Μοιάζει... με Θαύμα των Χριστουγέννων για το ελληνικό μπάσκετ.
Δεν ξέρω πόσοι έχουν αντιληφθεί ποιον προπονητή έφερε στην Ελλάδα ο Παναθηναϊκός.
Όλες αυτές τις ημέρες η προσπάθειά μας ήταν, μεταξύ άλλων να αντιληφθούμε, εάν το ελληνικό κοινό έχει αναγνωρίσει πραγματικά τι πάει να κάνει ο Παναθηναϊκός και ο Γιαννακόπουλος. Ποιον πάει να φέρει!
Κι όμως, τον έφερε!
Φαντάζομαι ότι με τους τόνους από μελάνι που θα γραφτούν αυτές τις ημέρες και τις χιλιάδες λέξεις στα site θα μάθει και ο τελευταίος μη ειδήμων του κολλεγιακού μπάσκετ το ποιόν του 66χρονου προπονητή.
Μιας μυθικής φυσιογνωμίας του NCAA και του αμερικανικού μπάσκετ που για πολλούς ειδήμονες στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, ήταν πολύ περισσότερο από ένας εκ των κορυφαίων προπονητών στην ιστορία του μπάσκετ!
Κάποιοι συγκρίνουν την άφιξη του Ρικ Πιτίνο με εκείνη του Ντομινίκ προ 23ετίας που έφερε ο Παύλος Γιαννακόπουλος ο πατέρας του Δημήτρη.
Ναι ο Ντομινίκ Γουίλκινς ήταν ότι πιο "καυτό" ήλθε από τις ΗΠΑ και το ΝΒΑ στην Ευρώπη, κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά με βάση το όνομα και το impact του καθενός στο ίδιο το μπάσκετ, η αίσθηση είναι ότι το σημερινό, του γιου του Παύλου, Δημήτρη, είναι ακόμη μεγαλύτερο! Για να μην πω, πολύ μεγαλύτερο!
Ανεξάρτητα από το πως θα κυλήσει αυτή η ιστορία, ανεξάρτητα από το εάν θα βρει το "κουμπί" του σημερινού Παναθηναϊκού. Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα.
Μακάρι η παρουσία του να μας διδάξει ορισμένα πράγματα, εκτός από τη δεδομένη λάμψη που θα κερδίσει το ελληνικό μπάσκετ στο σύνολό του.
Μακάρι η αθλητική του κουλτούρα, μαζί με την προσωπικότητά του να γίνουν λόγος να ξεπεράσουμε τα μικρο-ταμπού της μικρής μας "γειτονιάς", κι όπως χαιρόμαστε για την παρουσία, τα λεγόμενα, το ύφος του Ντέιβιντ Μπλατ, να πολλαπλασιαστεί η χαρά και το ωφέλιμο μπόλιασμα του μυαλού μας για την μπασκετική μας πραγματικότητα με την παρουσία και του Πιτίνο.
