"Ο όρος ερασιτεχνικός αθλητισμός που κατά κόρο χρησιμοποιείται από Υπουργούς και πολλούς άλλους παράγοντες του χώρου, αλλά και τα Μ.Μ.Ε. είναι όλως αδόκιμος και αλλοιώνει τον ιστορικό χαρακτήρα του αθλητισμού, που είναι ενιαίος και δεν επιδέχεται τον οποιονδήποτε επιθετικό προσδιορισμό.
Το κύριο και ουσιώδες στοιχείο του αθλητισμού είναι η αγωνιστική συμμετοχή, η επίδοση, η άμιλλα (συναγωνισμός) στη διεκδίκηση του άθλους- της διάκρισης, που απαιτούν την σταθερή και προγραμματισμένη δραστηριότητα του αθλητή, σε ένα πλαίσιο που το χαρακτηρίζει η υπεύθυνη οργάνωση και ο σχεδιασμός, σε πλήρη αντίθεση με την ερασιτεχνική ατομική ή και ομαδική και κυρίως ευκαιριακή δραστηριότητα του ασκούμενου, που αποβλέπει κατά κύριο λόγο στην ατομική σωματική και ψυχαγωγική άσκησή του. Η ύπαρξη επαγγελματικής μορφής δραστηριότητας στον αθλητισμό δεν του προσδίδει και το χαρακτήρα του επαγγελματικού.
Ο ερασιτεχνισμός ως επιθετικός προσδιορισμός του αθλητισμού είναι όχι μόνο τυπικά αδόκιμος αλλά ουσιαστικά είναι προσβλητικός για τις αρχές, αξίες και τους σκοπούς που χαρακτηρίζουν και προωθεί ο αθλητισμός, αλλά και για όλους όσους δραστηριοποιούνται με την οποιαδήποτε ιδιότητα στο χώρο σε υπεύθυνη, σταθερή και προγραμματισμένη συμμετοχή. Δεν επιτρέπεται να ταυτιστεί ο αθλητισμός με την ευκαιριακή και εν πολλοίς απρογραμμάτιστη άσκηση ή γυμναστική σε υπαίθριους ή και κλειστούς χώρους, που αποτελούν μάλιστα και μέσο οικονομικής εκμετάλλευσης από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο της άσκησης και της γυμναστικής.
Θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει η ανεύθυνη ταύτιση του αθλητισμού με τον ερασιτεχνισμό της άσκησης και της γυμναστικής, που αποτελούν σαφώς αντίθετες έννοιες, ταύτιση που υποβαθμίζει τον αθλητισμό, τον σκοπό και τους επιμέρους στόχους που αποτελούν συστατικό στοιχείο τους. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι άλλο είναι το αθλούμαι και άλλο το ασκούμαι και γυμνάζομαι".
