Υπεύθυνος ακαδημιών αρκετά χρόνια τώρα, ο άλλοτε διεθνής παίκτης πολλών ελληνικών ομάδων, με μακρά καριέρα, κάνει τη δική του πρόταση για το πώς θα επιστρέψουν τα παιδιά στον αθλητισμό μέσω των ομάδων τους.
Αναλυτικά η θέση του Νίκου Μπουντούρη:
Αγαπητοί φίλοι.
Στα πλαίσια της πρωτόγνωρης αυτής κατάστασης που ζούμε αναγκαστήκαμε να προσαρμοστούμε ώστε να διαφυλάξουμε την δημόσια υγεία. Το επόμενο βήμα αφορά την επανεκκίνηση της κανονικότητας στην καθημερινότητα μας. Ακολουθούμε τις συμβουλές των ειδικών και πειθαρχούμε.
Είναι γεγονός ότι η εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας στηρίζεται και στην οικονομία, σε ένα τομέα που κατά την γνώμη μου θα δοκιμαστούμε στο επόμενο χρονικό διάστημα. Χρειαζόμαστε καλή ψυχική και σωματική υγεία για να είμαστε έτοιμοι σε κάθε πρόκληση στο άμεσο μέλλον.
Αθλητισμός λοιπόν. Είναι ανάγκη και το βλέπουμε αυτές τις δύσκολες μέρες στον δρόμο. Όσοι πήγαιναν γυμναστήριο τρέχουν ή περπατούν στον δρόμο. Είναι τόσοι πολλοί που απορούν μερικοί πως είναι τόσο μεγάλο το πλήθος. θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερος ο αριθμός αν τρέχανε και τα παιδιά μαζί με τους μεγάλους.
Αυτό όμως είναι δύσκολο για τους μικρούς φίλους μας λόγω της επικινδυνότητας των δρόμων και γιατί τα μικρότερα παιδιά κυρίως συνδέουν τον αθλητισμό με το παιχνίδι. Δεν μπορούν να καταλάβουν την αναγκαιότητα του συνεχόμενου τρεξίματος για τον οργανισμό μας, σε αντίθεση με τους μεγαλύτερους.
Αυτός είναι ο λόγος που πολλά παιδιά επιλέγουν ομαδικά αθλήματα. Η ένταξη τους στην ομάδα τα βοηθάει και κοινωνικά. Οι περισσότεροι παιδοψυχολόγοι συμβουλεύουν τους γονείς να κατευθύνουν τα παιδιά στις αθλητικές ομάδες για καλύτερη ένταξη στην κοινωνία.
Ασχολούμαι με ακαδημίες μπάσκετ 10 περίπου χρόνια. Είναι ένας όμορφος κόσμος δημιουργίας, ανθρωπίνων αξιών και ιδανικών. Προπονούνται παιδιά στο άθλημα αλλά και στην ζωή. Προπόνηση ζωής. Life coaching. Οι ομάδα είναι κοινωνική προσφορά. Κοινωνική ανάγκη.
Σε αυτή την δουλειά απασχολούνται πολλοί επαγγελματίες. Αρκετοί από αυτούς έχουν χτίσει το οικογενειακό τους εισόδημα με βάση το επάγγελμα αυτό. Το σίγουρο είναι ότι δεν ζουν και τις καλύτερες μέρες αυτό το διάστημα. Δοκιμάζονται αυτοί και οι οικογένειες τους. Προπονητές, γυμναστές, αθλητικοί διευθυντές, διαιτητές, γραμματειακή υποστήριξη αγώνων, γιατροί, φυσιοθεραπευτές, έμποροι αθλητικού ρουχισμού, επενδυτές που έχουν επενδύσει σε κλειστούς χώρους, κυλικεία και πολλοί άλλοι.
Επίσης κοινωνικό φαινόμενο είναι η ανάγκη των μικρών αθλητών να παίξουν, να έρθουν σε επαφή με τους φίλους τους, την ομάδα που καλώς ή κακώς έχει αντικαταστήσει την γειτονιά. Κοινωνικοποίηση λοιπόν.
Οι γονείς το ξέρουν αυτό και το θέλουν.
Ακούω να μιλούν κάποιοι για το αν θα γίνουν τα επαγγελματικά πρωταθλήματα, αλλά ξεχνούν αυτό το κοινωνικό σύνολο, που δεν είναι μικρό. Κάποιοι που δεν έχουν εικόνα του χώρου λένε "κλείστε τα όλα και από Σεπτέμβριο" .
Είναι κατά την γνώμη μου άδικο να ισοπεδώνεις διαφορετικές περιπτώσεις βάζοντας μια μεγάλη ταμπέλα πάνω από όλα. Το ακούω και από αθλητές και προπονητές που όμως δεν ασχολούνται με αυτή την βαθμίδα εκπαίδευσης. Ίσως ξεχνούν ότι αν ο προπονητής της γειτονιάς και οι άλλοι συνεργάτες δεν δουλέψουν για 3 μήνες θα αντιμετωπίσουν σοβαρό οικονομικό και οικογενειακό πρόβλημα.
Με ταπεινότητα και σεβασμό δηλώνω ότι θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό μετά από τόσα χρόνια και σίγουρα υποχρεωμένο ώστε να εκφράσω μια άποψη για το πως και πότε θα πρέπει να γίνει η επανεκκίνηση και στον δικό μας αυτό χώρο. Μαζί με τα σχολεία, αυτό το καλοκαίρι που η θερμοκρασία βοηθάει.
Ιδιαιτερότητα αποτελεί ότι τα περισσότερα ομαδικά έχουν σωματική επαφή και άρα προβληματιζόμαστε για τον κίνδυνο εξάπλωσης του ιού. Μπορούν όμως οι ομάδες να ξεκινήσουν χωρίς σωματική επαφή. Ασκήσεις με μπάλες που το κάθε παιδί θα έχει την δική του αποκλειστικά μπάλα. Θα φέρνει το κάθε παιδί την δική του από το σπίτι και θα την χρησιμοποιεί μόνο αυτό.
Ασκήσεις τρεξίματος και ατομικής ενδυνάμωσης στο γήπεδο του μπάσκετ με εμποδιάκια, σκάλες, σχοινάκι κ.α.
Να επιτραπούν τα ανοικτά γήπεδα αρχικά. Τα κλειστά να λειτουργούν με συγκεκριμένο αριθμό αθλητών και ανοικτές πόρτες χωρίς κλιματισμό.
Να επιτρέψουν οι δήμοι στον στίβο να τρέχουν και οι ομάδες ομαδικών αθλημάτων.
Υπάρχουν σίγουρα και άλλες ιδέες που φαίνονται ακίνδυνες ώστε να υλοποιηθούν. Πρέπει να κάνουμε την αρχή σκεπτόμενοι με υπευθυνότητα απέναντι στον άνθρωπο πως θα κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο. Με σωματική και ψυχική υγεία. Με σεβασμό σε όλους τους επαγγελματίες, τους αθλητές και τις οικογένειές τους. Σεβασμός στην ΥΓΕΊΑ και στους ειδικούς επιστήμονες υγείας.
Η αδράνεια δεν βοηθά. Πρέπει να δίνουμε προοπτική στα παιδιά μας με τα λόγια και τις πράξεις μας. Η προσμονή μια καλύτερης μέρας που θα έρθει μέσα από δουλειά και αγώνα είναι στάση ζωής.
Ας μην βιαστούμε να απαφασίσουμε την ακύρωση και την παραίτηση.
Με σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή
Νικος Μπουντουρης
