Ο πρώην διεθνής μπασκετμπολίστας και νυν υπεύθυνος των Εθνικών Ομάδων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, βρέθηκε στο πάνελ μαζί με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας, Βαγγέλη Λιόλιο, τον πρώην συμπαίκτη του Κώστα Τσαρτσαρή, καθώς και την αθλητική ψυχολόγο, Γλυκερία Σκούρα.
Πέραν αυτών, η σάλα των παρουσιάσεων γέμισε από ανθρώπους του μπάσκετ, καθώς βρέθηκαν εκεί, εκτός των άλλων, ο Δημήτρης Ιτούδης, ο Θόδωρος Παπαλουκάς, ο Ευθύμης Ρεντζιάς, ο Νίκος Μπάρλος, ο γενικός διευθυντής της ΕΟΚ, Ντίνας Σβερκούνος και πολλοί άλλοι…
Το βιβλίο του Δήμου Ντικούδη δεν είναι αυτοβιογραφικό, αλλά χρησιμοποιεί τα προσωπικά βιώματα του για να συνθέσει ένα εγχειρίδιο συμβουλών, παροτρύνσεων και προειδοποιήσεων σε όλα τα παιδιά που φιλοδοξούν να γίνουν επαγγελματίες…
Είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα βιβλίο memoir.
Είναι ένας οδηγός επιβίωσης των νέων αθλητών στον κόσμο του επαγγελματισμού με χρήσιμες συμβουλές, που έρχονται, όχι μόνο από τον ίδιο τον Δήμο Ντικούδη, αλλά και πολλούς επιστήμονες ή νυν πρωταγωνιστές του Αθλήματος, όπως ο Πάμπλο Λάσο, που εξιστορεί τις δικές του εμπειρίες σε θέματα διαχείρισης.
“Είναι πάρα πολύ όμορφο συναίσθημα να γίνεται παρουσίαση και να μιλάμε για το βιβλίο, βλέποντας μπροστά μου αγαπημένα πρόσωπα με τα οποία έχω συνεργαστεί στα γήπεδα κι εκτός αυτών” είπε ο Δήμος Ντικούδης και πρόσθεσε:
"Είναι ένα βιβλίο το οποίο θα ήθελα να έχω δυνατότητα να διαβάσω κι εγώ όταν ήμουν μικρός. Θα ήθελα να πάρω κάποια εφόδια και κάποιες συμβουλές ξεκινώντας το μπάσκετ.
Και το κίνητρο για τη συγγραφή του βιβλίου ήταν αυτό ακριβώς. Θα ήθελα κι εγώ να αφήσω κάτι στους επόμενους, στους μικρότερους.
Είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται και στον επαγγελματία, αλλά και στον αθλητή που κάποια στιγμή θα γίνει …νέος βετεράνος. Γιατί κάποια στιγμή από νέος αθλητής θα γίνεις νέος βετεράνος. Διότι μετά το τέλος της καριέρας που θα έχει ένας αθλητής, θα σταματήσει και θα έχει μπροστά του μία ολόκληρη ζωή που θα πρέπει να διαχειριστεί.
Κι αυτό για εμένα είναι πάρα πολύ σημαντικό. Νόμιζα ότι τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου είναι τα πιο σημαντικά γιατί με πήγαν πολλά χρόνια πίσω, τότε που κυνηγούσα τα όνειρα μου. Θυμήθηκα ανθρώπους και καταστάσεις. Σίγουρα κάποια πράγματα θα μπορούσα να τα έχω κάνει διαφορετικά.
Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που αν γύριζα θα τα έκανα διαφορετικά. Εξ ου και ο υπότιτλος του βιβλίου που είναι αυτό που δεν διάβασα ποτέ ως πιτσιρικάς”.
Από την πλευρά του ο Βαγγέλης Λιόλιος, τόνισε:
“Είχα γνωρίσει τον Δήμο ως αθλητή κι εγώ ως φίλαθλος, όπως όλοι μας. Και τον θαύμαζα.
Τον γνώρισα προσωπικά πριν από μερικά χρόνια και μου έκανε αμέσως εντύπωση ο χαρακτήρας του. Ήταν ένας άνθρωπος “ευθεία”. Γεμάτος αρχές και ήθος. Δύσκολα συναντάς τέτοιους ανθρώπους. Είναι ακριβώς ο άνθρωπος που χρειάζεται όταν κάποιος πλαισιώνει την εθνική ομάδα.
Όταν διάβασα το βιβλίο άρχισα να καταλαβαίνω ακόμα περισσότερο τον χαρακτήρα του Δήμου. Με προπόνηση και βήμα βήμα έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο. Και τώρα, μέσα από το βιβλίο του, αλλά κι έμπρακτα, μεταφέρει σε όλα τα παιδιά τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να σκέφτονται. Εμένα μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που περιγράφει τη μετακίνηση του στην Αθήνα. Και τότε, στην αρχή, δεν τα κατάφερε. Αλλά δεν τα παράτησε.
Ξεκίνησε από την αρχή, από τα βασικά. Να τρέξει πιο γρήγορα, να γίνει πιο αθλητικός να μάθει άλλες κινήσεις. Δεν παραπονέθηκε, δεν γκρίνιαξε, δεν είπε ότι φταίει ο προπονητής, ο συμπαίκτης, ή η μπάλα. Είπε ότι “φταίω εγώ”.
Κι αυτό με εντυπωσίασε. Άκουσα τον Δήμο να λέει ότι αυτό το βιβλίο είναι για τα παιδιά.
Όχι, δεν είναι μόνο για τα παιδιά. Όταν το διάβασα αυτό το βιβλίο κατάλαβα ότι είναι για εμάς. Για να βρούμε τον εαυτό μας. Να μην τα βάλουμε, όχι με έναν συμπαίκτη μας, αλλά με έναν συνεργάτη μας, πως μπορούμε να μην γκρινιάζουμε.
Πως μπορούμε να βάλουμε στόχους και να παλέψουμε μόνοι μας για να τα καταφέρουμε. Ξαναδιάβασα το βιβλίο. Και τότε άρχισα να καταλαβαίνω πόσα λάθη έχω κάνει. Είναι ένα βιβλίο για όλους μας. Εμάς”.
Ο Κώστας Τσαρτσαρής είπε:
“Διαβάζοντας το βιβλίο του Δήμου, σε κάθε λέξη ήταν σαν να την έγραψα εγώ. Σαν να τα ξαναζούσα κι εγώ, Ξεκινώντας από μία επαρχιακή μικρή πόλη. Βρίσκω πολλά κοινά σημεία.
Τότε, όταν ξεκινούσαμε, δεν μας ένοιαζαν οι ανέσεις. Ήταν κάποιες άλλες εποχές, όταν και παίζαμε γιατί αγαπούσαμε αυτό που κάναμε. Κι αυτό το έχει αποτυπώσει ο Δήμος στο βιβλίο του.
Ανυπομονούσαμε να βρεθούμε στην αλάνα ή στο γήπεδο. Δεν μας ένοιαζαν οι ανέσεις, τα κλειστά ή τα ανοιχτά γήπεδα, ή τα πούλμαν. Μας ενδιέφερε η ουσία. Ο Δήμος γράφει πολλά πράγματα που αφορούν στην καριέρα του, αλλά νομίζω ότι τα πιο σημαντικά είναι αυτά που αφορούν στο ξεκίνημα της καριέρας του, αλλά στο τέλος αυτής.
Κι αυτό είναι ένα μείζον κομμάτι για την Ελλάδα και όχι μόνο. Τι κάνει ο αθλητής όταν τελειώσει. Είναι πολύ σημαντικό κάθε παιδί να πάρει αυτά που γράφει στο βιβλίο του ο Δήμος και να το κάνουν ευαγγέλιο.
Ξεκινάμε να κάνουμε κάτι γιατί το αγαπάμε. Όχι για τα χρήματα ή για τη δόξα. Το βιβλίο είναι πράγματα ένα εγχειρίδιο που έστω κι ένα πράγμα να κρατήσει ένα παιδί από αυτά που θα διαβάσει θα είναι πολύ σημαντικό”.
Η Γλυκερία Σκούρα, αθλητική ψυχολόγος που συνέδραμε καθοριστικά στο βιβλίο με τη γνώση της σε συγκεκριμένους τομείς που αφορούν στην εξέλιξη της καριέρας ενός αθλητή, σχολίασε:
“Ήταν μεγάλη τιμή μου να συμμετάσχω στο βιβλίο. Ο κλάδος της αθλητικής ψυχολογίας είναι διαρκώς αναπτυσσόμενος και υπάρχει μία τάση από τους αθλητές να μιλούν πιο ανοιχτά πλέον.
Υπάρχει μία δυσπιστία για το επάγγελμα του ψυχολόγου, πλέον αρκετά τμήματα υποδομής εντάσσουν τον ψυχολόγο ως ισότιμο μέλος του τιμ. Από τα παιδιά δε θα πάρεις αμφισβήτηση. Από τους γονείς είναι πιθανό. Κάποιες προκλήσεις από εκεί προέρχονται”.
Στη δική του παρέμβαση, ο Δημήτρης Ιτούδης, υπογράμμισε:
“Χαίρομαι για όλα όσα έχω ακούσει. Είναι μία πολύ σημαντική προσπάθεια. Και μου κεντρίζουν την περιέργεια να διαβάσω το βιβλίο. Είναι μεγάλη τιμή για εμένα που συνεργαστήκαμε.
Έχω αναφερθεί διεξοδικά για την σημασία την ένταξης επιστημόνων και όχι μόνο ψυχολόγων στο περιβάλλον μίας ομάδας Ανθρώπους που μπορούν να υποστηρίξουν την επένδυση των ομάδων που είναι οι παίκτες. Αυτό το βιβλίο θα το κάνω δώρο σε ενήλικες. Είναι ένα πολύ σημαντικό, πολύτιμο δώρο για όλους. Εύχομαι να βοηθήσει τα παιδιά και όλους. Θέλω να πω ένα μπράβο σε όλους. Συγχαρητήρια για την προσπάθεια.
Ο Θοδωρής Παπαλουκάς, κλήθηκε να πει τη δική του γνώμη και με χαρά το έκανε:
“Είχα την τιμή να γνωρίσω τον Δήμο στη Μόσχα. Κι εκεί γνώρισα έναν πολύ ταλαντούχο παίκτη, έναν παίκτη πρωτοπόρο, που συνδύαζε πολλά πράγματα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ο άνθρωπος που γνώρισα και με τον οποίο χτίσαμε μία σημαντική φιλία. Είχα τη χαρά να πάρω το βιβλίο.
Ο Δήμος επιστρέφει αυτό που ένιωσε ότι πρέπει να αφήσει στου επόμενους, αυτό που θα ήθελα να προτείνει στο γιο του, στην κόρη του, στον ανιψιό του. Είναι σημαντικό να το διαβάσουν οι γονείς. Και το πιο σημαντικό είναι ότι ο Δήμος συνεχίζει να προσφέρει από μία κομβική θέση. Διαβάστε το βιβλίο γιατί έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα πράγματα”.
Ο Εύθυμης Ρεντζιάς από τη δική του σκοπιά είπε:
“Είμαι σίγουρος ότι ο Δήμος με την καριέρα που έχει, έγραψε ένα βιβλίο που πρέπει αν βρίσκεται σε κάθε σπίτι γονέα. Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν πρώτα οι γονείς και μετά τα παιδιά. Και στη συνέχει να δημιουργηθεί το πρότυπο του Δήμου σε κάθε οικογένεια. Κι από εκεί και πέρα, εκτός του πρωταθλητισμού είναι πόλη σημαντικό να παίρνουμε κι εφόδια για τη ζωή”.
Η Άννυ Κωνσταντινίου, παλιά θρυλική δόξα του γυναικείου μπάσκετ είπε:
“Διάβασα το βιβλίο σε δυο μέρες. Σε κάθε κεφάλαιο μπορούσα να δω τον εαυτό μου. Πολλά παιδιά που αγαπούν το άθλημα, αλλά δεν είχαν την ευκαιρία να κάνουν την καριέρα του Δήμου, μπορούν να βυθιστούν μέσα σε αυτό. Συγκεκριέμνα ταυτίστηκα με το κομμάτι που μιλάει για στο εξωτερικό. Το έζησα κι εγώ. Τη μοναξιά, μέσα από την οποία πρέπει να ωριμάσεις και να αναπτυχθείς. Ωστόσο κάθε κεφάλαιο είναι μάθημα ζωής”.
Η Εβίνα Μάλτση τόνισε:
“θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την τιμή που μου έκανες όταν με πήρες τηλέφωνο και μου ζήτησες να μιλήσουμε για το κομμάτι των τραυματισμών στον αθλητισμό. Έχω διαβάσει το βιβλίο δύο φορές, και το θεώρησα πολύ σημαντικό να επικιονωνηθεί. Το έχω συστήσει ήδη σε παιδιά καθώς υπάρχουν κομμάτια καθώς, όλοι στέκονται στις επιτυχίες και τους τίτλους. Ωστόσο, υπάρχουν πάρα πολύ στάδια και βήματα πίσω από αυτό που οι γονείς και τα παιδιά θα έπρεπε να γνωρίζουν. Και δεν τα γνωρίζουν. Είναι πολύ σημαντικό αυτό το βιβλίο να διαβαστεί. Μου άρεσε πάρα πολύ η προσέγγιση και ιδιαίτερα η παρουσία της αθλητικής ψυχολόγου καθώς υπάρχουν πολλά θέματα ψυχικής υγείας που είναι καλό να συζητιούνται”.
Ο Χρήστος Ζωίδης, ο άνθρωπος που φιλοτέχνησε με τα δικά του μοναδικά σκίτσα κάθε κεφάλαιο από αυτά που καταπιάνεται ο Δήμος Ντικούδης στο βιβλίο του, προσκλήθηκε να κάνει ένα σχόλιο:
“Είχα χαρά να κάνω ένα σκίτσο για κάθε κεφάλαιο τη στιγμή που τα κεφάλαια γράφονταν και ήμουν από τους πρώτους που είδαν το βιβλίο όταν αυτό ακόμα γραφόταν. Αυτό που με κέρδισε είναι ότι μας προσφέρει ένα εγχειρίδιο για τον αθλητισμό, από τον ερασιτεχνικό μέχρι και τον επαγγελματικό και το μετά, που το κάνει όντας αποστασιοποιημένος.
Γράφει ένα βιβλίο που απευθύνεται σε έναν αθλητή, σε έναν δάσκαλο, σε έναν προπονητή, σε όλους μας, και το κάνει βγάζοντας τον εαυτό του από μέσα. Κι αυτό εμένα με κέρδισε πάρα πολύ”.
