"Ο Σκότι Πίπεν έµεινε στην ιστορία ως το σπουδαίο δεύτερο βιολί στη µαγική ορχήστρα των Σικάγο Μπουλς της δεκαετίας του 1990, ο «Ρόµπιν» τού «Μπάτµαν» Μάικλ Τζόρνταν…
Μόνο µην του το πείτε, γιατί θυµώνει! Και µάλλον δίκαια, αφού πριν επιλεγεί στο ντραφτ του 1987 από τους Μπουλς η οµάδα δεν είχε περάσει ούτε καν έναν γύρο στα πλέι-οφ στα τρία χρόνια µε τον Τζόρνταν στο ρόστερ της.
Ο δρόµος του φτωχόπαιδου από το Άρκανσο δεν ήταν ποτέ στρωμένος µε ροδοπέταλα.
Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια σε µια αγαπημένη αλλά άγρια χτυπημένη από τη µοίρα οικογένεια, δεν έπαιξε καν σε κολέγιο πρώτης κατηγορίας αφού κανείς δεν του έδωσε την ευκαιρία, χάρη σε µια ευτυχή συγκυρία και µόνο βρέθηκε στα καλοκαιρινά καµπ πριν από το ντραφτ του ΝΒΑ, ως επαγγελματίας ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε µε τον σεβασμό που του άξιζε, ακόμα και πρόσφατα βίωσε µία ακόμα τραγωδία µε τον θάνατο του πρωτότοκου γιου του.
Με αφορμή το ντοκιμαντέρ Ο Τελευταίος Χορός (The Last Dance), που προβλήθηκε από το Netflix το 2020, ο Πίπεν έγραψε µε τη βοήθεια του Μάικλ Άρκας αυτό το βιβλίο, ανοίγοντας για πρώτη φορά την καρδιά του στο πλατύ κοινό.
Γράφει γεµάτος ευγνωµοσύνη για όσους τον βοήθησαν να βρεθεί από το ταπεινό Χάµπεργκ στο Basketball Hall of Fame, και δεν παραλείπει να εκφράσει Χωρίς Περιστροφές τη γνώµη του για τις διάσηµες προσωπικότητες µε τις οποίες συνεργάστηκε: τον Τζόρνταν, τον Φιλ Τζάκσον, τον Ντένις Ρόντµαν, τον Τζέρι Κράους και όχι µόνο…
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
O Σκότι Πίπεν έπαιξε 17 χρόνια στο ΝΒΑ, κατακτώντας έξι πρωταθλήματα και δύο χρυσά ολυμπιακά μετάλλια.
Το 1996 τιμήθηκε ως ένας από τους 50 κορυφαίους παίκτες στην ιστορία του ΝΒΑ.
Είναι ο μόνος μπασκετμπολίστας που έχει κατακτήσει την ίδια σεζόν τίτλο στο ΝΒΑ και χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.
Το 2020 έγινε μέλος του Naismith Memorial Basketball Hall of Fame. Ζει μόνιμα στο Λος Άντζελες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
“Η δύναμη της ήττας”: Το βιβλίο της καριέρας του Μπάνε Πρέλεβιτς
