Αναλυτικά το αφιέρωμα του ΕΣΑΚΕ:
Στην αρχή της προπονητικής καριέρας του, του αποδόθηκε το προσωνύμιο “Γκαστόνε” από εκείνους που προφανώς πίστεψαν ότι οι πρώτοι τίτλοι του ήταν απόρροια της τύχης και όχι των ικανοτήτων του. Πολύ σύντομα όμως απέδειξε με τη δουλειά και τα αποτελέσματα του, ότι η αλήθεια ήταν και παραμένει διαφορετική.
Είναι ο μακροβιότερος προπονητής στην ιστορία του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ αλλά κι αυτός που διένυσε περισσότερα χρόνια από οποιονδήποτε άλλο σε μία ομάδα στην ιστορία της Basket League. Στα 13 χρόνια που έμεινε στην Ελλάδα μέτρησε 447 παιχνίδια Πρωταθλήματος που τον κατατάσσουν στην 4η θέση της σχετικής λίστας και 382 νίκες που τον τοποθετούν στη 2η θέση της αντίστοιχης λίστας.
Το esake.gr συνεχίζει τα αφιερώματα στους 10 κορυφαίους, βάσει των αγώνων τους, προπονητές από καταβολής Α' Εθνικής (από το 1963-64) με τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.
Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου 1960 στο Τσάτσακ και το παλμαρέ του “ξεχειλίζει” από τίτλους αφού έχει ξεπεράσει τους 40 σε συλλογικό επίπεδο ως προπονητής. Πριν αρχίσει όμως αυτήν την καριέρα, είχε κάνει αξιοσημείωτη διαδρομή και ως παίκτης. Άρχισε να παίζει μπάσκετ από την Μπόρατς Τσάτσακ, κάνοντας ντεμπούτο στην ανδρική ομάδα σε ηλικία 18 ετών.
Σύντομα έγινε ο βασικός πόιντ γκαρντ και το 1984 τον επέλεξαν για την Παρτίζαν ο προπονητής Ζόραν Σλάβνιτς και ο αντιπρόεδρος Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, δύο άλλοι θρύλοι του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ. Στην τρίτη του σεζόν στην Παρτίζαν (1986-87, ο Ομπράντοβιτς κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλητή Γιουγκοσλαβίας. Δύο χρόνια μετά πανηγύρισε το Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας και το Κύπελλο Κόρατς.
Είχε ήδη κερδίσει μια θέση στην Εθνική ομάδα της χώρας με την οποία κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στη Σεούλ και το χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1990 στην Αργεντινή.
Προς το τέλος της αθλητικής καριέρας του είχε ήδη βρει τον δρόμο για το επόμενο βήμα της μπασκετικής διαδρομής του, κοουτσάροντας την ομάδα νέων της Παρτίζαν. Αποσύρθηκε από τα παρκέ το 1991 και ανέλαβε αμέσως την πρώτη ομάδα υπό την καθοδήγηση του “προφέσορα” του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ Άτσα Νίκολιτς.
Ρούκι πρωταθλητής Ευρώπης
Η διετής παρουσία του στην Παρτίζαν (1991-93) χαρακτηρίστηκε από το “τριπλ-κράουν” του 1992. Το νταμπλ στις εγχώριες διοργανώσεις και ο τίτλος του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στον αλησμόνητο τελικό με την Μπανταλόνα που κρίθηκε από το τρίποντο του Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς -στο ρόστερ ήταν και άλλοι πιτσιρικάδες που έκαναν μεγάλη καριέρα στη συνέχεια όπως ο Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς και ο Ζέλικο Ρέμπρατσα- στην εκπνοή ήταν απλά η εκκίνηση στην καριέρα του “Ζοτς” στους πάγκους.
Το καλοκαίρι του 1993 βρέθηκε για πρώτη φορά στην Ισπανία ως προπονητής της Χουβεντούδ Μπανταλόνα για να πανηγυρίσει τον δεύτερο από τους εννιά μέχρι σήμερα τίτλους πρωταθλητή Ευρώπη, στον τελικό του Τελ Αβίβ κόντρα στον Ολυμπιακό με το τρίποντο του Κορνήλιους Τόμπσον.
Ακολούθησε μια τριετία στη Ρεάλ Μαδρίτης (1994-97) και ένας ακόμη τίτλος του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, το 1995 στη Σαραγόσα απέναντι και πάλι στον Ολυμπιακό με αστέρι τον Άρβιντας Σαμπόνις. Ο Ομπράντοβιτς μετρούσε ήδη τρεις τίτλους πρωταθλητή Ευρώπης στα τέσσερα πρώτα χρόνια της προπονητικής καριέρας του. Μετά τη “στείρα” σε τίτλους σεζόν 1995-96, η Ρεάλ πήρε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1997 νικώντας στον τελικό που έγινε στη Λευκωσία την ιταλική Βερόνα.
Ακολούθησε το μοναδικό πέρασμα του από την Ιταλία με την Μπένετον Τρεβίζο τη διετία 1997-99. Ο Ομπράντοβιτς την οδήγησε στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1998 και κατέκτησε την 3η θέση και την επόμενη χρονιά πήρε το Κύπελλο Κυπελλούχων νικώντας στον τελικό την ισπανική Βαλένθια.
Η πράσινη κυριαρχία
Το καλοκαίρι του 1999 ήρθε η στιγμή να βρεθεί στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό στον οποίο στέριωσε αφού πέρασε 13 συνεχόμενα χρόνια στον πάγκο του, διάστημα στο οποίο κατέκτησε 23 τίτλους...
*Πέντε φορές την Ευρωλίγκα (2000, 2002, 2007, 2009, 2011)
*11 φορές την Basket League (2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011)
*Επτά φορές το Κύπελλο Ελλάδας (2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012)
Στο διάστημα αυτό αναδείχτηκε τέσσερις φορές “προπονητής” της χρονιάς (2000, 2007, 2009, 2011)
Οι αριθμοί τα λένε όλα...
Οι αριθμοί του “Ζοτς”, ειδικότερα στο Πρωτάθλημα, ήταν εντυπωσιακοί...
*382 από τους 447 αγώνες του ήταν νικηφόροι. Είχε ποσοστό δηλαδή 85,45%!
*Στα 13 χρόνια του στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, συμμετείχε στους τελικούς των πλέι οφ 12 φορές και κατέκτησε τον τίτλο της Basket League στις 11 από αυτές τις σεζόν.
Γενικότερα τα επιτεύγματα του μοιάζουν πολύ δύσκολο να απειληθούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη λίστα των προπονητών που κοουτσάρισαν τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ στο επαγγελματικό Πρωτάθλημα (από το 1992-93) ο Ομπράντοβιτς είχε 447 αγώνες και όλοι οι υπόλοιποι 460.
Το 2012 έφτασε η στιγμή του αποχωρισμού με τους “πράσινους”, με τον Ομπράντοβιτς να μετακομίζει στην Κωνσταντινούπολη όπου και συνεχίζει ως κόουτς της Φενέρμπαχτσε. Με τους Τούρκους κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 2017 κι ακόμη τέσσερις τίτλους πρωταθλητή και ένα Κύπελλο.
Σε αυτή τη διαδρομή του από τις αρχές της δεκαετίας του '90 μέχρι σήμερα, πέραν των αναρίθμητων επιτυχιών του σε συλλογικό επίπεδο, ο Ομπράντοβιτς οδήγησε και την Εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας αρχικά και της Σερβίας στη συνέχεια, σε συνολικά τέσσερα μετάλλια.
Είχε κατακτήσει το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας το 1997 και στο Παγκόσμιο της Ελλάδας το 1998, το αργυρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα και στο χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 1999 στη Γαλλία.
PHOTOSTORIES
Από τα πρώτα χρόνια της αθλητικής διαδρομής του στην Μπόρατς Τσάτσακ
Στην Παρτίζαν του 1986 με συμπαίκτες μεταξύ άλλων τους Βλάντε Ντίβατς, Ζάρκο Πάσπαλι και Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς (δεύτερος στην κάτω σειρά με το Νο6)
Με τον “προφέσορα” του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ Άτσα Νίκολιτς, στα χρόνια που o Ομπράντοβιτς καθοδηγούσε την Παρτίζαν από τον πάγκο
Οδήγησε τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης το 1995. Στιγμιότυπο από τους πανηγυρισμούς μαζί με τους Λάσα, Σάντος, Αρλάουκας, Αντούνεθ, Σαμπόνις, Καργκόλ και Μαρτίν
Μία από τις επιτυχίες του στον πάγκο της Σερβίας, το χρυσό στο Μουντομπάσκετ του 1998
Στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού μετά τον τελικό της Ευρωλίγκα του 2002 κόντρα στη Βίρτους Μπολόνια
Στην αγκαλιά του Δημήτρη Διαμαντίδη στο φινάλε του τελικού της Ευρωλίγκα του 2011 στη Βαρκελώνη
Με τη Φενέρμπαχτσε το 2017 έφτασε τους εννιά τίτλους στην Ευρωλίγκα
