Αναλυτικά είπε:
Για το πρότζεκτ του Αθηναϊκού: «Το πρότζεκτ δεν είναι μιας σεζόν, αλλά θέλουμε να προχωράμε και να “χτίζουμε”. Ο μεσοπρόθεσμος στόχος είναι να επιστρέψουμε στη κορυφή, αλλά πρέπει να τα πάμε τα πράγματα με μία σειρά και τάξη. Δε μπορούν να γίνονται άλματα απ’ τη μία μέρα στην άλλη. Μακάρι να ήμασταν σαν τον… Τεντόγλου. Θέλει προσεκτικά βήματα. Υπάρχουν βραχυπρόθεσμοι, μεσοπρόθεσμοι και μακροπρόθεσμοι στόχοι. Ο μεσο-μακροπρόθεσμος στόχος είναι να φτάσουμε και πάλι κάποια στιγμή στην κορυφή».
Για το αν έχουν το «πρέπει» της επιτυχίας: «Έχουμε βάλει τους στόχους μας. Μπορεί να έχουμε πάρει παίκτριες πολύ υψηλού επιπέδου, αλλά είναι 12 καινούργιες παίκτριες. Μπορεί σαν ρόστερ να δείχνει καλύτερο, αλλά το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και κερδίζουν οι ομάδες, όχι οι προσωπικότητες. Τόσο ο Ολυμπιακός, όσο και ο Παναθηναϊκός έχουν ρόστερ που έχουν συνυπάρξει και την προηγούμενη σεζόν, οπότε στο κομμάτι της ομοιογένειας έχουν ένα σοβαρό αβαντάζ».
Για την τριάδα των ξένων που απέκτησε ο Αθηναϊκός: «Στο 99% πετύχαμε τη στόχευση που θέλαμε να κάνουμε όσον αφορά το ρόστερ. Σίγουρα πρόκειται για τρεις εξαιρετικές αθλήτριες. Επειδή στοχεύουμε ψηλά και θέλουμε να αποτελέσουμε τον 3ο πόλο μετά τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, οι κινήσεις θα έπρεπε να είναι και προσεγμένες και δυνατές».
Για το πώς κατάφεραν να «κλείσουν» τέτοιου επιπέδου παίκτριες: «Μπορεί ο Αθηναϊκός να μην είναι η πρώτη δύναμη στο μπάσκετ, αλλά το brand name είναι ένα απ’ τα μεγαλύτερα που υπάρχουν, όχι μόνο στον ελληνικό χώρο, αλλά και στον ευρωπαϊκό. Δεν είμαστε σωματείο που δεν το γνωρίζει κανείς, ούτε σωματείο “κομήτης”, έχουμε μεγάλη και πλούσια ιστορία και ένα αρκετά καλό παρόν. Η ομάδα σαφώς είχε γνωρίσει απ’ το 2019 μέχρι το 2022 μία πτώση, αλλά σιγά-σιγά βρίσκουμε τον βηματισμό μας, να πατήσουμε γερά και να ξαναπάμε τον Αθηναϊκό όσο ψηλότερα γίνεται. Όσον αφορά το πώς κλείσαμε τις τρεις αυτές παίκτριες, δεν ήταν εύκολο. Υπήρξε πολλή κουβέντα σε διοικητικό και προπονητικό επίπεδο, αλλά τους εξηγήσαμε το πρότζεκτ μας και πού θέλουμε να πάμε. Αυτό νομίζω ήταν το “κλειδί” για να τις πάρουμε».
Για τη διοίκηση της ομάδας: «Έχουμε “χτίσει” μια αρκετά ισχυρή διοικητική ομάδα, όπου μέσα στον Σεπτέμβριο θα προχωρήσουμε σε μια παρουσία της νέας διοικητικής ομάδας του Αθηναϊκού, για να μας γνωρίσει και περισσότερο ο κόσμος. Μέσα απ’ αυτήν τη διοικητική ομάδα μπόρεσαν και βρέθηκαν σε πρώτη φάση οι πόροι ώστε να μπορέσουμε να στήσουμε αυτό το οικοδόμημα».
Για το γήπεδο του Αθηναϊκού: «Δυστυχώς τα τελευταία 10 χρόνια το γήπεδο είχε αφεθεί, καθ’ ότι κυρίως απ’ τη μεριά του δήμου δεν υπήρχαν οι οικονομικές δυνατότητες να μπορέσει να στηριχτεί η προβλεπόμενη συντήρηση. Εφόσον αποφασίσαμε να κάνουμε ένα τόσο δυνατό και μεγάλο ξεκίνημα ξανά, δε μπορέσαμε να παραμελήσουμε και τις υποδομές μας. Το γήπεδό μας ανακαινίζεται σε πάρα πολύ μεγάλο σημείο και εξωτερικά και εσωτερικά, από το παρκέ, τους χώρους, τα αποδυτήρια, τα αποδυτήρια διαιτητών. Έχουμε φτιάξει μια υπερσύγχρονη αίθουσα με βάρη, έχουμε αγοράσει ηλεκτρονικό εξοπλισμό που αμφιβάλλω αν θα τον έχει άλλο σωματείο στην Ελλάδα, προκειμένου να μεγιστοποιήσουμε τις δυνατότητες που μπορούμε να παρέχουμε σε όλες τις αθλήτριες».
Για το πόσο δύσκολο είναι να φέρουν τον κόσμο στο γήπεδο: «Είναι πολύ εύκολο νομίζω. Αυτό μας το έδειξε η προηγούμενη χρονιά, όταν αρχίσαμε να πρωταγωνιστούμε στο πρωτάθλημα της Α2 Γυναικών “κυνηγώντας” την άνοδο. Το γήπεδο γέμισε και στον τελικό ανόδου είχε 2 χιλιάδες κόσμο, δε μπορούσες να το διανοηθείς αυτό το πράγμα. Χωρίς να θέλω να προσβάλλω τα άλλα σωματεία, πιστεύω πως ούτε η ομάδα γυναικών του Ολυμπιακού, ούτε του Παναθηναϊκού έχει καταφέρει να μαζέψει τόσον κόσμο. Εγώ πιστεύω ότι η φετινή και οι επόμενες χρονιές θα δείξουν ότι το γήπεδό μας είναι πολύ μικρό για να μπορέσει να μας χωρέσει».
Για τη συνεργασία με τον Ανταίο: «Η επίσημη συνεργασία με τον Ανταίο ξεκίνησε από πέρυσι. Η γνωριμία με τους ανθρώπους του Ανταίου είναι αρκετά χρόνια. Επειδή ο τρίτος προπονητής των ακαδημιών μας, ο Βασίλης Ξενάριος, γνώριζε τον υπεύθυνο προπονητή του Ανταίου, τον Μιχάλη Διαμαντή, πολλές φορές ερχόντουσαν εδώ τα κορίτσια του Ανταίου και κάναμε προπονήσεις μαζί, στα πλαίσια και αθλητικών και κοινωνικών σχέσεων. Ο Ανταίος αυτήν τη στιγμή είναι η αναπτυξιακή μας ομάδα U23 και κορίτσια δικά μας ταλαντούχα, συν κάποια άλλα που πήραν μεταγραφή και είναι όλα νεαρά, έπαιξαν πέρυσι πρώτη χρονιά μαζί στην Α’ ΕΣΚΑ, τερμάτισαν δεύτερες στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και φέτος συνεχίζουμε μια κατηγορία πιο ψηλά. Όλα τα κορίτσια είναι 17-22 χρονών και θα αποτελέσει για εμάς “εργοστάσιο” παραγωγής παικτριών, έτσι ώστε στο μέλλον να παίξουν είτε στον Αθηναϊκό είτε σε οποιαδήποτε ομάδα της Α1 Γυναικών. Για ‘μένα, αυτή η κίνηση ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να φανταστώ, γιατί τα κορίτσια του Ανταίου, όπου είναι μετανάστριες ως επί το πλείστων απ’ την Αφρική, έγιναν φίλες με τα δικά μας κορίτσια του Αθηναϊκού και έβγαιναν μαζί. Υπήρχε αυτή η ενσωμάτωση μεταξύ δύο εντελώς διαφορετικών κοινωνιών. Όταν έβγαιναν υπήρχε πάντα ένας όρος, τα δικά μας κορίτσια να μην έχουν πάνω από 5 ευρώ στην τσέπη τους, γιατί τόσο ήταν το μπάτζετ των κοριτσιών του Ανταίου».
