Αναλυτικά όσα είπε:
Για τα συν και τα πλην του Τσεντί Οσμάν εκείνη την εποχή: «Δε μπορώ να μιλήσω για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του, γιατί ήταν στην αρχή της επαγγελματικής καριέρας του και έκανε το βήμα απ’ τη δεύτερη ομάδα της Εφές στην πρώτη. Η ομάδα ήθελε να τον προωθήσει και ήταν μέλος του επόμενου προγράμματος διετίας που ακολουθούσε. Είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του στην αρχή της επαγγελματικής καριέρας του».
Για τα χαρακτηριστικά που είχε διακρίνει απ’ τον παίκτη: «Ήταν μες στο πρόγραμμα της ομάδας, οπότε η ομάδα κατευθύνει και το προπονητικό team εκτελεί. Ο ίδιος προσπάθησε και το έκανε με επιτυχία στη δεύτερη ομάδα να παίξει σαν playmaker, αλλά, επειδή είχε και ύψος, στην ανδρική ομάδα έπαιζε σαν φόργουορντ. Υπό προϋποθέσεις για πάρα πολύ λίγο χρόνο αγωνιζόταν και στη θέση “4”. Η εξέλιξή του ήταν περίπου στο “4” και στο ΝΒΑ ήταν ένας spot-up παίκτης, που μπορούσε στο μισό γήπεδο της επίθεσης να σουτάρει, να επιτεθεί με close-out επίθεση.
Λόγω του ταλέντου που είχε όταν ξεκίνησε μικρός να παίζει σαν playmaker, είχε πολύ καλή περιφερειακή ορατότητα και μπορούσε να πασάρει καλά και να βρει πάρα πολύ εύκολα τον παίκτη μακριά ή κοντά απ’ το καλάθι. Το βασικό χαρακτηριστικό που είχε και έχει είναι πως πρόκειται για εκπληκτικό χαρακτήρα, πολύ προσαρμόσιμος στο θέμα “ομάδα” και πολύ συναισθηματικά “δεμένος”. Είναι μια αρκετά καλή μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό».
Για τη θέλησή του να δουλέψει και να βελτιωθεί: «Δούλευε πάρα πολύ, γι’ αυτό και στην αρχή της καριέρας του, πριν παίξει στο Ευρωμπάσκετ U20, είχε μια τενοντίτιδα και αναγκαστήκαμε να τον “τραβήξουμε” εκτός απ’ την προετοιμασία της ομάδας για να ανακάμψει και βγήκε ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά. Η υπερβολική θέλησή του τον οδηγούσε σε πολλή προπόνηση. Είχε φιλοδοξία από μικρός, η οποία, απ’ ό,τι είδαμε απ’ την εξέλιξή του, του βγήκε».
Για το πόσο έχει αλλάξει τώρα σε σχέση με εκείνα τα χρόνια: «Βάσει των όσων είδα σε ΝΒΑ και Εθνική Τουρκίας, είναι ο ίδιος. Δεν αλλάζει ο χαρακτήρας του, είναι πρόσχαρος, του αρέσει το παιχνίδι, έχει σταθερότητα μες στο ματς, δεν έχει συναισθηματικές μεταπτώσεις, παίρνει το βάρος της ευθύνης, επικοινωνεί με τους συμπαίκτες του, δεν έχει ακρότητες μες στο παιχνίδι από πλευράς συμπεριφοράς. Ταυτόχρονα είναι και πάρα πολύ ποιοτικός. Η καριέρα του είναι αξιοθαύμαστη».
Για το πόσο θα βοηθήσει τον Παναθηναϊκό αυτή η προσθήκη: «Ο Παναθηναϊκός έχει ένα βασικό “κορμό” παικτών. Ο Σλούκας, ο Ναν και ο Λεσόρ μάς έδειξαν πέρυσι ότι ήταν ένας “κορμός” που τον κουβάλησε στα μεγάλα παιχνίδια. Σε αυτόν τον “κορμό” υπήρχε και ο Γκραντ. Από ‘κει και πέρα, οι υπόλοιποι αναπλήρωσαν κάποιες άσχημες μέρες ή τραυματισμούς. Και ο Οσμάν και ο Γιουρτσεβέν είναι παίκτες που ήρθαν για να ενισχύσουν τον “κορμό” του Παναθηναϊκού. Επειδή η Τουρκία δεν είχε, δε διακρίθηκε τόσο πολύ η Εθνική. Επειδή, όμως, ο Παναθηναϊκός έχει “κορμό”, φιλοσοφία, δομή και ιεραρχία, αυτοί οι δύο παίκτες θα τον ενισχύσουν πάρα πολύ».
Για τον Ολυμπιακό: «Έχει έναν τρόπο παιχνιδιού που παίζει χρόνια, στηρίζεται στην κυκλοφορία, στο τρίποντο. Έχει αυτήν τη στιγμή το πρόβλημα του Φαλ ο οποίος είναι παίκτης “κορμού”. Προσπαθεί να το αναπληρώσει, καθώς, από εκεί που ο Μιλουτίνοφ μοιραζόταν χρόνο, θα πρέπει να βγει μπροστά. Νομίζω ότι προσπάθησε να ενισχύσει τη θέση “1” με έναν παίκτη πιο επιθετικό και πιο κάθετα επιτιθέμενο και προσπάθησε να συμπληρώσει την εξαιρετική παρουσία του Παπανικολάου, ο οποίος είναι σε τέτοια ηλικία που δε μπορεί να σηκώνει τόσο μεγάλο φορτίο. Και οι δύο ομάδες μας έχουν τη λογική τους και θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς θα ενταχθεί αυτή η λογική στο παρκέ, με τη χημεία πολύ λιγότερων κατοχών απ’ ό,τι στο ΝΒΑ».
Για το ότι και οι δύο «αιώνιοι» ενισχύθηκαν πάρα πολύ και απ’ το ΝΒΑ: «Οι δύο ομάδες μας έχουν ενισχυθεί πάρα πολύ, έχουν φέρει παίκτες απ’ το ΝΒΑ. Είναι τελείως διαφορετικό το ΝΒΑ σε σχέση με την Ευρώπη. Υπάρχει ένα θέμα των κατοχών. Ο τελικός της Ευρωλίγκας πέρυσι ήταν με 72 κατοχές ανά ομάδα και ο 5ος τελικός της Basket League είχε 67 κατοχές ανά κάθε ομάδα. Όλοι αυτοί οι παίκτες όλων αυτών των ικανοτήτων που έχουν διακριθεί, για να κάνουν πρωταθλητισμό πρέπει πρώτον να δεχθούν τον ρόλο τους και δεύτερον να αναπτύξουν σχέσεις με το προπονητικό team και τους συμπαίκτες τους.
Το ζητούμενο δεν είναι η αδιαμφησβήτητη ικανότητα που έχουν, αλλά το πώς ο χαρακτήρας τους θα “κολλήσει” με τους υπόλοιπους, σε σχέση με την καριέρα τους, τα αποτελέσματα και την πίεση. Όλα θα φανούν στο γήπεδο. Οι προπονητές που δουλεύουν με αυτούς τους παίκτες έχουν πάρα πολλή δουλειά να κάνουν για να τους εντάξουν στον ρόλο που θέλουν».
Για τη βραδιά αφιερωμένη στον Γιώργο Πρίντεζη: «Ήμουν εκεί. Ήταν μια εξαιρετική βραδιά. Μάλιστα, μου ζήτησε να πω κάποια πράγματα. Όταν θες να μιλήσεις και είναι τόσο έντονες οι στιγμές και η παρουσία ενός αθλητή στο μπάσκετ, είναι πάρα πολύ δύσκολο να εκφράσεις αυτά που νιώθεις σε λίγο χρόνο. Ο Γιώργος είναι ένα παιδί που μιλάει λίγο, έκανε τόσα πολλά για την ομάδα του, νιώθει και αντιλαμβάνεται συναισθηματικά πολύ περισσότερα και δούλευε στα κόκκινα, παραπάνω από αυτό που έπρεπε. Αυτοί οι παράμετροι ήταν το χαρακτηριστικό του με λίγα λόγια, γιατί ήταν και πολύ ταπεινός».
