Γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 1995 στο Staten Island της Νέας Υόρκης και είναι μέλος 9μελούς οικογένειας! Πιο συγκεκριμένα έχει έξι αδελφούς, o μικρότερος είναι 6 ετών και ο μεγαλύτερος 30!
Πως ήταν, λοιπόν, η ζωή σε ένα σπίτι γεμάτο παιδιά;
«Ήταν διασκεδαστικά! Δεν βαριόμουν ποτέ. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα παιχνίδια, ανταγωνιστικότητα, γέλια, αλλά και μικροκαβγάδες. Αυτό που ήταν κυρίαρχο, όμως, ήταν τα παιχνίδια... παίζαμε μπάσκετ, ποδόσφαιρο...
Ο πατέρας μου, ο οποίος είχε ασχοληθεί με το μπάσκετ σε μικρότερη ηλικία, μας «έσπρωξε» στα σπορ. Η μητέρα μου, αν και δεν είχε κάποια σχέση με τον αθλητισμό, δεν μας αποθάρρυνε ποτέ από το να ασχοληθούμε με τα σπορ και ήταν πάντα στο πλευρό μας. Ήταν, όμως, και εκείνη που επέβαλε την πειθαρχία στην οικογένεια.
Ήταν πολύ αυστηρή. Πρώτα έπρεπε να κάνουμε τα μαθήματά μας και ότι άλλη υποχρέωση είχαμε και μετά το παιχνίδι».
Ο μέσος όρος ύψους των γιων της οικογένειας Μάρτιν υπερβαίνει το 1.90 (!) και αυτό μάλλον οφείλεται στα γονίδια της μαμάς.
«Το είχε πει και ο μπαμπάς μου κάποτε, πως το γεγονός ότι είμαστε όλοι ψηλοί οφείλεται στην μητέρα μου. Είναι 1.80μ., ισοϋψής με τον πατέρα μου! Όμως, για γυναίκα είναι πολύ ψηλή!».
Αν και ο αθλητισμός μπήκε πολύ νωρίς στη ζωή του ίδιου και των αδελφών του, ο... έρωτάς του με την πορτοκαλί μπάλα δεν ήρθε με την πρώτη ματιά! Ούτε καν με την δεύτερη!
«Για να είμαι ειλικρινείς μισούσα το μπάσκετ όταν ήμουν μικρός. Μου άρεσε πάρα πολύ το ποδόσφαιρο. Ο πατέρας μου είχε προσπαθήσει τότε να με «σπρώξει» στο μπάσκετ, όμως, μάταια...
Μέχρι που στα 14 μου χρόνια, έτσι από το πουθενά αποφάσισα πως μου αρέσει πολύ το μπάσκετ και θέλω να ασχοληθώ με αυτό! Στην αρχή ήμουν πολύ κακός, όμως, ένα ολόκληρο καλοκαίρι δούλεψα σκληρά και παρουσίασα τεράστια πρόοδο.
Επιπλέον, πήρα κι άλλο ύψος και πλέον στα 15 μου κάρφωσα για πρώτη φορά. Αυτό ήταν! Είχα ερωτευτεί το μπάσκετ!».
Ο σέντερ του Ολυμπιακού άργησε να συνειδητοποιήσει την αγάπη του για το μπάσκετ, δεν άργησε, ωστόσο, να αποφασίσει πως το μέλλον του θα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με αυτό.
«Είχα αποφασίσει από το γυμνάσιο κιόλας πως θέλω να γίνω επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Σε μικρότερη ηλικία ονειρευόμουν να γίνω επαγγελματίας παίκτης του ΝFL, όμως, μετά το όνειρό μου ήταν να παίξω μια μέρα στο ΝΒΑ και γενικά να παίξω μπάσκετ σε επαγγελματικό επίπεδο».
Αν και ήξερε από νωρίς τον δρόμο που θα ακολουθούσε στη ζωή του, ποτέ δεν αμέλησε τις σπουδές του. Αυτός, άλλωστε ήταν ο βασικός λόγος που επέλεγε να φοιτήσει στο Rhode Island.
«Αποφάσισα να πάω σε ένα μικρό κολέγιο, γιατί ήθελα να δώσω βάση στις σπουδές μου, όπως και έκανα. Όμως, ήρθε ένας νέος προπονητής, φτιάξαμε ένα πολύ καλό σύνολο, δουλέψαμε σκληρά, συνεχώς βελτιωνόμασταν και καταφέραμε να αλλάξουμε το επίπεδο».
Επί εποχής Μάρτιν το Rhode Island κατέκτησε το πρωτάθλημα της περιφέρειάς του τη σεζόν 2016-17 και έφτασε στο NCAA Tournament για πρώτη φορά μετά το 1999!
Ο ταπεινός, αλλά με... σιωπηλή αυτοπεποίθηση «Hassy» (έτσι τον περιέγραφαν οι συμπαίκτες του), είχε συμβάλει τα μέγιστα σε αυτή την τεράστια επιτυχία και όχι άδικα τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω του.
Ωστόσο, για εκείνον η χαρά ήταν διπλή, καθώς την ίδια χρονιά παρέλαβε το πτυχίο του.
Για να είμαστε ακριβείς είναι κάτοχος: Bachelor of Arts degree in communication studies.
«Ήταν στη 'λίστα' μου να σπουδάσω, όχι μόνο για εμένα, αλλά για τη μητέρα και τον πατέρα μου. Ήταν πολύ χαρούμενοι που με είδαν να πετυχαίνω εντός και εκτός παρκέ. Αυτό αποτελεί παράδειγμα και για τους μικρούς μου αδελφούς, ότι δηλαδή έπρεπε να τα πάω πραγματικά καλά στο σχολείο».
Στο μυαλό του το επόμενο βήμα ήταν να διεκδικήσει μια θέση στο ΝΒΑ, όμως, η μη επιλογή του στο ντραφτ άλλαξε τα πλάνα του.
«Η αλήθεια είναι πως στενοχωρήθηκα αρκετά. Περίμενα να επιλεγώ στον δεύτερο γύρο. Δεν έγινε, όμως. Παρόλα αυτά δεν απογοητεύτηκα, ούτε μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να τα παρατήσω και να μην κάνω αυτό που είχα αποφασίσει.
Πήγα σε summer camp, γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους και τελικά αποφάσισα να ξεκινήσω την επαγγελματική μου καριέρα στην Ιαπωνία και τους Ryukyu Golden Kings».
Αναφερόμενος στην παραμονή του στην Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, είπε:
«Στην αρχή ήταν πολιτισμικό σοκ, γιατί δεν είχα ταξιδέψει ποτέ εκτός των ΗΠΑ. Όμως, προσαρμόστηκα γρήγορα. Γενικά το έχω αυτό. Δεν με επηρεάζει το ότι βρίσκομαι μακριά από τους δικούς μου ανθρώπους, γιατί κάνω αυτό που πραγματικά αγαπώ. Παίζω μπάσκετ και είμαι πάντα απόλυτα συγκεντρωμένος σε αυτό. Ήταν μια σπουδαία εμπειρία η Ιαπωνία και μια πολύ όμορφη χώρα, όμως, το επίπεδο της λίγκας δεν ήταν αυτό που ήθελα και για αυτό έφυγα».
Επόμενος σταθμός του ήταν το Μπαϊρόιτ (Γερμανία) και έπρεπε για μία ακόμη φορά να εγκλιματιστεί σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση.
«Οι διαφορές στο κολεγιακό μπάσκετ, στο Ιαπωνικό και στο ευρωπαϊκό είναι πολλές... Στην Ευρώπη το παιχνίδι είναι πιο physical, όμως, και πάλι δεν είχα κανένα πρόβλημα να προσαρμοστώ. Το αντίθετο».
Πέρυσι κατάφερε να ξεχωρίσει με τη φανέλα της Μπούντουτσνοστ και είχε προαποφασίσει να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα στην καριέρα του.
«Στην Μπούντουτσνοστ έκανα μια καλή χρονιά και μπόρεσα να δείξω κάποια καλά στοιχεία του παιχνιδιού μου. Όμως, στόχος μου πάντα είναι να πηγαίνω όλο και πιο ψηλά... Οπότε, ναι... περίμενα μια ευκαιρία για να την αρπάξω και ο Ολυμπιακός μου την έδωσε! Ήθελα να αλλάξω επίπεδο και να παίξω στην Ευρωλίγκα. Είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα στην Ευρώπη».
Ο 24χρονος σέντερ δεν δυσκολεύτηκε να πει το «ναι» στην πρόταση των «ερυθρολεύκων».
«Δεν το σκέφτηκα πολύ. Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με ιστορία. Έχει κατακτήσει back to back πρωταθλήματα Ευρώπης και αυτό σημαίνει πολλά.
Πέρυσι είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω πολλά παιχνίδια της Ευρωλίγκας ανάμεσά τους και αρκετά του Ολυμπιακού. Στο ρόστερ του έχει πολλούς καλούς παίκτες και φυσικά τον Βασίλη Σπανούλη.
Είναι σπουδαίος παίκτης και θα είναι πραγματικά απόλαυση να παίζουμε μαζί».
Όταν του ζητήθηκε να αναφερθεί στα δυνατά, αλλά και αδύναμα σημεία του παιχνιδιού του, είπε:
«Είμαι αθλητικός, καλός μπλοκέρ, καλός αμυντικός, παίζω επιθετική άμυνα και μπορώ να μαρκάρω πολλές θέσεις. Επίσης, είμαι αποτελεσματικός στο να τελειώνω τις φάσεις στην ρακέτα.
Από την άλλη πλευρά αυτό που σίγουρα θα δουλέψω και χρειάζεται βελτίωση είναι το μακρινό μου σουτ και οι βολές».
Τέλος, το μήνυμά του προς τους «ερυθρόλευκους» φιλάθλους ήταν σαφές:
«Να είναι σίγουροι πως σε κάθε παιχνίδι θα δίνω το 100% μου. Επίσης, να είναι έτοιμοι να δουν από εμένα εντυπωσιακά καρφώματα και μεγάλα παιχνίδια!
Δεν βλέπω την ώρα να τους συναντήσω, δεν βλέπω την ώρα να ζήσω την ατμόσφαιρα του γηπέδου, δεν βλέπω την ώρα να έρθω να παίξω μπάσκετ!».
Ξέρατε ότι...
* Έχει άνοιγμα χεριών 2.16 μέτρα και μετρημένο επιτόπιο άλμα στα 97 εκατοστά!
* Ο Μαλίκ Μάρτιν (ένας από τους μικρότερους αδελφούς του) φοιτά στο Rhode Island και είναι ένα από τα αστέρια της ομάδας του.
* Έχει μια κόρη σχεδόν ενός έτους!
