Μίλησε για την τεράστια επιτυχία της "επίσημης αγαπημένης" στο φετινό Ευρωμπάσκετ, με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου έπειτα από 16 χρόνια.
Αναλυτικά όσα είπε ο Ανδρέας Γκατζούλης:
Για την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου: «Είμαστε διπλά χαρούμενοι γιατί κάναμε ευτυχισμένο τον κόσμο και του δώσαμε χαρά. Στο ματς με την Τουρκία στεναχωρηθήκαμε όχι για το αποτέλεσμα, αλλά για την εμφάνιση. Στεναχωρηθήκαμε που απογοητεύσαμε τον κόσμο. Ωστόσο χαρήκαμε πολύ που κάναμε τον κόσμο ευτυχισμένο με το χάλκινο μετάλλιο μετά. Η Εθνική ομάδα κάνει εξωτερική πολιτική.
Στην ώρα της ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου εγώ δάκρυζα κάθε φορά. Καταλαβαίνεις την ευθύνη που έχεις, τι κουβαλάς στην πλάτη σου. Αυτό ισχύει για τους παίκτες ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο. Εγώ με ζόρι κρατούσα τα δάκρυά μου. Καταλάβαινα ότι έχω ένα έθνος στην πλάτη μου, ότι παίζουμε για όλους τους Έλληνες της γης και έχουμε ευθύνες».
Για την όλη διαδικασία πριν την έναρξη της προετοιμασίας σχετικά με την σωματική κατάσταση των παικτών: «Αρχικά να πω ότι ο γυμναστής δεν είναι αυτός που κάνει ζέσταμα στην ομάδα. Ο γυμναστής είναι ο… μηχανικός. Πίσω από εμένα είχαμε την τύχη να έχουμε έναν εξαιρετικό επιστήμονα και άνθρωπο, τον Ζακ Μελάγιες, και τρεις εκπληκτικούς φυσικοθεραπευτές, τον Τόλη Καρατζά, τον Παναγιώτη Μπουτοβίνο και τον Βασίλη Ντίνο. Φυσικά, μην ξεχάσω και τον συνεργάτη μου, Γιώργο Αγγέλου, που μας βοήθησε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας πριν φύγουμε για το ταξίδι αυτό.
Θα ήθελα να αναφέρω και όσους ήταν στην προετοιμασία και βοήθησαν την ομάδα αυτή. Ο Λιοτόπουλος, ο Χουγκάζ, ο Νετζήπογλου, ο Νικολαΐδης, ο Μπαζίνας, ο Καραγιαννίδης, ο Ζούγρης, ο Αβδάλας, ήταν πολύ σημαντικοί και η επιλογή τους δεν ήταν τυχαία. Όλοι αυτοί είναι μέλη της ομάδας. Είχαμε παρακολουθήσει όλη τη σεζόν πόσα ματς παίζουν τα παιδιά, πόση ώρα παίζουν, τι τραυματισμούς έχουν.
Όταν τελείωσε η σεζόν είχαμε έναν φάκελο για τον καθένα και είχαμε επικοινωνήσει με όλους για να τους παρουσιάσουμε το πλάνο μας και να τους δώσουμε οδηγίες σχετικά με το πόσο πρέπει να ξεκουραστούν και τι πρέπει να κάνουν. Αν ένα από όσα είπαμε δε τα έκαναν, θα είχαν πρόβλημα.
Αφού μαζευτήκαμε και κάναμε μεταβολικές εξετάσεις, είδαμε σε τι κατάσταση ήταν το σώμα τους. Ήταν σε καλή κατάσταση όλα τα παιδιά. Ήξεραν που έρχονται και σε αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο ο προπονητής, με τον τρόπο που τους μάζεψε και τους έχει εμπνεύσει. Έγινε επιλογή 20 παικτών και δεν ήταν τυχαία.
Είχαμε 8 παιδιά από 20 χρονών και κάτω και αυτό το κάναμε για να δουν πώς είναι ο τρόπος δουλειάς μας. Να γίνει κατήχηση. Είχαμε μεγάλη αγωνία για τα παιδιά που τελείωσαν το U20 σχετικά με το σε τι κατάσταση βρίσκονται. Τελικά δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα».
Για το προπονητικό πρόγραμμα που ακολούθησε η ομάδα: «Έχει αλλάξει γενικά όλη η προσέγγιση γι’ αυτό που λέμε “προετοιμασία” και ως προς τον τρόπο δουλειάς. Δε γίνεται πια με απομόνωση στα βουνά. Είναι πολλά τα παιχνίδια και πρέπει να προσαρμοστείς στην ξεκούραση των αθλητών και τον τρόπο δουλειάς τους. Το τουρνουά ήταν 18 μέρες και παίξαμε 9 ματς. Ήταν πολλές μέρες που ήταν μαζί. Ένα ακόμη δεδομένο είναι πως ήμασταν η 2η μεγαλύτερη ηλικιακά ομάδα.
Το είχαμε λάβει υπόψιν αυτό στον τρόπο προπόνησης. Έπρεπε να κάνουμε μία προπόνηση την ημέρα, όχι μεγάλης διάρκειας αλλά μεγάλης έντασης. Προσπαθήσαμε να είμαστε στα ίσα ή και ψηλότερα από την ένταση ενός παιχνιδιού. Επίσης, κάναμε κάθε μέρα ενδυνάμωση. Κάναμε προπόνηση δύναμης ώστε να μπορέσουμε ν’ αντέξουμε κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Έπρεπε να κρατήσουμε το σώμα των αθλητών σε πολύ καλή κατάσταση.
Κάναμε μόνο 12 προπονήσεις με επαφή, δηλαδή 5-εναντίον-5, και επτά φιλικά, όπου βάλαμε τόσα πολλά για να παίξουν και οι παίκτες που δεν είχαν πολύ μεγάλο χρόνο συμμετοχής στις ομάδες τους. Δεν κάναμε ποτέ πάνω από δύο σερί μέρες με προπονήσεις με επαφή, γιατί κανένας παίκτης απ’ όσους παίζουν δεν το έκανε κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ήταν σαν συνέχεια από αυτό που έκαναν στις ομάδες τους».
Για το αν κύλησε όλο το πρόγραμμα στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο κατά τη διάρκεια του τουρνουά: «Ήταν καλύτερα απ’ ό,τι το περίμενα. Ήταν σχεδιασμένα όλα μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Πήγαμε καλύτερα του αναμενόμενου. Δεν είχαμε τραυματισμούς. Είχαμε μία μέρα τον Λαρεντζάκη με τη μέση του και τον Σαμοντούροβ, που περισσότερο δεν έπαιξε για προληπτικούς λόγους. Γενικά όλα κύλησαν όπως τα περιμέναμε. Ήταν όλα σχεδιασμένα εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ακόμα και τα πιο απρόβλεπτα τα είχαμε… προβλέψει».
Για τη διαχείριση του Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Είχαμε συνεχής επικοινωνία με τον Γιάννη, αλλά και με τους Μπακς, τι προπόνηση κάνουν, σε τι κατάσταση είναι. Ξέραμε τα πάντα. Ο Γιάννης θέλει άλλου είδους προπόνηση. Παίζει 13 χρόνια στο ΝΒΑ και εκεί δεν κάνουν προπόνηση. Είναι μερικές ομάδες που κάνουν μόνο ατομικές προπονήσεις, ενδυνάμωση και παίζουν.
Επομένως, έπρεπε να προσαρμοστούμε στον τρόπο δουλειάς του Γιάννη και εκείνος στον δικό μας. Είχαμε εκπληκτική συνεργασία με το Μιλγουόκι. Ήμασταν στο ίδιο μήκος κύματος σε όλα τα θέματα. Όσον αφορά τα φιλικά, ο Γιάννης δεν παίζει ποτέ πάνω από δύο φιλικά στο training camp του ΝΒΑ, σε εμάς πώς θα παίξει παραπάνω φιλικά απ’ όσα πρέπει;
Την πρώτη φάση της Κύπρου εμείς τη λέγαμε “φάση φορμαρίσματος”. Γι’ αυτό εκεί κάναμε διαχείριση λεπτών έτσι ώστε να είμαστε “φρέσκοι” στην τελική φάση. Ο Αντετοκούνμπο δεν έπαιξε υπερβολικά και ήταν σχεδιασμένο από πριν. Θέλαμε εννοείται να βγούμε 1οι, αλλά μας ενδιέφερε στα νοκ-άουτ να είμαστε καλά. Ο στόχος μας ήταν η ομάδα στη Λετονία να πάει όσο το δυνατόν πιο “φρέσκια”».
Για τις διαφορετικές συνθήκες από την Κύπρο στη Λετονία: «Στην Κύπρο είχε 38 βαθμούς Κελσίου και στη Λετονία είχε 20. Δεκαοκτώ βαθμούς διαφορά. Απ’ την ώρα που τροχοδρόμησε το αεροπλάνο μέχρι την προσγείωση ήταν τέσσερις ώρες πτήση. Εμείς επιλέξαμε να φύγουμε μετά το τελευταίο παιχνίδι για να έχουμε πιο πολλές ώρες προσαρμογής στις νέες συνθήκες της θερμοκρασίας.
Ο οργανισμός παθαίνει σοκ και ξέραμε πως θα είχαμε αρρώστιες. Ο γιατρός είχε πάρει όλο το φαρμακείο μαζί. Κάτι που δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι στο ματς με το Ισραήλ και τη Λιθουανία οι μισοί παίκτες ήταν άρρωστοι, όπως και το staff. Τα παιδιά έπαιζαν με αντιπυρετικά και ντεπόν. Ήταν το σοκ που περιμέναμε. Οι ομάδες που ήταν απ’ την Κύπρο είχαν το μεγαλύτερο ταξίδι και τη μεγαλύτερη διαφορά θερμοκρασίας. Αυτό ήταν ένα δεδομένο που έπρεπε να το λάβουμε υπόψιν εμείς σαν staff».
Για το ότι εκτός παρκέ συνεργάζεται ένα ολόκληρο team για να είναι όλα στην εντέλεια: «Όλες αυτές τις πληροφορίες τις δίνει ο προπονητής. Και ο προπονητής την ώρα που κοουτσάρει έχει άπειρες πληροφορίες στο κεφάλι του. Δεν είναι εύκολο όλο αυτό. Η Εθνική ομάδα θέλει διαφορετική προπόνηση απ’ ό,τι θέλει ένα κλαμπ. Είναι μια ομάδα 40 ημερών».
Για το διατροφικό πρόγραμμα των αθλητών: «Ο παίκτης μετά τον αγώνα μπορεί να φάει ό,τι θέλει. Είναι ελεύθερη μέρα. Πριν τον αγώνα πρέπει να ετοιμάσεις το σώμα σου σε συνθήκες παιχνιδιού και μετά πρέπει να φας ό,τι θέλεις για να ευχαριστήσεις το σώμα σου. Είναι το “ευχαριστώ” στο σώμα σου αυτό».
Για το αν είναι ικανοποιημένος από την ανταπόκριση των παικτών σε όλο το πρόγραμμα: «Ήταν τόσο συγκεντρωμένοι και σοβαροί κατά τη διάρκεια του τουρνουά που η δουλειά μας ήταν εύκολη. Υπήρχε μεγάλη συγκέντρωση, ήταν σίγουροι για το αποτέλεσμα, υπήρχε πολλή πειθαρχεία και μεγάλη εμπιστοσύνη.
Εγώ απ’ την πρώτη μέρα, όταν είδα την προπόνηση, τους είπα ότι είμαστε πιο ψηλά απ’ ό,τι πρέπει. Ήταν τόσο μεγάλη η επιθυμία των παιδιών, που έλεγα και στους προπονητές “Τα παιδιά το θέλουν πάρα πολύ και πρέπει λίγο να προσέξουμε τις προπονήσεις για να μη χτυπήσει κάποιος”.
Ο κάθε παίκτης θέλει διαφορετική προπόνηση, γι’ αυτό και έγιναν πολλά ατομικά meetings. Οι βοηθοί του Βασίλη είχαν πολλά ατομικά βίντεο. Ο κάθε αθλητής έχει διαφορετική προπονητική, οπότε εμείς πρέπει να τους κατευθύνουμε στο τι προπόνηση πρέπει να κάνουν. Για να το κάνεις αυτό, όμως, πρέπει να ξέρεις και τι χρειάζεται ο καθένας».
