Ο Έλληνας coach αναφέρθηκε στην εμπειρία που έζησε, τις δυσκολίες προετοιμασίας λόγω του πολέμου με το Ισραήλ, αλλά και το επίπεδο του ασιατικού μπάσκετ.
Αναλυτικά όσα είπε ο Μανωλόπουλος στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» του EOK WebRadio με τον Γιάννη Λαμπίρη και τον Ραφαήλ Αλαγά:
Για την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο FIBA Asia Cup:
«Κάναμε μια μεγάλη ανατροπή στους “8” απέναντι στην Κινεζική Ταϊπέι. Ήταν ένα καταπληκτικό παιχνίδι, στο οποίο χάναμε 22 πόντους στο ημίχρονο και καταφέραμε να το γυρίσουμε.
Η Νέα Ζηλανδία πέραν του ότι είναι πολύ δυνατή ομάδα, έχει και πολύ ταλέντο. Ήταν για να πάει στον τελικό και βρέθηκε ξαφνικά στον μικρό τελικό. Εκεί ήμασταν, πιστεύω, πιο αποφασισμένοι εμείς, τη θέλαμε πάρα πολύ την 3η θέση.
Έχει πολλά χρόνια να πάρει μια διάκριση η Εθνική Ιράν. Στο ασιατικό μπάσκετ χρόνο με τον χρόνο όλες οι ομάδες βελτιώνονται πάρα πολύ. Γι’ αυτό και χαίρομαι, διότι εμείς κάναμε μια σπουδαία πορεία.
Κερδίσαμε την Ιαπωνία που είναι εξαιρετική ομάδα. Κάναμε μία μόνο ήττα και κακή ήττα απ’ την Αυστραλία στον ημιτελικό. Επειδή παίζαμε σε λιγότερο από 24 ώρες για το χάλκινο μετάλλιο, τα παιδιά έδειξαν τεράστια ψυχικά αποθέματα και γι’ αυτό επικρατήσαμε».
Για το πόσο εύκολο ήταν να αφήσουν πίσω τους τη βαριά ήττα στον ημιτελικό ενόψει του μικρού τελικού:
«Έγινε πάρα πολλή δουλειά στο κομμάτι του να αναπτύξουμε μια ομάδα που θα παίξει ομαδικά, που θα στηριχτεί στο ομαδικό παιχνίδι, που θα πιστέψουμε όλοι μαζί ότι μπορούμε να το κάνουμε.
Με την Αυστραλία φάνηκε απ’ το 2ο-3ο λεπτό πως είναι δύσκολα τα πράγματα. Αλλάξαμε πράγματα, αλλάξαμε άμυνα, θέσεις, εφαρμόσαμε όλο το μπασκετικό… μενού, αλλά δεν τα καταφέραμε.
Απογοητευτήκαμε γιατί, όσο καλύτεροι και αν είναι οι άλλοι, πάντα έχεις ελπίδες σε έναν ημιτελικό. Ήταν μεγάλη η απογοήτευση. Μετά το ματς το συζητήσαμε πολύ. Πάντα λέω στους παίκτες πως η διαχείριση συναισθημάτων είναι το πιο σημαντικό όταν κάνεις πρωταθλητισμό και όταν κάνεις μαραθώνιο.
Στεναχωρηθήκαμε, αλλά είπαμε ότι τώρα έχουμε μια τεράστια ευκαιρία να κάνουμε κάτι που δεν έχει κάνει κανένας για πάρα πολλά χρόνια στην Εθνική. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο στις 23:00, φάγαμε και πήγαν όλοι για αποθεραπεία. Εκεί κατάλαβα ότι το θέλουμε πολύ και το δείξαμε αυτό».
Για τον λόγο που πήγε στο Ιράν και πώς βίωσε αυτήν τη χρονιά εκεί:
«Όταν πήγα εκεί το έκανα για δύο λόγους. Πρώτον, για να φτιάξω μια καινούργια ομάδα, με νέα παιδιά, να αλλάξουμε τη γενιά ουσιαστικά. Δεύτερον, για να ασχοληθώ με το αναπτυξιακό, στο οποίο έχει πέσει πολλή δουλειά. Πηγαίνω να δω μικρούς παίκτες, από 14 χρονών και πάνω, να εκπαιδεύσουμε τους προπονητές.
Έχω πολλή δουλειά σε αυτό το κομμάτι. Όσον αφορά την πρώτη ομάδα, τον Νοέμβριο χάσαμε απ’ το Κατάρ. Αν δείτε την ομάδα εκείνη με την ομάδα στα “παράθυρα” του Φεβρουαρίου, ήταν τελείως διαφορετική ομάδα στη σύνθεσή της. Στο παιχνίδι με το Κατάρ καταλάβαμε ότι μάλλον χρειαζόταν μια πιο δραστική αλλαγή και την κάναμε.
Με όλα τα θέματα που έχει το Ιράν είναι αρκετά πίσω και η λίγκα τους και γενικότερα στο κόμματι των εικόνων και του τρόπου προπόνησης. Χρειάζεται μια πιο δραστική αλλαγή και πολύ περισσότερη δουλειά στην ανάπτυξη των νέων παικτών».
Για το πόσο δύσκολο ήταν με όλη την εμπόλεμη κατάσταση στο Ιράν να συγκεντρωθούν οι παίκτες στην προετοιμασία ενόψει του Πανασιατικού:
«Ξεκινήσαμε την προετοιμασία αρκετές μέρες αφότου είχε τελειώσει ο πόλεμος. Όλα τα σχέδια που είχαμε κάνει για την προετοιμασία πήγαν στράφι, το πότε θα αρχίζαμε, τα φιλικά.
Δεν έγινε τίποτα. Δεν υπήρχε περίπτωση να ζητήσω από κάποιον παίκτη να αφήσει την οικογένειά του για να έρθει να κάνει προπόνηση. Όταν τα πράγματα ηρέμησαν, πήραμε μια απόφαση και ήταν και οι παίκτες θετικοί. Ήθελαν να παίξουν.
Βέβαια η προετοιμασία ήταν ελλιπέστατη. Από τα δέκα φιλικά παίξαμε μόνο πέντε. Ήταν τα πρώτα φιλικά που είχα παίξει με άλλη χώρα, οπότε και για εμένα ήταν δύσκολο να νιώσω τις άλλες χώρες, τον τρόπο παιχνιδιού τους και να μάθω περισσότερα για το ασιατικό μπάσκετ.
Αν παλεύεις ομαδικά κι έχει έναν κοινό στόχο όλη η ομάδα, βοηθάει πάρα πολύ. Θα ήθελα να πω ότι τον τελευταίο καιρό ήταν και ο Αλέξανδρος Βελισσαράκος μαζί μου και ήταν πολύτιμη η συνεισφορά του».
Για το ότι το Ιράν δεν έχει διοργανώσει ποτέ ένα FIBA Asia Cup:
«Το Ιράν έχει ιστορία στο ασιατικό μπάσκετ. Σχετικά με αυτό, δεν ξέρω αν θέλουν και δε μπορούν να το πάρουν. Ξέρω πως υπάρχουν πολλές απαγορεύσεις όμως στο συγκεκριμένο θέμα».
Για το αν μπορούν μεγάλες δυνάμεις στην Ασία να επανέλθουν όπως ήταν και αν μπορούν να εξελιχθούν μικρότερες μπασκετικά χώρες:
«Η Κίνα έπαιζε σχεδόν με τους καλύτερους παίκτες της στο φετινό τουρνουά. Η Ιαπωνία είναι εξαιρετική στο κόμματι της οργάνωσης και της δουλειάς.
Ένα χαρακτηριστικό που με ενδιαφέρει και θέλω να το μελετήσω είναι συγκεκριμένες ομάδες, όπως η Νότια Κορέα, η Κινεζική Ταϊπέι, η Κίνα, η Ιαπωνία. Έχουν καταπληκτικούς και πολλούς σουτέρ. Αν δείτε πώς σουτάρουν όλοι στη Νότια Κορέα είναι εντυπωσιακό.
Έχουν στοιχεία, δεν είναι ότι δεν έχουν. Η σωματοδομή διαφέρει αρκετά. Για παράδειγμα, στο πρωτάθλημα Ιαπωνίας δε φέρνουν σχεδόν ποτέ γκαρντ, αλλά ψηλούς, γιατί δεν έχουν».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΕΠΚ: Συγχαρητήρια στον Μανωλόπουλο για το μετάλλιο με το Ιράν
