Αναλυτικά όσα είπε:
Για το αν πριν αποδεχτεί την πρόταση της Χάποελ Τελ Αβίβ σκέφτηκε τις καταστάσεις που επικρατούν στο Ισραήλ: «Δεν το σκέφτηκα. Είχα έρθει να κάνω ένα ραντεβού για να συμφωνήσουμε και μόλις πάτησα το πόδι μου στο Τελ Αβίβ και έκατσα 2-3 μέρες κατάλαβα τα πάντα. Πάντα υπάρχει μια αίσθηση πως μπορεί κάτι να συμβεί, αλλά από ένα σημείο και μετά είναι μια διαδικασία ρουτίνας και συνήθειας».
Για το πώς βλέπει αυτό το νέο του κεφάλαιο: «Είναι πολύ μεγάλη πρόκληση. Όταν είσαι 14 χρόνια σε μια ομάδα, έχεις βρει τα πατήματά σου, γνωρίζεις πού βρίσκεσαι. Το σημαντικό είναι αλλάζεις και να εξελίσσεσαι. Για εμένα είναι μια πολύ σημαντική εξέλιξη αυτή. Ελπίζω να συνδυαστεί με επιτυχία, αυτός είναι και ο στόχος όλων εδώ».
Για τους παίκτες που απέκτησαν: «Ουσιαστικά μετά τα μέσα Ιουνίου μέχρι το Summer League κάναμε τις κινήσεις τού Ράγκλαντ, του Μότλεϊ και του ισραηλινού “κορμού”. Θεωρήσαμε πολύ σημαντικό για μια ομάδα σαν εμάς με τόσα παιχνίδια μέσα στη σεζόν να έχουμε μεγαλύτερο ρόστερ και πολύ καλούς ισραηλινούς παίκτες. Πήραμε τους καλύτερους ισραηλινούς εκτός της Μακάμπι. Μετά το Summer League πήγαμε πιο συγκεκριμένα, με μεταγραφές όπως ο Μπέβερλι και ο Καμπόκλο. Κάναμε μεγάλη υπομονή, κυρίως στην περίπτωση του δεύτερου και πήραμε αυτούς που θέλουμε».
Για τον καλοκαιρινό σχεδιασμό της Χάποελ Τελ Αβίβ: «Θα έλεγα ότι δύο στοιχεία χαρακτηρίζουν τη μεταγραφική περίοδο. Πρώτον, πήραμε τα παιδιά που πραγματικά θέλαμε και παιδιά με τα στοιχεία που θέλει ο προπονητής. Δεύτερον και βασικότερο, αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει ένας “κρότος” επικοινωνιακός με τα ονόματα, αλλά έχουμε φτιάξει μια τρομερή χημεία. Έχουμε παιδιά με επιθετικό ταλέντο, παιδιά που είναι πολύ καλοί αμυντικοί και έχουμε πολύ καλό κλίμα μεταξύ μας. Τα ονόματα δε φέρνουν τίτλους και επιτυχίες, έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας και το γνωρίζουμε αυτό. Το καταλαβαίνουν άπαντες στον σύλλογο ότι θα πάμε βήμα-βήμα, γιατί είμαστε και μια καινούργια ομάδα. Θέλει πολλή δουλειά, για εμάς ισχύει να πηγαίνουμε παιχνίδι-παιχνίδι, γιατί είμαστε σε μια καινούργια πραγματικότητα».
Για το πόσο δύσκολο ήταν να πείσουν ξένους παίκτες να έρθουν στο Ισραήλ: «Στην αρχή ήταν δύσκολο. Στο αγωνιστικό κομμάτι η Χάποελ είναι πολύ ελκυστική για κάθε παίκτη, όμως η εξωαγωνιστική κατάσταση παρουσιάζεται διαφορετική απ’ την πραγματικότητα. Παρουσιάζεται ότι καθημερινά έχεις φόβο και κίνδυνο για την υγεία σου, κάτι που δεν ισχύει. Έπρεπε να πείσουμε τα παιδιά πως είναι ασφαλή και θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται γι’ αυτούς και την οικογένειά τους. Το δύσκολο ήταν να τους φέρουμε. Μόλις τους φέραμε και πατήσαν στο Ισραήλ, η καθημερινότητα τους έδωσε μια διαφορετική εντύπωση, οπότε όλοι ήταν πιο ήρεμοι».
Για το αν η Χάποελ θα είναι έτοιμη στα επίσημα ματς: «Οι περισσότερες ομάδες χρησιμοποιούν τον μήνα Σεπτέμβριο ως έναν επιπλέον μήνα προετοιμασίας. Εμείς δεν έχουμε αυτήν την πολυτέλεια, γιατί πριν το EuroCup ξεκινάμε με το Σούπερ Καπ, που είναι ο πρώτος τίτλος της χρονιάς. Μαζί με το φιλικό απέναντι στον Άρη την Πέμπτη (12/09), θα είμαστε πανέτοιμοι για την έναρξη της χρονιάς στις 21 Σεπτεμβρίου».
Για το αν υπάρχει στα πλάνα της διοίκησης η συμμετοχή στην Ευρωλίγκα: «Εκτός απ’ τον έναν τρόπο που είναι μέσα απ’ την κατάκτηση του EuroCup, ο δεύτερος είναι με μια ευρύτερη προσπάθεια συνεργασίας, δηλαδή να προσπαθήσει η ομάδα να πάρει κάποια wild card. Γι’ αυτό κάνουμε κινήσεις για το γήπεδο, το οποίο είναι 5.5 χιλιάδων θέσεων. Γίνονται αρκετές συζητήσεις είτε η ομάδα να μετακομίσει σε νέα έδρα δική της, είτε να χτίσει κάτι, είτε να χρησιμοποιήσει το γήπεδο της Μακάμπι, το οποίο ανήκει στον δήμο. Υπάρχει αυτό στα πλάνα μας, ναι».
Για τη μετάβασή του απ’ την ΑΕΚ στη Χάποελ Τελ Αβίβ: «Το δυσκολότερο είναι ότι από κίτρινα πρέπει να φοράω κόκκινα πλέον. Θα το συνηθίσω. Πέρα απ’ την πλάκα, επειδή είναι μια πολύ οργανωμένη κατάσταση εδώ και είναι πολύ υψηλού επιπέδου οργανισμός, ήταν πολύ εύκολη η αλλαγή και έχω συνηθίσει πλέον την καθημερινότητα και τα πάντα».
Για το τι κρατάει απ’ τα 14 χρόνια του στην ΑΕΚ: «Είναι μια πορεία 14 ετών απ’ τη Β’ Εθνική, δηλαδή απ’ την 3η κατηγορία. Έζησα πάρα πολλά πράγματα. Θα πω τις δύο πιο ακραίες αναμνήσεις μου. Η μία ήταν απ’ τον Κρόνο Αγίου Δημητρίου στη Β’ Εθνική, που ήταν η τελευταία ομάδα στην κατάταξη τότε και η άλλη είναι η κατάκτηση του διηπειρωτικού στη Βραζιλία, το οποίο ήταν το ανώτατο που μπορούσαμε να ζήσουμε. Πάρα πολλές οι αναμνήσεις, πάντα κρατάς τις καλές, τις κακές τις αφήνεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Είναι δύσκολο να ξεχάσεις ό,τι έχεις ζήσει. Η ομάδα ανέβηκε, βελτιώθηκε και ελπίζω να πάει ακόμα ψηλότερα».
