Κώστας Παπανικολάου: "Είναι πολλά τα συναισθήματα για να μιλήσεις με καθαρό μυαλό και να πεις τι μας οδήγησε σε όλο αυτό. Ήταν η καρδιά, η θέληση, που έβγαλε ο κόουτς μαζί με όλους τους υπόλοιπους, με ένα επιτελείο με ανθρώπους μέσα στην ΕΟΚ που έχουν φέρει επιτυχίες, υπάρχει συσπείρωση, υπάρχει μια αγκαλιά. Είναι τιμή να βλέπουμε στο γήπεδο ανθρώπους που μας έδωσαν ελπίδες και όνειρα για να ασχοληθούμε με το μπάσκετ.
Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να δώσουμε στα νέα παιδιά ένα ψήγμα για να ερωτευτούν το μπάσκετ και να καταλάβουν πόσο μεγάλη τιμή είναι να φοράς το εθνόσημο, ώστε να είναι μέσα σε αυτά ο επόμενος Σπανούλης, Διαμαντίδης, Καλάθης και Γιάννης. Ένα από τα πράγματα που είπα στον κόουτς και τον Νίκο Ζήση ήταν ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί στα δύο προηγούμενα Προολυμπιακά ήμουν τραυματίας.
Το 2012 ήμουν συμπαίκτης με τους δυο τους και τότε θυμάμαι πως μου έλεγαν ‘είσαι μικρός ακόμη, θα έχεις τις ευκαιρίες σου’. Πέρασαν 12 χρόνια, αλλά αξίζει η αναμονή για αυτό το συναίσθημα που εύχομαι να το ζήσει κάθε Έλληνας.
Όλα αυτά τα χρόνια είχαν αρχίσει να γίνονται βάρος στην πλάτη όλων μας. Θέλεις να δώσεις κι εσύ κάτι, να αφήσεις κάτι πίσω. Σήμερα είχε πάει στα δύο λεπτά πριν το τέλος και έμοιαζε σαν να μην περνούσε ο χρόνος. Δεν πήραμε κάποιο μετάλλιο, αλλά αυτή η πρόκριση με έχει γεμίσει πολύ και σίγουρα δεν θέλω να σταματήσει εδώ.
Αυτή είναι και η παρακαταθήκη μου στα παιδιά μου, να έχω να τους λέω κάποια μέρα ότι κάτι έκανα για τη χώρα μου (σ.σ. δακρύζει). Το ίδιο ισχύει για όλα τα παιδιά. Μας βάραινε πολύ να κάνουμε κάτι καλό, το ίδιο ένιωθε και ο Γιάννης γιατί έτσι είναι σαν παιδί. Σου βγαίνουν τόσο έντονα τα συναισθήματα".
Γιώργος Παπαγιάννης: "Πήγε καλά. Ήξερα ότι η Κροατία θα παίξει μέσα αρκετά, αλλά ήμουν προετοιμασμένος. Χθες που είχα τρία άστοχα τρίποντα και δεν ήθελα να ξανασυμβεί. Δουλεύω αρκετά σε όλα τα κομμάτια, ανάμεσά τους και στο τρίποντο.
Η ομάδα δεν είχε πολλές προπονήσεις μαζί, είχαμε τραυματισμούς, κάποια παιδιά μπήκαν πιο αργά, είχαμε λίγες μέρες, αλλά δείξαμε από την αρχή ότι η μπάλα αυτή τη χρονιά κινούταν πάρα πολύ καλά. Φαινόταν στις ασίστ, που ήταν σε εξωφρενικά επίπεδα.
Αυτό είναι ένα τεράστιο επίτευγμα για μας, εμπιστευτήκαμε ο ένας τον άλλο. Στην άμυνα βάλαμε όλοι τα κορμιά μας, παίξαμε σκληρά και το αξίζαμε.
Σίγουρα είναι μια δικαίωση για όλους. Είχαμε ένα σερί με αρκετές αποτυχίες ή πιο σωστά… μη επιτυχίες, ενώ φτάναμε κοντά. Αυτή η πρόκριση σημαίνει πολλά για μας".
Τόμας Γουόκαπ: "Είναι απίστευτο συναίσθημα. Κάτι που δεν έχω ξανανιώσει. Εκπροσωπώ την Ελλάδα, όχι τον εαυτό μου, αλλά μια ολόκληρη χώρα. Είμαι ευγνώμων στην Ελλάδα για την ευκαιρία να παίξω στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Τα όνειρα είναι μεγάλα, πάμε για μετάλλιο. Δεν μπορούσαμε να το πούμε πριν, αλλά τώρα που προκριθήκαμε θέτουμε νέους στόχους. Πρέπει να το απολαύσουμε γιατί είναι κάτι σπουδαίο".
