Αναλυτικά όσα είπε βετεράνος διεθνής καλαθοσφαιριστής:
Για το πόσο επηρέασε τη γενιά του η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το 1987: «Εκείνη την χρονιά ήμουν 10 χρόνων. Σ’ αυτή την ηλικία δεν βλέπαμε ότι θα γίνουμε επαγγελματίες. Απλώς, η Εθνική ομάδα ήταν ο λόγος που μάς τράβηξε στα γήπεδα και μάς έκανε να θέλουμε να μοιάσουμε στους παίκτες της. Βλέπαμε αυτά που έκαναν μέσα στο γήπεδο και τις κινήσεις τους και προσπαθούσαμε να τις κάνουμε κι εμείς.
Δεν πηγαίναμε στο γήπεδο για να γίνουμε επαγγελματίες. Μπορεί να το ονειρευόμασταν, αλλά πηγαίναμε να παίξουμε γιατί αυτό μας ευχαριστούσε και μας έκανε να νιώθουμε καλά».
Για το κατά πόσο συνέβαλε η παρουσία του Νίκου Γκάλη στην αλλαγή της εικόνας του ελληνικού μπάσκετ: «Νομίζω ότι ο Νίκος Γκάλης, επειδή είχε μεγαλώσει στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, εισήγαγε στη χώρα το να είναι πιο τεχνοκρατικό το άθλημα. Εντός και εκτός γηπέδου. Καλώς ή κακώς χρειάζονται χρήματα για να αναπτυχθεί οτιδήποτε. Θέλει επιτυχίες, προβολή αλλά και να αυξηθεί ο κόσμος που το παρακολουθεί, έτσι ώστε να ασχοληθούν και οι διαφημιστικές εταιρείες. Ο Γκάλης ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που βοήθησε πολύ να συμβεί αυτό. Αν πρέπει να πούμε ποιος ήταν ο άνθρωπος που είχε την μεγαλύτερη επιρροή στον χώρο του μπάσκετ, αυτός ήταν ο Νίκος Γκάλης. Αν σκεφτούμε, μάλιστα, ότι μετά από τόσα χρόνια συνεχίζουμε να μιλάμε γι’ αυτόν, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικός είναι».
Για την συνάντησή και την γνωριμία που είχε ο ίδιος με τον Νίκο Γκάλη: «Γενικότερα όπου υπήρχε βράβευσή του προσπαθούσα να είμαι παρών. Έχω την χαρά, την τύχη και την τιμή να έχουμε βρεθεί κάποιες φορές και να μιλήσουμε.
Νιώθεις δέος όταν βρίσκεσαι κοντά του. Η δική μου η γενιά, άλλωστε, πραγματικά μεγάλωσε με τον Νίκο Γκάλη. Χρησιμοποιούσαμε τις κινήσεις που έκανε και προσπαθούσαμε να τις βάλουμε στο παιχνίδι μας όσο καλύτερα μπορούσαμε. Η παρουσία του ήταν ένα κίνητρο για εμάς.
Γενικότερα, είναι ένας άνθρωπος που δεν μιλάει πάρα πολύ, αλλά λέει λίγα και σημαντικά πράγματα. Για μένα το γεγονός και μόνο ότι βρισκόμουν στον ίδιο χώρο μαζί του και μοιραζόμασταν πράγματα, ήταν όνειρο»!
Για τη βράβευσή του από τον Νίκο Γκάλη το 2017: «Εννοείται ότι η αναμνηστική φωτογραφία που βγάλαμε τότε βρίσκεται σε περίοπτη θέση μαζί με την μπάλα και τα βραβεία. Όταν βρίσκεται στον ίδιο χώρο με το ίνδαλμά σου, σε βραβεύει και μιλάει για εσένα με τα καλύτερα λόγια, νιώθεις ακόμα πιο ωραία. Είναι από τις στιγμές που νιώθεις ότι έχεις καταφέρει κάποια πράγματα και σου δίνει επιπλέον κίνητρο για να συνεχίσεις».
