"Τέτοια τουρνουά και παιχνίδια αποτελούν κίνητρο για τα παιδιά να δουλέψουν και να βελτιωθούν", τόνισε ο Γιάννης Σιούτης.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για τις εντυπώσεις του από το τουρνουά: «Σε γενικές γραμμές ήταν αυτό που περιμέναμε, αυτό που είχαμε δει από προηγούμενα χρόνια. Είναι ένα πάρα πολύ δυνατό τουρνουά, με τις ίσως καλύτερες Ομοσπονδίες στην Ευρώπης. Η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία είναι από τις καλύτερες ομάδες που θα μπορούσαμε να συναντήσουμε σε ένα τουρνουά. Ήταν πάρα πολύ ψηλό το επίπεδο. Και οι τρεις ομάδες που αντιμετωπίσαμε έχουν πολύ καλά προγράμματα, πολύ μεγάλα ρόστερ, γίνεται αρκετά καλή δουλειά. Είναι και αριθμητικό το θέμα, γιατί παίζουμε με χώρες που έχουν υπερδιπλάσιο πληθυσμό από εμάς, οπότε και τα παιδιά που ασχολούνται με το μπάσκετ είναι πολύ περισσότερα και έχουν τη δυνατότητα να κάνουν διαφορετικές επιλογές. Παρ’ όλα αυτά, σίγουρα ήταν πολύ θετικό ότι βρεθήκαμε εκεί».
Για την εικόνα της Εθνικής Παμπαίδων στο τουρνουά: «Στα δύο από τα τρία ματς ήμασταν αρκετά ανταγωνιστικοί και αντέξαμε την πίεση που μας έβαλαν οι αντίπαλοι. Όχι, βέβαια, για όλη τη χρονική διάρκεια, γιατί είχαμε κενά στην απόδοσή μας και είναι λογικό. Η γενική εικόνα είναι πολύ καλή απ’ την έννοια πως πήγαν εκεί τα παιδιά, είδαν τι γίνεται στην Ευρώπη και πήραν μια πρώτη ιδέα. Αυτό που είδαν θα πρέπει να το αξιοποιήσουν. Είναι ένα πολύ καλό κίνητρο ώστε να δουλέψουμε όλοι μαζί και να παρουσιάσουμε πρόοδο στα επόμενα χρόνια».
Για το αν τα παιδιά αλλάζουν νοοτροπία έπειτα από ένα τόσο δυνατό τουρνουά: «Αυτό το έχω αντιμετωπίσει ξανά και ως προπονητής του Παναθηναϊκού στο εφηβικό, όταν πηγαίναμε στο ANGT και παίζαμε απέναντι σε πολύ μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Σίγουρα τα παιδιά στην Εθνική αισθάνονται την ευθύνη, αισθάνονται ότι είναι καλοί και μπορούν να κάνουν πράγματα και έρχονται αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα που υπάρχει στην Ευρώπη. Υπάρχουν δύο δρόμοι σε αυτό. Ο ένας δρόμος είναι να αντιληφθούν πως έχουν πολλή δουλειά να κάνουν και να προσπαθήσουν πάρα πολύ ούτως ώστε να καλύψουν το έδαφος και να πάρουν όλο αυτό που είδαν ως κίνητρο. Ο άλλος δρόμος είναι η απογοήτευση κάποιων παιδιών, τα οποία στην πορεία κάνουν βήματα πίσω. Συμβαίνουν και τα δύο. Εγώ θέλω να πιστεύω πως έχουμε παιδιά που είναι ανθεκτικά, που έχουν κίνητρο, που αγαπούν και θέλουν να δουλέψουν περισσότερο και βλέπουν αυτά τα τουρνουά και παιχνίδια ως κίνητρο για δουλειά και βελτίωση».
Για το αν είναι «πεινασμένα» τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες: «Γίνονται προσπάθειες. Θα πρέπει να γίνουμε ακόμη πιο σκληροί με τον εαυτό μας. Όλα ξεκινούν απ’ την αγάπη που έχει το κάθε παιδί για το σπορ και πόσο πολύ θέλει να πετύχει. Είναι σημαντικό το αίσθημα “πείνας” που αισθάνεται ο κάθε παίκτης μέσα του».
Για την αγωνιστική κατεύθυνση στις Εθνικές ομάδες: «Η κατεύθυνσή μας είναι να είμαστε όσο το δυνατόν πιο μοντέρνοι, να μπορούμε να πιέζουμε ψηλά στη μπάλα, να είμαστε πιο αθλητικοί, να παίζουμε πιο γρήγορα, να εκτελούμε καλύτερα όπως γίνεται πανευρωπαϊκά. Το ίδιο πράγμα έκαναν και αυτές οι χώρες, άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο. Το ισπανικό και το γαλλικό πρωτάθλημα είναι πιο… ποιοτικά, με την έννοια πως υπάρχουν πολύ περισσότεροι παίκτες. Η δεξαμενή τους είναι πιο ανταγωνιστική σε σχέση με τη δική μας. Αυτό είναι ένα πρόβλημα το οποίο πρέπει με κάποιους τρόπους να το φτιάξουμε λίγο, ούτως ώστε να παίζουμε πιο μοντέρνα, πιο αθλητικά και σιγά-σιγά να γίνει κομμάτι του DNA μας».
