Ο Βαγγέλης Ζούγρης περιμένει η ομάδα να παίξει και για τον μεγάλο απόντα κόντρα στην Ιταλία, στο πρώτο νοκ-άουτ της διοργάνωσης (3/8, 18:15).
"Κάναμε ήττες που θα μπορούσαμε να τις έχουμε αποφύγει. Έτσι είναι το μπάσκετ. Το παιχνίδι με την Ιταλία είναι μονόδρομος. Είναι ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι και οφείλουμε να συμπεριφερθούμε ανάλογα.
Έχουμε χάσει με τον τραυματισμό του Αλέξανδρου έναν κινητήριο μοχλό της ομάδας, έναν βασικό της άξονα, αλλά επειδή είμαστε ομάδα οφείλουμε να παίξουμε και για εκείνον, αλλά και ο ένας για τον άλλον και να εκπροσωπήσουμε το εθνόσημο αντάξια", είπε αρχικά.
Η Ιταλία δεν είναι και ακριβώς ο "άγνωστος Χ" για την ελληνική ομάδα, καθώς την είχε αντιμετωπίσει στο τουρνουά U18 που φιλοξενήθηκε στο "Σοφία Μπεφόν" στο Παλαιό Φάληρο.
Στη Σμύρνη παρουσιάστηκε και με μία προσθήκη: "Νικήσαμε σε εκείνο το φιλικό, αλλά δεν νομίζω πως μπορεί να γίνει σύγκριση. Τώρα η πίεση είναι διαφορετική, οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Έχουμε χρέος να δείξουμε τον καλύτερό μας εαυτό, να συσπειρωθούμε, να παίξουμε μπάσκετ ο ένας για τον άλλον και για την Εθνική ομάδα και για το αποτέλεσμα που θέλουμε".
Ο Ζούγρης βρίσκεται στο πρώτο του Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αφού (και) εξαιτίας της πανδημίας ο ίδιος και οι συμπαίκτες του δεν είχαν την εμπειρία των αντίστοιχων διοργανώσεων Παίδων.
"Δεν θα πω πως είναι πιο δύσκολο από ότι περιμέναμε. Υπάρχουν πολύ δυνατές ομάδες, ανταγωνισμός.. Μιλάμε για τους καλύτερους παίκτες της Ευρώπης σε αυτές τις ηλικίες. Συνεπώς το επίπεδο είναι εκεί που περίμενα ότι θα είναι.
Από εκεί και πέρα ακόμη και είναι το πρώτο ευρωπαϊκό για όλους μας, πιστεύω ότι το γεγονός ότι το θέλουμε όλοι πάρα πολύ μας έχει προετοιμάσει ως ένα βαθμό.
Η ψυχή, το μυαλό και η πνευματική ισορροπία μέσα στο παρκέ, αλλάζει όλη την ιστορία. Είναι πολύ σημαντική αυτή η τριάδα για το παιχνίδι με την Ιταλία και για κάθε παιχνίδι", σχολίασε.
Για τον ίδιο το ραντεβού αυτό στη Σμύρνη αποκτά και μια άλλη διάσταση και σημασία. Είναι ένα παιδί που άρχισε το μπάσκετ πριν από μόλις τρία χρόνια και βρίσκεται ήδη στην Εθνική Εφήβων σε ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
"Παίζω τρία χρόνια και ξεκίνησα σε ένα μικρό κλειστό σχολείου με τάπητα μάλιστα κάτω, αυτόν τον πράσινο που έχουν κάποια γήπεδα. Ακόμη κι αυτό μου είχε φανεί… παράδεισος τότε, αφού έπαιζα μόνο με τους φίλους μου σε ανοιχτά γήπεδα", είπε.
Το θέμα ήταν να γίνει η αρχή, αφού πολύ σύντομα το ποδόσφαιρο το οποίο έπαιζε έδωσε τη θέση του στην πορτοκαλί θεά. Γιατί έγινε η αλλαγή; "Ειλικρινά δεν ξέρω να απαντήσω. Από την πρώτη στιγμή όμως που πάτησα το πόδι μου σε γήπεδο μπάσκετ ήταν κεραυνοβόλος έρωτας. Το πίστεψα πολύ και το θέλω ακόμη περισσότερο… Περισσότερο από οτιδήποτε".
