Ο Προμηθέας Πάτρας κατέπληξε το 2018 και έδειξε στο φίλαθλο κοινό, ότι όχι μόνο ήρθε για να μείνει, στη παρθενική του εμφάνιση στη Basket League, άλλα ήρθε για να πρωταγωνιστήσει. Και τα κατάφερε περίφημα καθώς η σεζόν 2017/18 ήταν η κορυφαία στην ιστορία της πατρινής ομάδας, αφού την βρήκε να αγωνίζεται στα ημιτελικά της Basket League και να εξασφαλίζει την έξοδό της στο Basketball Champions League.
Η περσινή χρονιά ήταν πρωταγωνιστική και για τον Χρήστο Σαλούστρο, καθώς αναδείχθηκε ο πιο βελτιωμένος παίκτης της λίγκας και φέτος συνεχίζει δυναμικά να γράφει τη δική του ιστορία στα παρκέ και πλέον ως μέλος της Εθνικής ομάδας. O ίδιος αποτελεί παράδειγμα για τα νέα παιδιά καθώς εξελίσσεται καθημερινά έχοντας ανοδική πορεία και ο Μάκης Γιατράς το αναγνωρίζει δείχνοντάς του εμπιστοσύνη.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΤΣΙΝΗ
Ο 28χρονος γκάρντ/φόργουορντ μίλησε στο allstarbasket.gr, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, αναφερόμενος στη δουλειά που γίνεται στον Προμηθέα, εν αρχή των ακαδημιών, την εποχή του Φιλαθλητικού όπου φέρνει στη μνήμη του τη πρώτη γνωριμία με τα αδέλφια Αντετοκούνμπο, διηγούμενος μια αστεία ιστορία.
Επίσης αναφέρεται στα συναισθήματά του, όταν του ανακοινώθηκε η κλήση του στην Εθνική ομάδα, τονίζοντας μάλιστα τη συγκίνηση που νιώθει κάθε φορά που φοράει τα γαλανόλευκα, αλλά και τις ευκαιρίες που παίρνουν τα νέα παιδιά λόγω των απουσιών των παικτών που αγωνίζονται στην EUROLEAGUE.
Εν κατακλείδι, σχολιάζει το ελληνικό πρωτάθλημα που αποτελείται κατά το ήμισυ από ξένους παίχτες τονίζοντας πώς η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Τη σεζόν 2017-2018 αναδείχθηκες ο πιο βελτιωμένος παίχτης και φέτος έχεις ξεκινήσει πολύ δυναμικά. Σε ποιούς τομείς του παιχνιδιού σου έχεις εξελιχθεί;
Ήταν άκρως τιμητική αυτή η διάκριση, δούλεψα όλη τη χρονιά γι’ αυτό το αποτέλεσμα και μέσα από την εξαιρετική πορεία της ομάδας μου, κέρδισα αυτό το τίτλο. Η βελτίωση δεν σταματά ποτέ, δεν υπάρχει ένας τομέας που δίνω περισσότερη βάση, δουλεύω καθημερινά. Η ομάδα είναι αυτή πού με ανέδειξε όπως επίσης και πολλά άλλα παιδιά.
Θεωρείς ότι ο κόουτς Μάκης Γιατράς έχει συμβάλλει στην εξέλιξή σου;
Το κομμάτι του προπονητή είναι πολύ σημαντικό, αισθάνομαι πολύ τυχερός γενικά που έχω συνεργαστεί με καταξιωμένους προπονητές. Τη πρώτη χρονιά ο κόουτς στην ομάδα επιχείρησε ένα πείραμα θα το χαρακτήριζα, που ήταν κάτι καινούργιο για εκείνον και τους παίκτες και η διοίκηση του έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη.
Ο κόουτς Γιατράς έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την επιτυχία του Προμηθέα αλλά και στο τρόπο που αγωνίζομαι, έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση και δεν είναι τυχαίο ότι η ομάδα έχει πολλούς παίκτες πρωταγωνιστές.
Η μέχρι τώρα πορεία του Προμηθέα στο Champions League, σας έχει βάλει σε τροχιά πρόκρισης στην επόμενη φάση. Ποιές είναι οι προσδοκίες σας;
Η αλήθεια είναι ότι ξεκινώντας δεν είπαμε, πάμε για τις νίκες. θέλαμε απλά να το διασκεδάσουμε και ότι βγει. Ξεκινήσαμε πολύ δυναμικά, κάνοντας σημαντικές νίκες και εννοείται πώς θέλουμε να παραμείνουμε ψηλά στη βαθμολογία.
Πώς βιώνει η πόλη της Πάτρας το να φιλοξενεί ευρωπαϊκά παιχνίδια;
Είναι κάτι το πρωτόγνωρο για τη πόλη και οι άνθρωποι εδώ έχουν πολύ μεγάλη αγάπη για την ομάδα, ο πρόεδρος ο κ. Βαγγέλης Λιόλιος θέλει να δημιουργήσει φιλάθλους και αυτό είναι το σημαντικότερο.
Πραγματικά δεν τον νοιάζουν οι νίκες και οι ήττες και το εννοώ, θέλει να περνάμε καλά, να χαμογελάμε, να το διασκεδάζουμε και να μαχόμαστε σε κάθε ματς. Όταν η ομάδα πάει καλά αντικατοπτρίζεται μέσω του κόσμου, ο οποίος έχει συμπαρασταθεί πάρα πολύ στη προσπάθεια αυτή, ειδικά φέτος.
Έχουμε δημιουργήσει μια σχολή φιλάθλων ως Προμηθέας, πού αρέσει το μπάσκετ που παίζουμε σε όλη την Ελλάδα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εμάς τους παίκτες.
Πώς είναι η μπασκετική σου καθημερινότητα φέτος που αγωνίζεσαι σε ευρωπαϊκό επίπεδο;
Είναι πολύ δύσκολο διότι δεν είναι μόνο το σωματικό κομμάτι αλλά το κατά πόσο είσαι έτοιμος πνευματικά και ψυχολογικά, διότι οι πληροφορίες είναι πολλές. Είμαι επαγγελματίας αθλητής και είμαι ευτυχισμένος που κάνω το χόμπι μου επάγγελμα, οπότε απολαμβάνω ακόμα και τις δυσκολίες της καθημερινότητας.
Ο Προμηθέας είναι μια ομάδα φτιαγμένη σε Ευρωπαϊκό/Αμερικανικό πρότυπο. Συμμετέχει σε κοινωνικές δράσεις, προσφέρει υποτροφίες στα παιδιά μέσω του προγράμματος ΝΟΥΣ και από το 2018 είναι μοναδική ελληνική ομάδα πού έχει το δικό της αθλητικό κέντρο. Πώς νιώθεις πού είσαι μέλος ενός πρωτοπόρου οργανισμού, για τα ελληνικά δεδομένα;
O Προμηθέας είναι όλα αυτά πού ανέφερες και ακόμη περισσότερα. Είναι μία ομάδα, ένας πραγματικός οργανισμός όπου όλα ξεκινούν από τις ακαδημίες. Απασχολούνται πάρα πολλοί άνθρωποι με τις ακαδημίες και το πρόγραμμα ΝΟΥΣ. Πίστεψέ με ότι για τους ανθρώπους του Προμηθέα η ενασχόληση με αυτό το πρόγραμμα είναι σημαντικότερη από το αντρικό, που είναι η βιτρίνα.
Είναι ένα πρόγραμμα πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα, που φέρνει παιδιά απ’ όλη την Ελλάδα και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι δαπανήθηκαν πολλά χρήματα. Παροτρύνω το κόσμο να επισκεφθεί τη Πάτρα για να δει από κοντά όλη αυτή τη δουλειά που έχει γίνει.
Ακόμα και εγώ μένω με το στόμα ανοιχτό με αυτή τη προσπάθεια.
Το 2019 λήγει το συμβόλαιό σου, ποιό θα ήταν το ιδανικό επόμενο βήμα στη καριέρα σου, Ίσως το εξωτερικό ή μία εκ των δύο υπερδυνάμεων του ελληνικού μπάσκετ;
Στην Πάτρα περνάω πολύ όμορφα και είμαι ένας άνθρωπος πού δεν μου αρέσουν οι αλλαγές. Πιστεύω ότι δεν θα μπορούσα να βρίσκομαι κάπου καλύτερα και είμαι ευτυχισμένος που είμαι εδώ και δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις, εκτός εάν εμφανιστεί κάποια ομάδα πού να αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα, αλλά γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο.
Μέχρι στιγμής επικεντρώνομαι στον Προμηθέα και ελπίζω ότι και εκείνος επιθυμεί τη παρουσία μου στο ρόστερ της επόμενης σεζόν. Το καλοκαίρι θα είμαι ελεύθερος και έχω στην άκρη του μυαλού μου ότι ίσως να μην βρίσκομαι στην ομάδα. Είναι πολύ σημαντικό όμως ότι υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και αγάπη και θεωρώ ότι είναι οι κατάλληλες συνθήκες εργασίας για έναν αθλητή.
Φιλαθλητικός και Προμηθέας, δύο ομάδες σταθμός στην εξέλιξή σου. Τι σημαίνουν αυτές οι δυο ομάδες για σένα, βρίσκεις κάποια κοινά στοιχεία;
Τα παιδιά που αγωνίστηκαν στο Φιλαθλητικό την εποχή του 2010-2013 γράφουν τη δική τους πορεία πλέον, όπως εγώ, ο Νίκος Γκίκας, ο Θανάσης και ο Γιάννης, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά που προσπαθούν καθημερινά και ήταν άδικο πού δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να αγωνιστούν στην Α1.
Είναι μια ομάδα που η παραγωγή παιχτών δεν σταματά ποτέ. Με τον Φιλαθλητικό με δένουν πολλά πράγματα, ο κόουτς Τάκης Ζήβας, ο πρόεδρος ο κ. Γιάννης Σμυρλής, δύο άνθρωποι πραγματικά αγαπημένοι για εμένα. Δύο ομάδες που έχουν πολλές ομοιότητες στο στυλ παιχνιδιού, το ελεύθερο μπάσκετ με τρανζίσιον, τα οποία αρέσουν και στον Ζήβα και στον Γιατρά.
Στον Φιλαθλητικό ήμασταν μια ομάδα που διασκεδάζαμε το παιχνίδι και εκεί οφείλεται η επιτυχία, διότι πραγματικά σου μιλάω, κανείς από εμάς δεν είχε σκοπό να παίξει σε αυτό το επίπεδο, παίζαμε απλά για να περάσουμε καλά, ήμασταν μία παρέα. Είναι γεγονότα που δεν τα πιστεύουν όταν τα λέω αλλά είναι αλήθεια.
Πώς σχολιάζεις τη κοινή λύση της συνεργασίας του Φιλαθλητικού με τον Τάκη Ζήβα, ύστερα από 20 χρόνια στο τιμόνι της ομάδας;
Επειδή γνωρίζω καλά και τον πρόεδρο και τον κόουτς θεωρώ ότι ήταν πραγματικά από κοινού απόφαση να λύσουν τη συνεργασία τους. Η ομάδα πλέον θα πορευθεί με έναν άξιο προπονητή τον Γιάννη Μάνο, ο οποίος μας είχε βοηθήσει πολύ στη χρονιά της Α2. Είναι ένας άνθρωπος που έχει πολύ μεράκι και φιλοδοξία και του εύχομαι κάθε επιτυχία πραγματικά.
Υπήρξες συμπαίκτης με τον Γιάννη και το Θανάση Αντετοκούνμπο στο Φιλαθλητικό. Πού έγινε η πρώτη σας γνωριμία;
Πρώτη φορά συναντηθήκαμε το 2009 σε ένα τουρνουά 5x5 στο ΟΑΚΑ, όπου είχε διαγωνισμούς τριπόντων, καρφωμάτων κλπ. Τη πρώτη μέρα λοιπόν του τουρνουά, λάβαμε μέρος εγώ και ο Θανάσης στο διαγωνισμό καρφωμάτων και φυσικά ΔΕΝ γινόταν να χάσει ο Θανάσης. Ο Γιάννης τότε ήταν 15 χρονών, ένα παιδί χαμηλών τόνων και ιδιαίτερα εσωστρεφής, άλλο εάν τώρα είναι ένας απ τους καλύτερους παίκτες του κόσμου (γέλια).
Τη δεύτερη μέρα όμως και εδώ είναι το αστείο, το διαγωνισμό καρφωμάτων τον κέρδισα εγώ, οπότε στο τέλος του τουρνουά βγάλαμε φωτογραφίες και εκεί γνωρίστηκα με τα παιδιά. Μετά από ένα χρόνο, το 2010, ήμασταν συμπαίκτες στο Φιλαθλητικό και κάπου εκεί ξεκίνησε μια φιλία που κρατάει μέχρι και σήμερα.
Μπορείς να θυμηθείς μια αστεία ιστορία;
Μπορώ να σκεφτώ πολλές αστείες ιστορίες, αλλά μία πού μου έρχεται στο μυαλό είναι όταν είχαμε προπόνηση στου Ζωγράφου, τότε ο Νίκος Γκίκας πέρναγε με το αμάξι να με πάρει από τη Συγγρού και κάπου εκεί περίμενε και ο Θανάσης, ενώ τον Γιάννη τον παραλαμβάναμε στο Χίλτον. Σε ένα πολύ μικρό αμάξι λοιπόν, φορτωμένα τέσσερα άτομα, που δεν χώραγαν καλά καλά, αλλά μέχρι να φτάσουμε στο γήπεδο γελάγαμε ασταμάτητα. Άλλο να στο λέω και άλλο να το βλέπεις (γέλια).
Όταν σου ανακοινώθηκε η κλήση σου στην Εθνική για τα παράθυρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, δεδομένου ότι δεν συμμετείχες στις μικρές εθνικές, ποιές ήταν οι σκέψεις σου;
Κατάγομαι από επαρχία και 16 ετών ήρθα στην Αθήνα, μέχρι τα 18 μου δεν έπαιζα μπάσκετ. Όταν ξεκίνησα να αγωνίζομαι ήταν το τελευταίο πράγμα που σκεφτόμουν, επειδή όμως παρακολουθούσα ακόμα και τις μικρές εθνικές, τη χρυσή γενιά των 90, πού κατακτούσαν τα μετάλλια, ένιωθα ότι έπαιζα και ευχόμουν μία μέρα να αγωνιστώ και εγώ στην Εθνική.
Όταν λοιπόν μου ανακοινώθηκε η κλήση μου, η συγκίνηση, η υπερηφάνεια και τα συναισθήματα που είχα ήταν απερίγραπτα, δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια και εάν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να το καταλάβεις. Ήταν η τρίτη φορά που κλήθηκα τώρα στα παράθυρα να φορέσω τα γαλανόλευκα και κάθε φορά που βρίσκομαι στην Εθνική δίνω το 100%.
Ήταν μία δικαίωση για εσάς η πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο, σε σχέση με την αμφισβήτηση που υπήρχε, λόγω του ότι όσοι συμμετείχατε δεν είχατε τη σχετική εμπειρία;
Η αρχή ήταν αγχωτική για όλους μας, αλλά ευτυχώς δεθήκαμε πολύ γρήγορα. Η ομάδα ήταν ειδικών συνθηκών και εννοώ ότι οι επιλαχόντες των παραθύρων, είχαμε μόλις δύο εβδομάδες το καλοκαίρι να προετοιμαστούμε και τελικά η πορεία που πήραμε ήταν καλύτερη των προσδοκιών. Η αμφισβήτηση είναι λογική αλλά το θέμα είναι ότι δόθηκαν απαντήσεις μέσα από τη πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Το θετικό είναι ότι αναδείχθηκαν παίκτες όπως ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης και ο Γιάννης Αθηναίου, παίκτες που έδειξαν ότι μπορούν να ηγηθούν. Όπως επίσης ο Μαργαρίτης στα 35 του, ο Βασιλόπουλος που επέστρεψε ύστερα από πολυετή απουσία από την Εθνική.
Εγώ είχα την ευκαιρία στα τελευταία δύο ματς να πάρω μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής και να καταφέρω να βάλω το λιθαράκι μου γι αυτό το αποτέλεσμα. Η Εθνική είναι ότι καλύτερο μπορεί να μου συμβεί. Θεωρώ ότι η πορεία μου αλλά και του Νίκου Γκίκα, έδειξε ότι πραγματικά μας άξιζε η κλήση αυτή. Το γεγονός ότι βρεθήκαμε ξανά συμπαίχτες με τον Θανάση, μας έδωσε απέραντη χαρά και στους τρείς, περάσαμε στιγμές Φιλαθλητικού και βρεθήκαμε στο υψηλότερο σημείο, αυτό της Εθνικής ομάδας.
Πώς κρίνεις τη διαδικασία των παραθύρων;
Η διαδικασία των παραθύρων είναι επιτυχημένη, έδωσε ευκαιρίες σε παίκτες που μπορεί να μην είχα τη τύχη να βρεθούν ποτέ στην Εθνική ομάδα. Επίσης αναδείχθηκε το βάθος των Ελλήνων παικτών όπως π.χ. ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης ο οποίος μπορεί να βρίσκεται στη τελική δωδεκάδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το οποίο είναι μεγάλο κέρδος.
Οι ομάδες της Basket League αποτελούνται, κατά το ήμισυ από ξένους παίκτες, θεωρείς ότι επηρεάζει θετικά η αρνητικά το πρωτάθλημα;
Το γεγονός αυτό είναι θεωρώ κακό για το πρωτάθλημα, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, αν είναι έτσι να μην αποκαλούμε το πρωτάθλημα ελληνικό. Οι ιθύνοντες πρέπει να κάτσουν να σκεφτούν τα τωρινά δεδομένα, αφού δεν υπάρχει παραγωγή Ελλήνων παικτών και όλα ξεκινούν από τις ακαδημίες.
Ας πάρουμε παράδειγμα τις μικρές εθνικές που δεν βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο και αυτό συμβαίνει διότι μπαίνουν στη.. ναφθαλίνη οι παίκτες, δεν δίνεται χρόνος συμμετοχής στην ομάδα τους και δεν βγάζουν ποιοτικό μπάσκετ στο παρκέ. Γιατί να μην υπάρχει ένας κανονισμός που να απαιτεί έναν μικρό στη πεντάδα; οι ομάδες δεν επενδύουν στους νέους και αυτό είναι λυπηρό.
Oι ομάδες του πρωταθλήματος που βρίσκονται από τη μέση της βαθμολογίας και κάτω, όταν έχουν 2-3 παίκτες που έρχονται κατευθείαν από το κολέγιο, τους θεωρούν αναλώσιμους και δεν επενδύουν στη σχέση μεταξύ αθλητή και ομάδας. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ξένους του πρωταθλήματος, αντιθέτως έχω κάνει και φιλίες, αναφέρομαι απλά στη κατάσταση.
Εάν δεν ήσουν επαγγελματίας αθλητής, με τί θα ήθελες να ασχοληθείς;
Για το λόγο του ότι δεν έπαιζα μπάσκετ τα πρώτα δύο χρόνια που μετακόμισα στη Αθήνα, έχω περάσει στο πανεπιστήμιο Φιλοσοφία Παιδαγωγική Ψυχολογία και έχω ολοκληρώσει τις σπουδές μου, με ειδικότητα στη ψυχολογία. Οπότε με αυτό θα ήθελα να ασχοληθώ εάν δεν ήμουν επαγγελματίας αθλητής και ειδικά με την αθλητική ψυχολογία που είναι σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα. Είναι κάτι που πρέπει να σκεφτούν οι ομάδες να εντάξουν, διότι θα βοηθήσει παιδιά και προπονητές να μπουν στη διαδικασία να μιλήσουν για ότι τους απασχολεί.
Σε έχουν βοηθήσει οι σπουδές σου στην ψυχολογία, στην καθημερινότητά σου ως επαγγελματίας αθλητής;
Εννοείται πώς ναι.. Έχω μάθει να διαχειρίζομαι τα συναισθήματά μου, στεναχώρια, λύπη, θυμό ακόμα και τη χαρά. Είναι πολύ σημαντικό να ισορροπείς το ψυχολογικό με το πνευματικό κομμάτι και είναι ακόμα σημαντικότερο να το περνάω στους συμπαίκτες μου, για εμένα ένας σπουδαίος παίκτης είναι και ένας σπουδαίος συμπαίκτης.
Το θέμα είναι να υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη και σεβασμός και τότε μπορούν να έρθουν οι επιτυχίες.
