Mίλησε τόσο για την παρουσία της στον σύλλογο των δυτικών προαστίων, όσο και για το Ευρωμπάσκετ Γυναικών που θα πραγματοποιηθεί το καλοκαίρι στην Ελλάδα.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για την πρόταση που της έγινε απ’ το Περιστέρι να αναλάβει τον ρόλο της Team Manager: «Όταν χτύπησε το τηλέφωνο και μου έγινε η πρόταση ήμουν με την Εθνική Νέων Γυναικών στην Κροατία για κάποια φιλικά. Όταν έγινε η πρόταση εξεπλάγην. Στο μυαλό μου ήρθαν πολλά πράγματα, η Εθνική Γυναικών, πώς θα τα συνδυάσω, αν με δεχθούν οι παίκτες και οι προπονητές. Όσο το σκεφτόμουν τόσο περισσότερο το ήθελα. Είναι πρόκληση για μια γυναίκα να μπει σε αυτόν το χώρο.
Αισθάνομαι τυχερή που μου έγινε αυτή η πρόταση και ευχαριστώ τον Φίλιππο Κότση και τους υπόλοιπους ανθρώπους του οργανισμού. Επίσης, ευχαριστώ πάρα πολύ τους ανθρώπους της Ομοσπονδίας, τον πρόεδρο Βαγγέλη Λιόλιο και τον γενικό διευθυντή Ντίνο Σβερκούνο, γιατί, ούσα αποσπασμένη στην ΕΟΚ για πολλά χρόνια και έχοντας τον ρόλο της Team Manager της Εθνικής Γυναικών και ενόψει χρονιάς Ευρωμπάσκετ, έπρεπε να πάρω την άδειά τους και αυτοί μου την έδωσαν. Ήταν μεγάλη πρόκληση για εμένα προσωπικά».
Για τις σκέψεις της σχετικά με αυτόν τον ρόλο: «Είχα τις αμφιβολίες μου αν θα τα καταφέρω ή αν μπορώ. Μερικά πράγματα ήξερα πώς λειτουργούν λόγω της Εθνικής Γυναικών, αλλά υπήρχαν και πράγματα που τα άκουσα φέτος για πρώτη φορά, με τα επαγγελματικά συμβόλαια, με τον ΕΣΑΚΕ. Λίγο με τρόμαζε όλο αυτό.
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό γιατί άπαντες στο Περιστέρι με δέχθηκαν απίστευτα καλά, αποδεικνύοντας ότι στον αθλητισμό δεν υπάρχει διαχωρισμός των φύλων και πως αν είσαι εργατικός και προσπαθείς να κάνεις στο μέγιστο τη δουλειά που έχεις αναλάβει, σε αποδέχονται όλοι κανονικά.
Δεν κρύβω ότι ένα απ’ τα πράγματα που σκεφτόμουν σχετικά με αυτό το κομμάτι ήταν και το να ανοίξει ο δρόμος για μια γυναίκα να μπει σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, σε μια επαγγελματική ομάδα. Ήδη υπάρχουν πολλές κοπέλες που κάνουν τον ρόλο του Team Manager στο μπάσκετ γυναικών και δεν είναι κακό σιγά-σιγά να μπαίνουμε και στον ανδρικό ρόλο».
Για τις εντυπώσεις της απ’ το Περιστέρι: «Σε γενικές γραμμές είμαι ευχαριστημένη. Λίγο φοβόμουν κάποια πράγματα, αλλά τελικά δεν πρέπει να φοβάσαι. Αν έχεις στόχους σε αυτό που κάνεις και θέλει να μαθαίνεις και να πετυχαίνεις, το παλεύεις στο έπακρον».
Για το πλάνο του Περιστερίου με τα νεότερα παιδιά: «Είναι στον σωστό δρόμο. Το πλάνο του Περιστερίου για φέτος είναι αυτό. Και ο Νεοκλής (σ.σ. Αβδάλας) και ο Βαγγέλης (σ.σ. Ζούγρης) και ο Σωτήρης (σ.σ. Σταυρακόπουλος), λίγο λιγότερο αυτός, παίρνουν χρόνο συμμετοχής και, μάλιστα, όταν η μπάλα “καίει”.
Αυτό λείπει γενικά στο ελληνικό μπάσκετ. Υπάρχουν πολλά ταλέντα και πολύ μεγάλη “δεξαμενή” παιδιών που θα μπορούσα να είναι σε επαγγελματικές ομάδες και με πρωταγωνιστικό ρόλο. Πιστεύω ότι αυτό το πλάνο θα ήταν καλό να ακολουθηθεί και από άλλες ομάδες. Είμαστε στα πλάνα μας. Ο πρώτος στόχος της πρόκρισης στο Final-8 επετεύχθη και τώρα θέλουμε να πάμε όσο ψηλότερα μπορούμε».
Για το αν έχουν μπει σε διαδικασία… επιλογής αντιπάλων απ’ την κλήρωση του Ευρωμπάσκετ: «Σίγουρα όλοι όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ ξέρουν ότι μπαίνουμε σε μια διαδικασία να διαλέξουμε. Εννοείται πως απ’ τη δυναμικότητα του 4ου γκρουπ θα προτιμούσαμε τη Ελβετία. Απ’ το 1ο γκρουπ δε μπορείς να διαλέξεις. Η Ισπανία στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ έφτασε στον τελικό.
Στον όμιλο παιζόταν το μεταξύ μας παιχνίδι για την πρόκρισή της, κέρδισε και πήγε τελικό. Η Σερβία ήταν πρωταθλήτρια το 2021. Εκεί μάλλον θα μας… διαλέξουν. Είναι πολύ δύσκολες και οι τέσσερις ομάδες. Εννοείται πως με κάποιες ομάδες μπορεί να αισθάνεσαι ότι είναι πιο βατοί και λόγω του τρόπου που παίζουν, αλλά μιλάμε για 4 μεγαθήρια».
Για τον απολογισμό απ’ τα προκριματικά και την προετοιμασία ενόψει Ευρωμπάσκετ 2025: «Θα έλεγε κανείς πως τα “παράθυρα” και τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ 2025 ήταν φιλικά παιχνίδια, αλλά εγώ λέω πως δεν ήταν φιλικά, γιατί απ’ τα αποτελέσματα κρίθηκαν και τα γκρουπ δυναμικότητας. Οπότε υπήρχε ο βαθμός δυσκολίας. Ήμασταν άτυχοι στα πρώτα “παράθυρα” αφού έλειπε η Μαριέλλα (σ.σ. Φασούλα). Μετά ενσωματώθηκε και ήταν όλα μια χαρά μέχρι το ματς με την Τσεχία, όπου χάσαμε την Άννα-Νίκη (σ.σ. Σταμολάμπρου) και δε θα την έχουμε ούτε στο Ευρωμπάσκετ.
Είμαστε δίπλα της και είναι δίπλα μας. Μετά το χειρουργείο έβγαλε φωτογραφίες όπου φορούσε τα ρούχα της Εθνικής ομάδας. Υπάρχει χρόνος. Έχουμε μιλήσει με τους προπονητές, έχουμε βάλει ένα πλάνο προετοιμασίας, τα φιλικά, το τουρνουά “Βάσω Μπεσκάκη” που θέλουμε να γίνει πριν το Ευρωμπάσκετ. Είμαστε ακόμα σε διαδικασία ολοκλήρωσης του πλάνου μας».
Για το στόχο στο Ευρωμπάσκετ, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά: «Εννοείται πως το μπάσκετ γυναικών χρειάζεται μια επιτυχία. Μετά το Πανευρωπαϊκό στην Πάτρα και μετά το Ευρωμπάσκετ του 2017 που η ομάδα βγήκε 4η, δεν είδαμε τεράστιες αλλαγές. Βέβαια, υπάρχει το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια στα προκριματικά ο κόσμος ανταποκρίθηκε και ήρθε στο γήπεδο.
Αυτό που θέλουμε είναι αρχικά η ομάδα να έχει μια καλή πορεία και να πάει όσο ψηλότερα μπορεί και έπειτα να έχει κόσμο στο γήπεδο, να γίνει πιο δημοφιλέστερο το άθλημα, έτσι ώστε η δεξαμενή των αθλητριών να μεγαλώσει. Να έρθουν περισσότερα κορίτσια στο μπάσκετ, γιατί όσο μεγαλύτερη δεξαμενή αθλητριών έχεις, τόσο μεγαλύτερες προσδοκίες έχεις να γίνουν μέλη εθνικών ομάδων. Ήδη από πέρυσι έχει ξεκινήσει μια οργάνωση και μια διαδικασία μεγαλύτερης προβολής του αθλήματος.
Φέτος δείχνει και η κρατική τηλεόραση κάποια ματς της Α1 Γυναικών, αλλά και των “παραθύρων”. Και τα social της Ομοσπονδίας έχουν αρχίσει να δείχνουν πράγματα με τις αθλήτριες. Πρέπει να γίνει και μια πιο στοχευμένη προσπάθεια στο να βγουν οι διεθνείς αθλήτριες λίγο στην επιφάνεια. Εκεί θα πρέπει ίσως να βοηθήσει και η Εθνική Ανδρών. Το μπάσκετ ανδρών να γίνει… μέτοχος στο μπάσκετ γυναικών ενόψει του Ευρωμπάσκετ και όχι μόνο».
Για το τι θα διάλεγε η ίδια από προπονητής ή Team Manager: «Σαν αθλήτρια και τα τελευταία χρόνια ήξερα ότι θέλω να γίνω προπονήτρια. Πέρα απ’ τις σπουδές μου, έχω παρακολουθήσει και το σεμινάριο προπονητών της FIBA. Κάποια στιγμή για προσωπικούς λόγους άνοιξα ένα πρακτορείο ΠΡΟΠΟ, οπότε έπρεπε να παραιτηθώ απ’ την ΕΟΚ και την προπονητική. Αυτό με άφησε πίσω στα προπονητικά, γιατί το μπάσκετ συνέχεια εξελίσσεται.
Όταν μου έγινε η πρόταση για Team Manager στην Εθνική Γυναικών είπα “ναι”, επειδή ήθελα και να είμαι με την Εθνική ομάδα. Από τότε που ασχολήθηκα με αυτό το κομμάτι, άρχισε ένα μου αρέσει. Άρχισε να μου αρέσει και το ότι ήμουν ο άνθρωπος που θα προσπαθήσει να κάνει πιο εύκολη τη δουλειά των αθλητριών. Αυτήν τη στιγμή, θα διάλεγα το Team Manager. Θα έλεγα ότι το μπάσκετ είναι η ζωή μου».
