Αναλυτικά όσα είπε:
«Δεν περιμέναμε ούτε κι εμείς ότι θα πάρει τέτοια έκταση στην ομογένεια το ταξίδι στην Αυστραλία. Είμστε περήφανοι που αγκαλιάσαμε τους Έλληνες, 700.000 περίπου. Δεν περιμέναμε να μας αγκαλιάσουν κι αυτοί τόσο πολύ. Είχε 15 και 18 χιλιάδες κόσμο στα παιχνίδια μας.
Υπήρχε μεγάλη ταλαιπωρία, αλλά στο όνομα του Παύλου Γιαννακόπουλου, το να γίνει το τουρνουά εκεί, σήμαινε πάρα πολλά για το ελληνικό μπάσκετ. Η υποδοχή ήταν τρομερή και από τη λίγκα και από την ομογένεια και από την πολιτική ηγεσία, ήταν όλοι δίπλα μας. Άξιζε και η ταλαιπωρία, ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο κι από αυτό που καταλάβαμε κι εμείς που ήμασταν εκεί.
Η πρώτη προπόνηση που κάναμε, όλοι μαζί, ήταν στις 21 Σεπτεμβρίου. Στην Αυστραλία. Όταν έφτασαν οι διεθνείς στη Μελβούρνη, είχαμε αγώνα το ίδιο βράδυ. Μετά είχαμε ταξίδι, αγώνα και προπόνηση. Ο Σορτς ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ, νοσηλεύτηκε, ήθελε έναν μήνα και ίσως μπήκε νωρίτερα απ’ όσο περιμέναμε κι εμείς. Ψάχνει κι αυτός τα πατήματά του.
Θα χρειαστούμε χρόνο. Έχουμε απόλυτη αυτογνωσία και δεν πετάμε στα σύννεφα. Είναι μια πάρα πολύ δύσκολη σεζόν, με ίδιους στόχους, με την καλώς εννοούμενη πίεση που αποδεχόμαστε και θέλουμε. Πρέπει να υπάρχει υπομονή. Δεν υπάρχει περίπτωση να παίξουμε αυτό που περιμένουμε, το προσεχές διάστημα.
Ο Λεσόρ πάει πολύ καλά, όπως ακριβώς περιμέναμε. Δουλεύει πάρα πολύ σκληρά, σε μία μοναχική περίοδο της επιστροφής. Είναι στο τελικό στάδιο. Είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι. Κι εκείνος είναι. Θα παίξει όταν είναι απόλυτα έτοιμος, σιγά-σιγά πηγαίνουμε προς αυτή τη μεγάλη στιγμή γι’ αυτόν. Και για εμάς.
Υπάρχει αισιοδοξία, αλλά πρέπει να υπάρχει ταπεινότητα, αυτογνωσία και να γίνει σωστή διαχείριση της πίεσης απ’ όλους. Αρκεί να υπάρχει υγεία και να πατάμε στη Γη, να μην πετάμε στα σύννεφα. Από την Μπαρτσελόνα χάσαμε δικαιότατα, γιατί ήταν πιο έτοιμη ομάδα κι εμείς ακόμη γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Κάτω η μπάλα.»
{https://exchange.glomex.com/video/v-ddag7r3hl0ft?integrationId=40599z1skli3nleq}
