Ο διεθνής φόργουορντ εξηγεί γιατί μετά την Ανδόρα επέλεξε να υπογράψει στην Τσεντεβίτα Ολίμπια και αφηγείται τις εμπειρίες του από το NCAA και τις… μπύρες (ήττας!) ACB.
Επισημαίνει και το δέος αλλά και την πίεση όταν φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού και θυμήθηκε τα παιδικά χρόνια του στο πλευρό δύο γονέων που έπαιζαν επαγγελματικά μπάσκετ.
Μιλά επίσης για τη συμβολή του κόουτς Σπανούλη στην καριέρα του, για τη διαχείριση της πίεσης στο άθλημα και τονίζει την αισιοδοξία του για κάτι σημαντικό με την Εθνική στο φετινό Ευρωμπάσκετ.
Αναλυτικά όσα είπε ο Νίκος Χουγκάζ:
Για τη συμφωνία του με την Τσεντεβίτα Ολίμπια και την επιλογή του εξωτερικού: «Ήθελα να συνεχίσω στο εξωτερικό και όχι απαραίτητα στην Ισπανία, όπως πέρσι. Σημαντικό ρόλο έπαιξε ο κόουτς Μίτροβιτς, που μου έδειξε το πλάνο του για την ομάδα και για μένα. Η Τσεντεβίτα θέλει να φτάσει ψηλά και στην Αδριατική Λίγκα και στο EuroCup. Ο συνδυασμός ρόλου, πίεσης και φιλοδοξιών με έκαναν να κάνω τη συγκεκριμένη επιλογή».
Για την εμπειρία στην Ισπανία και την Ανδόρα: «Δύσκολη η προσαρμογή, γιατί το παιχνίδι, η νοοτροπία και η μεταχείριση των παικτών είναι διαφορετική. Δεν δίνουν βάση στη λεπτομέρεια και θέλουν γρήγορο παιχνίδι. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο επαγγελματισμός και τα γεμάτα γήπεδα, από την πρώτη ως την τελευταία ομάδα της ACB… Στην Ανδόρα, είτε χάναμε είτε κερδίζαμε, όλοι ήταν χαρούμενοι, με μπύρες στα αποδυτήρια! Μία ήττα δεν τραβούσε κανέναν προς τα πίσω».
Για την κολεγιακή εμπειρία: «Στην Αμερική όταν ήταν έτοιμα. Το φαγητό, το δωμάτιο, είχα επίσης τον αδερφό μου μαζί και η προσαρμογή ήταν εύκολη. Πήγα γιατί ήθελα να δω πώς είναι το NCAA αν και ήμουν άτυχος στη σεζόν του κορονοϊού. Μείναμε με τον αδερφό μου και άλλα έξι άτομα στο πανεπιστήμιο, ενώ όλοι οι υπόλοιποι είχαν φύγει! Εμείς δεν μπορούσαμε να επιστρέψουμε άμεσα στην Ελλάδα… Εγώ ήμουν σε μία εποχή που στα κολέγια δεν πληρώνονταν οι παίκτες, όπως τώρα. Τώρα είναι σαν επαγγελματικό πρωτάθλημα».
Για τον επαναπατρισμό στον Ιωνικό Νικαίας και το τι δεν πήγε καλά στον Παναθηναϊκό: «Πήρα απόφαση να γυρίσω για να παίξω. Αυτό ήταν το mindset στον Ιωνικό, που θα είχα χρόνο και εμπιστοσύνη. Έκανα μία καλή χρονιά και ήρθε η μεταγραφή στον Παναθηναϊκό. Η δεύτερη σεζόν στον Ιωνικό, ως δανεικός, δεν πήγε καλά, γιατί δεν διαχειρίστηκα καλά κάποιες καταστάσεις. Στα μέσα της σεζόν πήγα στον Παναθηναϊκό με κόουτς τον Δημήτρη Πρίφτη και… ανατρίχιασα όταν φόρεσα τη φανέλα του! Με τις αλλαγές που έγιναν δεν πήρα εμπιστοσύνη και ευκαιρίες. Όταν ήμουν εκτός πλάνων πέρασα δύσκολα, έκανα δεύτερες σκέψεις και άρχισα να αμφισβητώ τον εαυτό μου…».
Για το αν του έχουν φερθεί δίκαια στο μπάσκετ: «Δεν έχει συμβεί αυτό, αλλά όλες οι καταστάσεις, θετικές ή αρνητικές, δημιουργούν αυτό που είσαι και σε κάνουν πιο δυνατό. Δυστυχώς δεν υπάρχουν πραγματικές ευκαιρίες για έναν νέο αθλητή στην Ελλάδα. Ευκαιρία είναι να δώσεις στον παίκτη χώρο, χρόνο και δικαίωμα στο λάθος, που δίνει ελευθερία στον παίκτη, χωρίς κατάχρηση σε αυτή την ελευθερία».
Για τη θητεία στο Περιστέρι και τον Βασίλη Σπανούλη: «Μετά τον Παναθηναϊκό έπρεπε να πάω κάπου να παίζω. Τον κόουτς τον έβλεπα όταν ήμουν 10-12 ετών να κάνει αυτά που έκανε στα Final Four και συνειδητοποίησα ότι ήταν προπονητής μου! Πάλι ανατριχίλα! Αυτό χρειαζόμουν ώστε να νιώσω σημαντικός και να κερδίσω την όποια αυτοπεποίθηση είχε χαθεί. Ο κόουτς Σπανούλης με βοήθησε κυρίως στο πνευματικό κομμάτι… Το πλεονέκτημά του είναι το παρελθόν του. Ό,τι σου πει ένας τέτοιος άνθρωπος το βλέπεις αλλιώς. Έχει τον τρόπο του με κάθε παίκτη και ξέρει τι σκέφτεται και τι κάνει ο παίκτης και δεν μπορείς να του πεις ψέματα».
Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι και τη «νέα» Εθνική: «Τρομακτική εμπειρία! Δεν το περίμενα σε αυτή την ηλικία. Ανατριχιαστικό να εκπροσωπείς τη χώρα σου στο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός. Η Εθνική έδειξε εκεί ότι υπάρχει συνέχεια και όταν αποκλειστήκαμε από η Γερμανία δώσαμε υπόσχεση να τα δώσουμε όλα στο Ευρωμπάσκετ, γιατί αυτή η φουρνιά αξίζει κάτι δυνατό!».
Για το επίπεδο της Stoiximan GBL: «Στην Ανδόρα έβλεπα όλη μέρα μπάσκετ και παρακολούθησα πολύ τη Stoiximan GBL. Το επίπεδο γίνεται πιο ανταγωνιστικό και οποιοσδήποτε μπορεί να το δει. Οι δύο μεγάλες ομάδες έχουν “εκτοξευθεί” και έχουν τεράστιο πλεονέκτημα, αλλά κι άλλες ομάδες ακολουθούν και από την 3η θέση και κάτω κανένας δεν είναι σίγουρος για κάτι».
Για τους γονείς του, Κρις Χουγκάζ και Σόνια Δάφκου, που έπαιξαν επαγγελματικά μπάσκετ: «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν με μία μπάλα στα χέρια. Τους ακολουθούσα, αλλά δεν με πίεσαν να παίξω με το ζόρι. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην παίζει μπάσκετ… Μέχρι το σχολείο σκεφτόμουν να τους ξεπεράσω, όμως δεν τους έβλεπα ανταγωνιστικά και δεν μου προκάλεσε άγχος η παρουσία τους. Το επώνυμό τους δεν ήταν ούτε ευεργετικό ούτε ανασταλτικός παράγοντας για την πορεία μου και μου έλεγαν να είμαι ο εαυτός μου και να μην τα παρατάω ποτέ».
Για την πίεση στο μπάσκετ και την εξέλιξή του: «Μπορεί να σε δυναμώσει, κυρίως πνευματικά, αλλά μπορεί και να σε διαλύσει και είναι στον χαρακτήρα του κάθε παίκτη… Εγώ δεν θέλω να καυχιέμαι, όμως βασίζομαι στο versatility στο παιχνίδι μου, μου αρέσει να επιτίθεμαι από την περίμετρο και να πηγαίνω στο επιθετικό ριμπάουντ, αλλά δεν έχω τελειοποιήσει κάτι από αυτά και χρειάζεται να βελτιώσω όλο το παιχνίδι μου… Στο γήπεδο θα σας πουν ότι είμαι… αντικοινωνικός, όμως με τους φίλους μου δεν είμαι έτσι».
https://www.youtube.com/watch?v=vqw8shY3OZc&ab_channel=GBLTV
