Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στα Ιωάννινα, λίγο πριν από την πρόωρη αποχώρηση της ΑΕΚ από το βασικό στάδιο προετοιμασίας, με τον Νίκο Ζήση να μιλά για τον κορονοϊό, το μπάσκετ, το πόστο πλέον του αρχηγού της ΑΕΚ, αλλά και τα όνειρα που κάνει.
Το aekbc.gr δημοσίευσε σήμερα (01/09) το πρώτο μέρος της συνέντευξης:
-Nίκο, πήρες το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Τι σημαίνει αυτό για σένα;
«Είναι πάρα πολύ τιμητικό. Είναι η πρώτη φορά, που είμαι αρχηγός της ομάδας. Για να είμαι ειλικρινής δε νιώθω, ότι πρέπει να κάνω κάτι πολύ παραπάνω ως αρχηγός. Θα κάνω αυτό, που έκανα, έστω αυτό το δίμηνο, που παίξαμε μπάσκετ. Εννοώ να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου. Να βοηθήσω τα νεότερα παιδιά. Γενικώς, να επικοινωνώ περισσότερο. Όλα αυτά είναι υποχρεώσεις του αρχηγού, αλλά το ίδιο έκανα κατά την περασμένη περίοδο, που δεν ήμουν αρχηγός. Το ίδιο θα κάνω και στη νέα περίοδο, που είμαι. Είχα υπάρξει αρχηγός της Εθνικής Ανδρών και της Μπάμπεργκ. Είναι τιμητικό, όμως, να είσαι τώρα στην ΑΕΚ αρχηγός, και να κάνεις παράλληλα και όνειρα...»
-Εννοείς να... σηκώνεις κούπες ως αρχηγός. Το σκέφτεσαι.
«Το σκέφτομαι... Δεν πρέπει βέβαια να προτρέχουμε. Υπάρχει πολλή δουλειά μπροστά μας. Καλό να κάνουμε όνειρα, αλλά να πατάμε και τα πόδια μας στη γη».
-Αναλαμβάνεις και «θέσει ηγέτης» στην πιο δύσκολη εποχή του ελληνικού μπάσκετ και της κοινωνίας ολόκληρης εξαιτίας της κρίσης πανδημίας και οικονομίας. Πώς βλέπεις να διαχειρίζεσαι αυτή τη συγκυρία;
«Προφανώς ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ακόμη και το άμεσο μέλλον είναι αβέβαιο. Εμείς θα προσπαθήσουμε να τηρήσουμε τα πρωτόκολλα. Τις κατευθυντήριες γραμμές της Πολιτείας καταρχήν και φυσικά της Ομάδας, του προπονητή και όλων των υπευθύνων. Για να προσπαθήσουμε μέσα σε όλο αυτό, που φαντάζει δύσκολο, να παίξουμε μπάσκετ. Όλος ο κόσμος της ΑΕΚ γνωρίζει τι σημαντικές υποχρεώσεις έχουμε μπροστά μας».
-Πρέπει και να προχωρήσει η ζωή όμως μ’ έναν τρόπο...
«Ακριβώς. Πρέπει να κοιτάξουμε τη δουλειά μας. Να στήσουμε δηλαδή πάλι την ομάδα από την αρχή. Να κτίσουμε τη φυσική μας κατάσταση. Να κτίσουμε το «δέσιμο» της ομάδας. Είναι πολύ καλό που έχουμε αθλητές, που ήδη έχουν συνυπάρξει και ξέρουν και το σύστημα του Κόουτς και να «δεθούμε» με τα νέα παιδιά».
-Με δεδομένο, ότι η δύναμη της ΑΕΚ είναι ο κόσμος της, πόσο σας απασχολεί το ενδεχόμενο για ένα διάστημα τα γήπεδα να παραμείνουν κλειστά για το ευρύ κοινό;
«Είναι καταστροφικό και από οικονομικής πλευράς για τη Διοίκηση, και από αγωνιστικής πλευράς για την Ομάδα. Για μας, και ειδικά στους μεγάλους αγώνες, ο κόσμος μας είναι πάρα πολύ σημαντικός. Είναι τετριμμένο, είναι κλισέ, αλλά ο κόσμος είναι ο «έκτος παίκτης». Είναι αυτός, που θα σου δώσει την ώθηση στα δύσκολα σημεία του αγώνα. Να ξυπνήσεις... Να αντιδράσεις... Στο τέλος-τέλος, παίζουμε μπάσκετ για τον κόσμο. Γνωρίζουμε, ότι ίσως αναγκαστούμε για ένα εύλογο χρονικό διάστημα να κάνουμε τη δουλειά λες και είμαστε σε συνθήκες προπόνησης, αφού θα υπάρχουν μόνο... καρέκλες στο γήπεδο».
-Ας ελπίσουμε, ότι όλα θα πάνε καλά, και θα ανοίξουν έστω με ποσόστωση τα γήπεδα, με αρχή το F8 του BCL. Είστε έτοιμοι πνευματικά-ψυχικά γι’ αυτή την πρόκληση;
«Tώρα πρέπει να κοιτάμε τη κάθε ημέρα. Αυτό, που συμβαίνει μού θυμίζει πολύ... Εθνική Ομάδα, με την έννοια ότι κάνουμε μικρή προετοιμασία και κατευθείαν έχουμε ένα μεγάλο στόχο. Αυτό είναι το «κόνσεπτ» της Εθνικής. Αυτή είναι όμως η κατάσταση. Γι’ αυτό προετοιμαζόμαστε. Έχει να κάνει με τον κόουτς, με τον γυμναστή και με όλους μας η ετοιμότητα. Πρέπει στις 30 Σεπτεμβρίου να είμαστε έτοιμοι στο 100%, και πνευματικά και σωματικά. Υπάρχει όμως και το Super Cup νωρίτερα. Μη το ξεχνάμε. Είναι κι αυτός σημαντικός στόχος. Να κοιτάξουμε λοιπόν να γινόμαστε καλύτεροι. Τα κορμιά μας να είναι σε καλύτερη κατάσταση. Διεκόπηκε απότομα το βασικό στάδιο προετοιμασίας. Πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά όμως και να καλύψουμε το όποιο χαμένο έδαφος. Σύντομα θα είμαστε σ’ ένα επιθυμητό στάδιο».
-Οι μεταγραφές έχουν δημιουργήσει ευφορία στον κόσμο, ενώ και συμπαίκτες σου λένε ευθαρσώς, ότι η ΑΕΚ πάει να πάρει όλους τους τίτλους εφέτος. Ως αρχηγός σκέφτεσαι να τους... προσγειώσεις;
«Ο Πρόεδρος, η Διοίκηση έχουν κάνει μία πολύ μεγάλη προσπάθεια, ώστε να έχουμε ένα ρόστερ -πρώτα ο Θεός να είμαστε υγιείς- πάρα πολύ ανταγωνιστικό. Αυτό είναι δεδομένο και δεν μπορούμε να το κρύψουμε. Φυσικά συμβόλαιο με την επιτυχία δεν έχει κανείς. Ούτε τα ονόματα των παικτών κάνουν πάντα την ομάδα. Αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο. Εμείς, οι παίκτες, οι προπονητές, πρέπει να δώσουμε το καλύτερο εαυτό μας στο γήπεδο. Έχουμε μπροστά μας δύο διοργανώσεις από την προηγούμενη χρονιά, συν τρεις, Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης χρονιάς. Έχουν μαζευτεί πέντε διοργανώσεις. Πρέπει να δώσουμε το 100% για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα».
-Αποτέλεσμα και στο... Πρωτάθλημα λοιπόν.
«Είναι πολύ μακριά. Δεν χρειάζεται να το συζητάμε τώρα. Θα είναι λάθος. Τους στόχους της νέας χρονιάς, έτσι όπως είναι η διαφοροποιημένη κατάσταση που ζούμε, πρέπει να τους αφήσουμε για τον Οκτώβριο και μετά. Τώρα έχουμε προετοιμασία».
-Τρόμαξες στο ξεκίνημα της πανδημίας; Με όσα έβλεπες και στα ΜΜΕ κλπ;
«Τον Μάρτιο, έτσι όπως έγιναν όλα, κι όταν γυρίσαμε από τη Βόννη, και καταλάβαμε ότι όλα τελείωσαν, και κλειστήκαμε στο σπίτι, σε καραντίνα, δεν σου κρύβω, ότι για τρεις-τέσσερις εβδομάδες έβλεπα ειδήσεις κλπ. Και είχα τρομάξει...»
-Και έξι η ώρα... Τσιόδρας;
«Στάνταρ...»
-Όλοι λίγο πολύ κάπως έτσι περάσαμε στην καραντίνα.
«Υπήρχε μία υπερπληροφόρηση. Ήταν ένα σοκ. Βέβαια, ο ιός υπάρχει. Και δυστυχώς, το ζήσαμε και στην ομάδα μας. Κάθε ημέρα ακούμε κάτι καινούριο για τη μεταδοτικότητά του. Ακούμε, ότι πλέον είναι πιο ήπιος. Ακούμε, όμως, κι ότι τον τελευταίο καιρό μεταδότες είναι άνθρωποι ηλικιών είκοσι έως σαράντα. Τα ακούμε όλα. Η υγεία προέχει. Δεν το συζητάμε. Από τον ιό αυτό έχουν πεθάνει δεκάδες άνθρωποι παγκοσμίως. Από την άλλη, μακάρι να το ξεπεράσουμε και να συνεχίσουμε τη ζωή μας έτσι όπως τη ξέραμε. Όλοι οι άνθρωποι αυτό το εξάμηνο, έχουμε περάσει από διάφορες φάσεις. Κυρίως στην πρώτη φάση του. Δεν με θυμάμαι ποτέ να είμαι πενήντα ημέρες κλειδωμένος στο σπίτι».
-Σκέφτεσαι κι αλλιώς τη ζωή πια...
«Ακριβώς. Σκέφτεσαι λίγο παραπάνω. Να καταλαβαίνεις τα αυτονόητα. Πόσο σημαντικά είναι τα μικρά πράγματα, τα οποία πολλές φορές δεν τα εκτιμούμε και τα θεωρούμε δεδομένα. Όλοι οι άνθρωποι μπήκαμε σ΄ αυτή τη διαδικασία».
