Ο άλλοτε προπονητής του Παναθηναϊκού, Ζέλικο Παβλίσεβιτς, και ο τότε συνεργάτης του, Βλάσης Βλαϊκίδης, "φιλοξενήθηκαν" στην εκπομπή "Πορτοκαλί Αναμνήσεις" του ΕΟΚ WebRadio με τον Νίκο Μπουρλάκη.
Αναλυτικά όσα είπε ο Ζέλικο Παβλίσεβιτς:
Για τις εντυπώσεις του απ’ τον Παναθηναϊκό: «Έχω πολύ καλές αναμνήσεις και απ’ την Ελλάδα και απ’ τον Παναθηναϊκό. Ήταν για ‘μένα πάρα πολύ σημαντικό να γνωρίσω και στα 3 χρόνια που έμεινα έναν λαό ο οποίος ήταν πάρα πολύ φιλικός μαζί μου και είναι πάρα πολύ μπασκετικός».
Για την απόφασή του να έρθει στον Παναθηναϊκό: «Εκείνο το διάστημα και σαν πρωταθλητής Ευρώπης που ήμουν αποφάσισα να έρθω, φυσικά και με την πολύ μεγάλη προσπάθεια που είχε κάνει ο μάνατζερ που είχα στην Ελλάδα, Βασίλης Μενδρινός, αν και μπορώ να πω ότι δεν ήταν στις πρώτες μου επιλογές ο Παναθηναϊκός τότε.
Στην press conference της άφιξής μου οι τρεις ερωτήσεις που δέχθηκα είναι αν ξέρω πού ήρθα σαν πρωταθλητής Ευρώπης, αν ξέρω σε ποιο γήπεδο παίζει ο Παναθηναϊκός και αν ξέρω το ρόστερ της ομάδας».
Για τη μεγάλη απόφαση να προχωρήσει σε ανανέωση της ομάδας, αποδεσμεύοντας πολλούς παίκτες που είχαν ταυτιστεί με τον Παναθηναϊκό: «Ένα ρητό λέει “κάθε αρχή και δύσκολη”. Έτσι έγινε και τότε, γιατί υπήρχε μια ορισμένη… ποιότητα των παικτών και θέλαμε να κάνουμε κάποιες αλλαγές οι οποίες δε μπορούσαν να γίνουν άμεσα. Έτσι, άρχισε να γίνεται απ’ την επόμενη χρονιά.
Απ’ τον ερχομό μου και μετά έκανα πάρα πολλές συζητήσεις με τον Παύλο Γιαννακόπουλο, ο οποίος αγαπούσε πάρα πολύ την ομάδα και έδινε τα πάντα γι’ αυτήν. Μετά από πάρα πολλές συζητήσεις προσπάθησα να του εξηγήσω ότι αν δεν πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα και δε δοθούν τα κατάλληλα μέσα δε θα υπάρχει η δυνατότητα να φτιάξουμε μεγάλο τον Παναθηναϊκό.
Τότε ήταν που έγινε η αρχή και μπήκαν οι βάσεις για τη μετέπειτα πορεία του Παναθηναϊκού, η οποία είναι γνωστή σε όλους. Το 1993 κατακτήσαμε το Κύπελλο και στον τελικό ήταν παίκτης-«κλειδί» ο Χρήστος Μυριούνης. Μην ξεχνάμε ότι και τότε είχε γίνει η… μετάβαση του μπάσκετ απ’ τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα.
Επίσης, με το ερχομό μου ακόμη και ο Ολυμπιακός έπρεπε ν’ αντιδράσει και το έκανε. Έφερε τον ίσως καλύτερο Έλληνα προπονητή όλων των εποχών, κατά τη γνώμη μου, κι έτσι δημιουργήθηκε ένας ανταγωνισμός σε όλα τα επίπεδα».
Για την επιμονή να μετακομίσει η ομάδα απ’ το κλειστό της Λεωφόρου: «Εμείς ψάχναμε να βρούμε ένα γήπεδο για να μπορέσουμε να στεγάσουμε τα ευρωπαϊκά μας όνειρα και να έρθουν παίκτες ανάλογης αξίας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε τον Παναθηναϊκό πάρα πολύ μεγάλη ομάδα.
Η μόνη λύση τότε ήταν να πάμε στο γήπεδο της Γλυφάδας και ευχαριστώ τον κύριο Παύλο Γιαννακόπουλο που συμφώνησε μ’ αυτό και τελικά πήγαμε εκεί.
Είχαμε συζητήσει ακόμα και το ενδεχόμενο να παίζουμε τους ευρωπαϊκούς αγώνες στο “ΣΕΦ”, αλλά υπήρξαν και αντιδράσεις στο συγκεκριμένο θέμα, γιατί κανείς δεν ήθελε να παίζει εκεί η ομάδα τα ευρωπαϊκά της παιχνίδια».
Για τη μεταγραφή του Νίκου Γκάλη: «Δε γίνεται να μη θυμάμαι για τον μεγαλύτερο θρύλο του ελληνικού μπάσκετ που πέρασε απ’ την Ελλάδα. Ό,τι και να πει κανείς γι’ αυτόν τον παίκτη είναι πολύ λίγο. Καταφέραμε να τον φέρουμε, χάρη και στη μεγάλη θέληση που είχε και ο Παύλος Γιαννακόπουλος να φέρει αυτόν τον τεράστιο παίκτη στην ομάδα μας.
Θα αναφέρω κάτι για να καταλάβουμε πόσο μεγάλος ήταν ο Γκάλης, όχι μόνο σαν παίκτης, αλλά και σαν άνθρωπος. Εκείνη τη χρονιά, εκτός απ’ τον Νίκο Γκάλη είχε έρθει και ο Άριαν Κόμαζετς, ο οποίος ήταν επίσης σκόρερ.
Κάθισα, λοιπόν, μαζί με τον Γκάλη και του είπα “Έχει έρθει στην ομάδα μας ένας νεαρός πολύ καλός παίκτης, που επίσης είναι σκόρερ, και δε θα ήθελα να δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα μεταξύ σας. Θα πρέπει να βρούμε μια φόρμουλα για να συνυπάρξετε”.
Η απάντηση του Γκάλη ήταν: ”«Κόουτς, εγώ δεν πρόκειται να δημιουργήσω το παραμικρό πρόβλημα. Εμένα με ενδιαφέρει ο Άριαν να κρατήσει όλους τους κανόνες που πρέπει να υπάρχουν μεταξύ των συμπαικτών και της ομάδας. Από εμένα δε θα υπάρξει κανένα πρόβλημα”. Αν θυμάστε, εκείνη η χρονιά ήταν η πρώτη χρονιά που ο Γκάλης δεν ήταν 1ος σκόρερ, αλλά 1ος στις ασίστ».
Για περίπτωση απόκτησης του Ντράζεν Πέτροβιτς: «Μ’ αυτό που είχε συμβεί με τον Κόμαζετς κι έπρεπε να φύγει, βρήκε μια άλλη ομάδα, η οποία ήταν η Βαρέζε. Ο Παναθηναϊκός είχε πληρώσει και ένα μέρος του συμβολαίου του τότε. Μην ξεχνάμε ότι ο Ντράζεν τότε ήταν στους Νετς κι επειδή δεν ήταν τόσο ικανοποιημένος απ’ τον χρόνο συμμετοχής του, δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα.
Υπήρχαν και άλλες ομάδες που ήθελαν να τον εντάξουν στο δυναμικό τους, αλλά μπορώ να πω, επειδή συζητούσα συνέχεια μαζί του, ότι υπήρξε προσφορά απ’ τον Παύλο Γιαννακόπουλο για διετές συμβόλαιο, ύψους 2 εκατομμυρίων δολαρίων για κάθε χρόνο, συν τα μπόνους, ενώ στους Νετς έπαιρνε 2 εκατομμύρια συνολικά τον χρόνο.
Επειδή έπρεπε να τελειώσει πρώτα και να μη βγει έξω η είδηση, το ήξεραν πάρα πολύ λίγα άτομα, ο πρόεδρος, εγώ, ο Βλάσης Βλαϊκίδης και μάλλον ο Στόγιαν Βράνκοβιτς. Τότε βρισκόμασταν στις τελευταίες συζητήσεις και λεπτομέρειες του συμβολαίου. Μιλήσαμε μαζί του την παραμονή πριν τον θάνατό του.
Τον πήρα τηλέφωνο στην Πολωνία που ήταν, απ’ την οποία θα γυρνούσαν την επόμενη μέρα. Με τις συζητήσεις που κάναμε τότε, μπορώ να πω ότι είμαι 80% σίγουρος ότι θα ερχόταν σε εμάς, γιατί ήταν πάρα πολύ απογοητευμένος απ’ τη συμπεριφορά των Νετς».
Για την ημέρα του χαμού του Ντράζεν Πέτροβιτς: «Θέλω να πω κάτι που δεν ξέρει κανείς. Μόλις μάθαμε για τον χαμό του Ντράζεν και πήγαμε νωρίς το πρωί στα γραφεία της ΒΙΑΝΕΞ, ο κύριος Παύλος έκλαιγε κυριολεκτικά σαν μωρό παιδί. Αγαπούσε την ομάδα τόσο πολύ που ήθελε να την κάνει πάρα πολύ μεγάλη.
Πίστευε ότι με τον ερχομό του Ντράζεν θα γινόταν μια πολύ μεγάλη αρχή για να σαρώσει η ομάδα τα πάντα. Είχε αναφέρει, μάλιστα, ότι, επειδή έγινε αυτός ο χαμός και ουσιαστικά θα υπέγραφε σε εμάς, ήταν έτοιμος να δώσει στην οικογένεια 1 εκατομμύριο δολάρια για τη μνήμη του Ντράζεν.
Ο μόνος που είχε πάρει την πληροφορία για πιθανό ερχομό του Ντράζεν ήταν ο Νίκος Γκάλης. Η απάντηση του σε αυτήν την περίπτωση ήταν “Κόουτς, όσο καλύτερη είναι η ομάδα, τόσο καλύτερο είναι για όλους μας”».
Για το ότι δεν υπέγραψε τον Παναγιώτη Φασούλα: «Ήμασταν στο πάρκινγκ έξω απ’ το γήπεδο της Γλυφάδας, όπου καθόμασταν, συζητούσαμε και είχε έρθει ο κύριος Παύλος Γιαννακόπουλος. Ανέφερε τότε για την πιθανότητα να έρθει ο Φασούλας στην ομάδα.
Τότε είχαμε τον Βολκόφ και τον Βράνκοβιτς, οπότε με την προσθήκη του Παναγιώτη θα ήμασταν πολύ πιο δυνατοί σε αρκετά θέματα. Πιστεύω ότι έκανα λάθος που δεν πήραμε τον Φασούλα, γιατί τότε σίγουρα θα ήμασταν αχτύπητοι σε ό,τι αφορά με τον Ολυμπιακό».
Για τη βραδιά που παραιτήθηκε από τον Παναθηναϊκό: «Μετά την ήττα απ’ την Εφές στη Γλυφάδα, για 1-2 μέρες ήταν πολύ μεγάλη η πίεση που δεχόμουν. Εκείνο το διάστημα είχε αρχίσει και ο πόλεμος στη χώρα μου και ήταν όλοι οι δικοί μου εκεί. Υπήρχε μια πάρα πολύ μεγάλη πίεση όχι μόνο στον αθλητικό τομέα, αλλά και στον οικογενειακό.
Εγώ ανέφερα στον κύριο Γιαννακόπουλο ότι θέλω να φύγω απ’ την ομάδα, αλλά εκείνος δεν το δέχθηκε. Ήταν και ο κύριος Θανάσης μαζί. Δύο μέρες μετά συναντηθήκαμε ξανά και ο κύριος Παύλος είπε ότι πήρε την απόφαση να μη δεχτεί καμία αλλαγή σε ό,τι αφορά τον πάγκο της ομάδας.
Μόλις είδε ότι επέμενα στην απόφασή μου, ενώ ο ίδιος επέμενε πάρα πολύ στη δική του απόφαση, αναγκάστηκε να το δεχτεί. Πραγματικά έκλαιγε, τόσο πολύ τον είχε επηρεάσει αυτή η κατάσταση. Αισθάνθηκε πολύ άσχημα ο κύριος Παύλος».
