O 46χρονος τεχνικός αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στη θητεία του στην ΑΕΚ, την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 2020 και το μεγαλύτερο "what if" που έχει να κάνει με τον ΠΑΟΚ.
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Έλληνας τεχνικός στον Βασίλη Σκουντή:
- Ποια είναι η γεύση και η αίσθηση που σου έχει μείνει από την απομάκρυνση από την ΑΕΚ τώρα που έχει περάσει ο καιρός;
"Πάντα όταν χωρίζεις με μία ομάδα που έδωσες τα πάντα είναι ένα περίεργο συναίσθημα. Υπάρχει πίκρα και απογοήτευση, αλλά ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές. Θεωρώ ότι η παρουσία μου εκεί αυτά τα σχεδόν δύο χρόνια ήταν κάτι που με γέμισε.
Προσπάθησα να δημιουργήσω πολλές και διαφορετικές καταστάσεις. Η γεύση όταν φεύγεις από μία ομάδα δεν είναι καλή, αλλά θεωρώ στο τέλος της ημέρας ότι η προσπάθεια που έγινε ήταν πολύ μεγάλη και είμαι περήφανος γι' αυτό που καταφέραμε αυτά τα δύο χρόνια".
- Στην ΑΕΚ υπήρξαν παίκτες που ήταν μεγάλοι σε ηλικία, μαζί με καλούς Έλληνες και νεαρούς. Ποιο ήταν το πλάνο και η κατεύθυνση της ομάδας;
"Δεν υπήρχε καμία κατεύθυνση για τους νεαρούς παίκτες. Αυτό φάνηκε και εκ του αποτελέσματος με τόσους προπονητές που έφυγαν. Γιατί αν είχε φέρει προπονητές και είχες κατεύθυνση θα είχαν μείνει κάποιοι στην ομάδα. Αλλά δεν έχει μείνει κανένας. Αλλά ούτε ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχουν κατεύθυνση.
Προτεραιότητα για τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, αλλά και την ΑΕΚ δεν είναι να βγάλει νέους παίκτες και να θυσιάσει το κύπελλο, το πρωτάθλημα και τις διακρίσεις, εκτός αν σου δοθεί αυτή η κατεύθυνση.
Η ΑΕΚ θα μπορούσε πάντως να κάνει ένα "πάντρεμα" και των δύο, αλλά είναι κάτι που θέλει υπομονή και υπομονή δεν είχε κανένας, ούτε η διοίκηση, ούτε οι παίκτες. Δεν βγάζω εκτός τον προπονητή, αλλά είναι μία ισορροπία που δεν είναι εύκολο να κρατήσεις.
Αλλά θέλω να πω και κάτι που ακούγεται και με ενοχλεί. Ο Νίκος Ρογκαβόπουλος στην ΑΕΚ των Λοτζέσκι, Ράις, Λάνγκφορντ και Ζήση, έπαιξε στο Final Four του Basketball Champions League 16 λεπτά μέσο όρο.
Εκμεταλλεύτηκε τις απουσίες και πήρε χρόνο συμμετοχής και αυτό είναι που πρέπει να καταλάβουν και η διοίκηση και οι παίκτες, ό,τι υπάρχει μία διαδικασία για να φτάσεις κάπου. Και θέλει και υπομονή. Όταν είσαι ΑΕΚ θες τον παίκτη τον έμπειρο και τον "μπαρουτοκαπνισμένο", αλλά και τον νέο, που έχει αποδείξει όμως ό,τι μπορεί".
- Τι ήταν αυτό τελικά που πήγε στραβά στην ΑΕΚ;
"Προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι με παίκτες που δεν ήταν ούτε στον Παναθηναϊκό ούτε στον Ολυμπιακό. Θα πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι η ΑΕΚ είναι μία ταχύτητα κάτω από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, όχι σε επίπεδο ιστορίας και βάρος της φανέλας, αλλά οικονομικά".
- Πως διαχειρίστηκες τα πολλά... σκωτσέζικα ντους που είχε όσο ήσουν στον πάγκο της ομάδας. Ο κόσμος ζήτησε τον λόγο στο Ρέθυμνο, αποθεώθηκε μετά τον Παναθηναϊκό και τον Ηρακλή και μετά από 15 μέρες ήρθε το τελευταίο παιχνίδι με τον Κολοσσό.
"Η διαδικασία της δημιουργίας μία νέας ομάδας απαιτεί χρόνο. Από εκεί και πέρα όμως μπορεί κάποιος να καταλάβει στο πέρασμα του χρόνου, όπως και ο κόσμος, αν μία ομάδα βελτιώνεται. παίζει καλύτερα και διορθώνει τα λάθη της. Άρα πολύ σωστά μας ζήτησε τον λόγο τότε ο κόσμος στο Ρέθυμνο.
Η ομάδα είχε ξεκινήσει με 1-4, άρα όχι καλά. Ο κόσμος μας αποθέωσε γιατί κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό με 100 πόντους και όχι παίζοντας κλεφτοπόλεμο, κερδίσαμε το κύπελλο, φτάσαμε στο Final 8. Την επόμενη χρονιά όμως όλα ήταν πολύ περίεργα.
Στις 29 Μαρτίου παίζαμε με 9 παίκτες κόντρα στον Ηρακλή. Ήμασταν αήττητοι και ο κόσμος ήρθε και μας είπε "ευχαριστώ" για όσα είχαμε κάνει και μετά από 15 μέρες και το παιχνίδι με τον Κολοσσό έφυγα".
- Ένιωσες ότι ξέφυγες μετά από εκείνη την ανάρτηση μετά το παιχνίδι με το Λαύριο;
"Ναι το ένιωσα. Το κατάλαβα. Ξέφυγα γιατί δεν το έκανα τη μέρα του παιχνιδιού, αλλά την επόμενη, που σημαίνει ότι είχα τον χρόνο να το σκεφτώ. Απλά ήμουν πάρα πολύ απογοητευμένος μετά από εκείνο το παιχνίδι.
Θεωρώ ότι αδικηθήκαμε κατάφωρα. Πολλές φορές λες ότι υπάρχουν λάθη, ότι γίνονται τυχαία, αλλά εγώ θεωρώ ότι δεν έγιναν τυχαία και γι' αυτό έκανα αυτούς τους ακραίους χαρακτηρισμούς.
Σίγουρα δεν ήταν κάτι που μου ήταν εύκολο να το χειριστώ μετά, αλλά πολλές φορές λειτουργείς με το συναίσθημα και λιγότερο με τη λογική. Εγώ επειδή όπου πάω δίνω τα πάντα και για την ομάδα μου και για τους παίκτες μου, γι' αυτό ενήργησα με αυτό τον τρόπο".
- Ποια ήταν η κορυφαία στιγμή της ΑΕΚ στη διετία;
"Αγωνιστικά ήταν η νίκη με τον Παναθηναϊκό. Η ομάδα είχε βρει ρυθμό και έπαιζε μπάσκετ το οποίο ξεπερνούσε και τη φαντασία μας. Αλλά μετά από 3 μέρες έφυγε ο Σαντ Ρος και ξαναγυρίσαμε από τη φαντασία στην πραγματικότητα".
- Τι είχε γίνει στο πάρκινγκ με τον Λημνιάτη όταν έφυγες;
"Με τον Λημνιάτη είχαμε μία εξαιρετική σχέση. Τον είχα 9 χρόνια παίκτη και μετά 5 χρόνια συνεργάτη. Ο Γιώργος δέχθηκε μία πρόταση από την ΑΕΚ αφού έφυγα.
Και όταν σε καλεί μία ομάδα σαν την ΑΕΚ να γίνεις για πρώτη φορά πρώτος προπονητής, είναι τεράστιο το κίνητρο. Ήξερε την ομάδα, ήξερε τη λειτουργία, με ρώτησε και εγώ του είπα ότι πρέπει να πάρει τη δουλειά γιατί είναι μία μεγάλη ευκαιρία.
Θα γύριζαν οι παίκτες από τους τραυματισμούς, θα ξεκουραζόταν η ομάδα, αλλά εκείνος αποφάσισε επειδή έχει άλλους κανόνες και ηθική να μη συνεχίσει στην ΑΕΚ. Και όταν τελείωσε το παιχνίδι με τον Προμηθέα συναντηθήκαμε στο πάρκινγκ κι αυτό είναι μία άλλη ιστορία...".
Πώς ήταν η εμπειρία το καλοκαίρι με το Προολυμπιακό Τουρνουά στο πλευρό του Πιτίνο;
"Ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ. Ήταν πολύ διαφορετικός ο τρόπος προσέγγισης του Πιτίνο και προς το τεχνικό επιτελείο, αλλά κυρίως προς του παίκτες. Και νομίζω ότι οι παίκτες το διασκέδασαν πάρα πολύ.
Γι' αυτό και η ομάδα παρότι είχε μεγάλες ελλείψεις, έδειξε τέτοιο πρόσωπο, με εξαίρεση το τελευταίο παιχνίδι κόντρα στην Τσεχία και έφτασε κοντά στο να πετύχει κάτι που πολλοί δεν το πίστευαν.
Ο τύπος είναι χαρισματικός, ένας άνθρωπος που έχε μεγάλη διάθεση. Είναι 68χρονος και θα το πω λαϊκά, δούλευε σαν το σκυλί από το πρωί μέχρι το βράδυ, ειδικά μέσα στο τουρνουά".
- Ποιο είναι το μεγαλύτερο "what if" που σου απασχολεί το μυαλό και θα ήθελες να το απαντήσεις;
"Ένα μεγάλο "what if" είναι στον ΠΑΟΚ αν θα υπήρχε οικονομική ασφάλεια. Είναι μακράν το καλύτερο περιβάλλον πιστεύω ώστε να δουλέψει κάποιος και να εξελιχθεί. Υπήρχε ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο ανάπτυξης της ομάδας με παίκτες όπως ο Κόνιαρης, ο Χρυσικόπουλος, όπως ο Χαραλαμπόπουλος, που τον πήραμε με υποσχετική, αλλά το πλάνο ήταν να μείνει στην ομάδα αν υπήρχε οικονομική ασφάλεια.
Αυτή, λοιπόν, η ομάδα, με Έλληνες πολλά υποσχόμενους και με καλούς ξένους έφτασε μία ανάσα στον τελικό Κυπέλλου από το να κερδίσει τον Παναθηναϊκό του Καλάθη, του Λάνγκφορντ, του Λοτζέσκι, του Γκιστ και του Πιτίνο, βγήκε 3η στο ελληνικό πρωτάθλημα, προσπερνώντας την ΑΕΚ και τον Προμηθέα.
Αν αυτή η ομάδα μπορούσε να συνεχίσει και να είχε κάποιους καλύτερους ξένους με περισσότερα χρήματα, θα ήταν πρωταγωνίστρια".
- Εντυπωσιάστηκες από την εμφάνιση του πρώην παίκτη σου Ντάριλ Μέικον, κόντρα στην Αναντολού Εφές;
"Είναι ένα παιδί που έχει μεγάλη έφεση με το καλάθι και πιστεύει πολύ στις δυνατότητές του. Έχει δίψα για διάκριση και ο στόχος του είναι να παίξει στο υφηλότερο επίπεδο. Στόχος του είναι να παίξει στο ΝΒΑ. Αλλά κυρίως είναι ένα παιδί που έχει μεγάλες δυνατότητες και μπορεί να φτάσει ψηλά".
