Αναλυτικά όσα είπε:
Για τη φράση που έγραψε «Και ενός μόνο παιδιού τον δρόμο να φώτισα, άξιζε που έγινα αυτό που έγινα»: «Σε όλη αυτήν τη διαδρομή μου σκεφτόμουν πάντα αν μπορούσα να βοηθήσω ένα παιδί, γιατί θυμάμαι τον εαυτό μου πόσο δύσκολα ήταν να φτάσω εδώ που είμαι αυτήν τη στιγμή. Επειδή τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι πάρα πολύ με τα παιδιά, σκέφτομαι ότι αυτά με βλέπουν με τόσο θαυμασμό και χαρά που αν μπόρεσα να τα βοηθήσω έστω και λίγο θα ήμουν ευτυχισμένος που κατάφερα να γίνω αυτό που είμαι».
Για το πόσο καιρό σκεφτόταν να αποσυρθεί: «Όταν βρίσκεσαι στα 41-42, αυτό έρχεται χρόνο με το χρόνο. Απ’ την αρχή της σεζόν είχα αρχίσει να το σκέφτομαι και, ενώ μπορώ ακόμα να συνεχίζω να παίζω μπάσκετ, δεν έχει καμία άλλη αξία. Το γεγονός του να προχωρήσω στο επόμενο επίπεδο, με κάνει να πρέπει να σκεφτώ λίγο πιο ρεαλιστικά την επόμενη κίνησή μου και το πώς θα βοηθήσω στο χώρο αυτόν και από έναν άλλο ρόλο. Ήμουν απόλυτα συνειδητοποιημένος και για ν’ ανακοινώσω την απόσυρσή μου και για να το πάρω ως απόφαση».
Για το αν ήταν δύσκολο να πάρει την απόφαση: «Με σώζει λίγο το γεγονός το ότι είμαι στο γήπεδο κάθε μέρα. Είτε προπονούμαι εγώ, είτε προπονώ, κατά κάποιον τρόπο έχω την ίδια κατανόηση. Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και είμαι καλά μέσα μου. Τώρα δεν ξέρω τι θα γίνει όταν θα ξεκινήσουν τα παιχνίδια και είμαι είτε έξω απ’ το γήπεδο είτε μέσα».
Για την επόμενή του κίνηση: «Θέλω να μείνω στο χώρο, τα τελευταία χρόνια είμαι προπονητής. Αν μπορέσω να βοηθήσω με κάποιο ρόλο θα το δούμε τις επόμενες μέρες. Δεν έχω συζητήσει ακόμη με την ομάδα μου, γιατί παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η ομάδα στην οποία βρίσκομαι ήδη, η Μύκονος. Θα δούμε, εύχομαι να είμαι εδώ».
Για τη λέξη που χαρακτηρίζει την καριέρα του: «Ήταν δύσκολη διαδρομή όσον αφορά εμένα, γιατί κάποτε ήταν τα δελτία τα οποία σε κρατούσαν και δε μπορούσες να φύγεις εύκολα. Όταν έφτασα στην Ολυμπιάδα Πατρών γιατί δεν ολοκληρώθηκε η μεταγραφή στον Ηρακλή, δεν περίμενα ποτέ ότι θα κάνω 8 χρόνια να βρεθώ στην Α1, ούτε ότι θα επέμενα τόσο πολύ. Αν με χαρακτήριζε μια λέξη είναι η «επιμονή», αυτό θα έβαζα σαν επικεφαλίδα στην καριέρα μου. Είχα υπομονή και επέμενα πάρα πολύ να πετύχω τα όνειρά μου. Βρέθηκα στην Α1 σε μεγάλη ηλικία, όπως κι άλλα παιδιά και έκανα μια καλή καριέρα πιστεύω».
Για το πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην καριέρα του ο Κολοσσός Ρόδου: «Τον πιο σημαντικό, ο σημαντικότερος ever. Είναι η ομάδα μου, το νησί μου, το μέρος μου, το αγαπάω και θα το αγαπώ μια ζωή. Θα αγαπώ πάντα αυτήν την ομάδα, γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να ανδρωθώ. Πέρασαν σημαντικοί προπονητές και συμπαίκτες οι οποίοι με βοήθησαν να γίνω αυτό που είμαι μέχρι τώρα. Οπότε τούς έχω μέσα στην καρδιά μου και θα τούς έχω για μια ζωή».
Για το πέρασμά του απ’ τον Α.Ο. Μυκόνου: «Με “κυνηγούν” τα νησιά εμένα γενικώς. Πριν 3-3.5 χρόνια που ήρθα στην ομάδα ήξερα ότι θα ήταν ο τελευταίος μου σταθμός, το είχα αποφασίσει κιόλας. Λαμβάνω την ίδια αγάπη και εκτίμηση και γι’ αυτόν το λόγο τούς ευχαριστώ πάρα πολύ. Δε νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη ομάδα για να τελειώσω την καριέρα μου».
