Αναλυτικά όσα είπε ο 42χρονος γκαρντ:
Για τη συνύπαρξή του στην ίδια δωδεκάδα με τον γιο του, Δημήτρη: «Συνυπήρξα με τον μεγάλο μου γιο που αγωνίζεται στο εφηβικό τμήμα. Συμμετέχει στις προπονήσεις της ανδρικής ομάδας και βρεθήκαμε στην ίδια δωδεκάδα. Ήταν ένα όνειρο κι ένας στόχος που είχα χρόνια πριν, όταν είχε πρωτοξεκινήσει τον αθλητισμό και, δόξα τω θεώ, τα καταφέραμε. Με τον Δημήτρη κάνουμε πολλά πράγματα μαζί, παίζουμε και μπάσκετ μαζί. Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για εμάς, όλο το καλοκαίρι το “τρώμε” στα γήπεδα, παίζουμε μονά μεταξύ μας. Έχουμε μπει στο κλίμα ο ένας να συνεργάζεται με τον άλλον».
Για τα συναισθήματά του που γυρνούσε στον πάγκο και έβλεπε τον γιο του: «Και οι δύο παρακολουθούμε ο ένας τους αγώνες του άλλου. Ήταν πολύ πρωτόγνωρο και παράξενο συναίσθημα να γυρνάω στον πάγκο και να τον βλέπω. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι σε κάθε ευκαιρία με εμψύχωνε και μου έλεγε τα καλύτερα. Ήταν λίγο περίεργο, αλλά πολύ ευχάριστο συναίσθημα».
Για το πώς επέλεξε ν’ ασχοληθεί με το μπάσκετ ο γιος του: «Επειδή για χρόνια ήμουν στην επαρχία λόγω μπάσκετ που έπαιζα σε επαρχιακές ομάδες, ο Δημήτρης από νεογέννητος ήταν μέσα στα παρκέ. Η μητέρα του από νεογέννητο τον έφερνε σε αγώνες, όταν μεγάλωσε τον έπαιρνα σε προπονήσεις. Είχε τα ερεθίσματα από πολύ μικρός και δε χρειάστηκε να τον “σπρώξω” εγώ, το ζήτησε μόνος του μόλις κατάλαβε το άθλημα».
Για το αν ο γιος του μοιάζει στον ίδιο παικτικά: «Απ’ ό,τι λένε οι άλλοι έχει πάρει. Προσωπικά πιστεύω ότι έχει πάρει σίγουρα κάποια στοιχεία από εμένα. Ελπίζω με αρκετή δουλειά να γίνει πολύ καλύτερος και αυτός και ο μικρότερος. Είμαστε και οι τρεις στον Ερμή Αργυρούπολης πλέον».
Για το λόγο που επέλεξε τον Ερμή Αργυρούπολης: «Έχω αρκετά χρόνια τα παιδιά μου στις ακαδημίες του Ερμή. Είναι ένα σωματείο πολύ οργανωμένο, με ανθρώπους που ειλικρινά αγαπούν το μπάσκετ, είναι παρέα πολλά χρόνια. Οι περισσότεροι απ’ όσους είναι τώρα στην ομάδα ήταν παλιοί παίκτες του Ερμή, που έπαιζαν τη δεκαετία του ’80 όταν πρωτοϊδρύθηκε ο σύλλογος. Έχουν μεράκι και πολλή όρεξη, έχουν οργανώσει πάρα πολύ καλά τις ακαδημίες, κάθε χρόνο συγκεντρώνουν ολοένα και περισσότερα παιδιά. Επειδή είμαι στο χώρο του μπάσκετ τόσα χρόνια, διέκρινα κάποια στοιχεία απ’ αυτά. Το ότι πήγα κι εγώ φέτος στο ανδρικό ήταν μια επιθυμία πολλών χρόνων, γιατί ξέρω και σέβομαι τους ανθρώπους της ομάδας. Λόγω συγκυριών δεν είχε τύχει, ευτυχώς έτυχε φέτος».
Για το ότι δεν έπαιξε ποτέ στο εξωτερικό: «Ήταν θέμα τύχης, θέμα συγκυριών. Αρχές της δεκαετίας του 2000 δεν έφευγαν όσο εύκολα φεύγουν τώρα οι Έλληνες αθλητές στο εξωτερικό. Δεν έτυχε. Δεν είχα κάποια πρόταση, ωστόσο θα ήθελα να είχα αγωνιστεί μερικά χρόνια στο εξωτερικό».
Για την κορυφαία στιγμή στην καριέρα του: «Ξεκίνησα απ’ τα παιδικο-εφηβικά τμήματα του Ολυμπιακού, ήμουν στην ανδρική ομάδα για 3 χρόνια. Ήταν ένα τεράστιο σχολείο για εμένα, σ’ αυτήν την ηλικία να βλέπω και να συνεργάζομαι με παίκτες παγκοσμίου κλάσης. Το γεγονός και η εμπειρία που έχει σημαδέψει την καριέρα μου μέχρι τώρα, ήταν η συμμετοχή τότε της ανδρικής ομάδας του Ολυμπιακού στο «McDonald’s Championship», που ήρθαμε αντιμέτωποι με τη μεγάλη ομάδα των Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν. Είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί στα 25 χρόνια που αγωνίζομαι επαγγελματικά».
