Αναλυτικά όσα είπε:
Για την ψυχική υγεία στον αθλητισμό: «Γίνονται πολύ σημαντικά βήματα στο κομμάτι της ψυχικής υγείας. Προσωπικά θα ήθελα να γίνουν ακόμη περισσότερα, γιατί ο αθλητισμός, για ‘μένα, είναι το τέλειο “εργαλείο” να αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα που ταλανίζουν τη νεολαία και την κοινωνία μας. Θεωρώ ότι ο αθλητισμός μπορεί να γίνει ένα απάνεμο λιμάνι, στο οποίο μπορούμε να δραστηριοποιηθούμε και να μπορέσουμε να θωρακιστούμε για να ανταπεξέλθουμε σε όλες τις δυσκολίες που έρχονται».
Για τις δηλώσεις του Πεπ Γκουαρντιόλα περί αυτοτραυματισμού του κατά τη διάρκεια του αγώνα με τη Φέγενορντ: «Ειδικά στην περίπτωση που συζητάμε, θα ήθελα να εκφράσω τις επιφυλάξεις μου αν είναι ένα θέμα αυτοτραυματισμού ή ένα θέμα υπερβολικής έξαρσης θυμού. Αυτά τα δύο έχουν πολύ μεγάλη διαφορά και θέλει πολύ μεγάλη προσοχή. Μετά βγήκε ο ίδιος ο Γκουαρντιόλα και ζήτησε συγνώμη, γιατί είχε μια ελαφριά διάθεση στο να πει ότι αυτοτραυματίστηκε.
Ο αυτοτραυματισμός είναι ένα πολύ σοβαρό επεισόδιο, με πολύ σοβαρές ψυχολογικές διαστάσεις, που ταλανίζει ένα αρκετά μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας και έχει τις προεκτάσεις του στον αθλητισμό. Οπότε εκφράζω λίγο τον σκεπτικισμό μου αν όντως ήταν αυτοτραυματισμός. Η προσωπικότητά του δε μας έχει δείξει ότι μπορεί να έχει καταθλιπτικά συμπτώματα βάσει των όσων γνωρίζουμε από τηλεόραση και social media. Πιο πολύ θα το παραπέμψω στην έκφραση του υπερβολικού θυμού».
Για το ότι είναι ευάλωτη η ψυχική υγεία των αθλητών, ειδικά του υψηλού επιπέδου: «Η θωράκιση του εαυτού του κάθε προσώπου πρέπει να είναι συνολική. Θα πρέπει να αφορά και τη σωματική και την ψυχική του υγεία. Οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε βιώσει την πίεση των αποδυτηρίων των μεγάλων ομάδων, την πίεση του πρωταθλητισμού, του αθλητισμού υψηλών προδιαγραφών.
Οι πιέσεις, οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις που υπάρχουν είναι πάρα πολύ ψηλές. Ανεξάρτητα με το αν έχεις καλή φυσική κατάσταση, αν είσαι πολύ καλός στην τεχνική ή την τακτική ενός αθλήματος, πρέπει να είσαι έτοιμος να ανταπεξέλθεις σε αυτήν την πίεση, η οποία είναι υπαρκτή και μεγαλώνει όσο περνάει ο καιρός και τα χρήματα αυξάνονται».
Για την κατάθλιψη που έχουν κάποιοι αθλητές: «Υπάρχει πάντα η εχεμύθεια στις συνομιλίες με οποιοδήποτε άτομο και ειδικά με τους αθλητές. Εγώ, χωρίς να πω όνομα, θα πω ότι όταν ένας αθλητής, που δεν ήταν Έλληνας, ο οποίος παραδέχτηκε ότι βλέπει ψυχολόγο, την άλλη μέρα οι εφημερίδες έγραψαν ότι “ο αθλητής πηγαίνει σε μάγο”.
Είναι γενικό θέμα αυτό και οι αθλητές έχουν κάνει μεγάλα βήματα. Πλέον είναι συνηθισμένο οι ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό να έχουν αθλητικούς ψυχολόγους, κλινικούς ψυχολόγους. Η βάση της συμβουλευτικής και της θεραπείας είναι η επιστήμη της ψυχολογίας και όλοι θα πρέπει να ακολουθούμε αυτό το μοντέλο».
Για το αν βλέπει πρόοδο στο κομμάτι αυτό: «Κάνω αυτήν τη δουλειά πάνω από 30 χρόνια. Όταν γύρισα απ’ την Αμερική το 1993, ήμουν ο πρώτος ή απ’ τους πρώτους που ασχολούμασταν με την πρακτική εξάσκηση με τη βοήθεια στο πεδίο αθλητών, προπονητών και γονέων. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες σοβαροί και σωστοί επαγγελματίες ψυχικής υγείας που ασχολούνται συστηματικά στον αθλητισμό. Έχουμε κάνει τεράστια βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση και είμαι πολύ περήφανος για το ότι ανταποκρινόμαστε πολύ σωστά σε αυτόν τον τομέα».
Για το αν ένας αθλητής που δεν «ανοίγεται» έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του τι θα πει ο κόσμος γι’ αυτόν: «Σίγουρα υπάρχει, γι’ αυτό και απαραίτητο στοιχείο στη συνεργασία, ειδικά στον επαγγελματικό αθλητισμό, είναι η εχεμύθεια και η μη δημοσιοποίηση της θεραπευτικής αγωγής. Οι ομάδες που έχουν συνεργάτες δε χρειάζεται να το διαφημίζουν, απλώς χρειάζεται να δουλεύουν στο πεδίο με τους αθλητές και τους προπονητές».
Για το τι συμβουλή θα έδινε σε όλους όσους δεν κάνουν την κίνηση του να «ανοιχτούν»: «Η προτροπή είναι σίγουρα να μιλήσουν σε κάποιον στον οποίον έχουν εμπιστοσύνη, να απευθυνθούν και να ψάξουν και να ξέρουν ότι τα συναισθήματα είναι κάτι που το θέλουμε, είναι απαραίτητα, δε θέλουμε να τα εξαλείψουμε. Δεν είναι πρόβλημα αν κάποιος θυμώνει ή λυπάται πιο εύκολα.
Αν δεν καταλάβουμε τα συναισθήματά μας και δε μάθουμε να τα ελέγχουμε, θα μας δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα, τα οποία μπορεί να είναι πολύ πιο σοβαρά. Η εκπαίδευση σε ψυχολογικές δεξιότητες θα πρέπει να ξεκινάει από πολύ νωρίς και να είναι στο καθημερινό προπονητικό πρόγραμμα όλων των αθλημάτων».
