«Φέτος ήθελα να υπογράψω σε κάποια ομάδα που με θέλει πραγματικά και θα μου προσφέρει τον χρόνο που μου αναλογεί», εξήγησε ο 31χρονος περιφερειακός ο οποίος αναφέρεται, επίσης, στους στόχους του Ηρακλή για την καινούργια αγωνιστική χρονιά, στον σοκαριστικό τραυματισμό του τον προηγούμενο Ιανουάριο και για το πάθος του για το μπάσκετ.
«Ο Ηρακλής είναι από τις καλύτερες επιλογές που έχει ένας αθλητής στην EKO Basket League», είναι η απάντηση του Σχίζα στο αρχικό ερώτημα γιατί επέλεξε τους «κυανόλευκους» για να συνεχίσει την καριέρα του.
«Επιπλέον είναι πολύ σημαντικό για έναν παίκτη να είναι πρώτος στην λίστα των επιλογών του προπονητή του», σημειώνει ο 31χρονος περιφειακός και τονίζει:
«Θεωρώ ότι κάθε αθλητής επιθυμεί να πάει στην ομάδα που τον θέλουν ανεξαρτήτως των οικονομικών συνθηκών. Φέτος ήθελα να υπογράψω σε κάποια ομάδα που με θέλει πραγματικά και θα μου προσφέρει τον χρόνο που μου αναλογεί. Ήθελα να πάω σε ομάδα στην οποία θα ευχαριστηθώ το μπάσκετ. Τα προηγούμενα δύο χρόνια στον ΠΑΟΚ, την πρώτη σεζόν ήταν πολύ «γέματο» το ρόστερ, ενώ την δεύτερη ταλαιπωρήθηκα από τραυματισμούς».
- Μίλησες δηλαδή με το νέο κόουτς του Ηρακλή Βαγγέλη Ζιάγκο πριν υπογράψεις στους «κυανόλευκους».
«Ναι και μου είπε ότι με προορίζει για ενεργό ρόλο στην ομάδα. Θέλαμε τις τελευταίες χρονιές να συνεργαστούμε με τον κόουτς Ζιάγκο, αλλά δεν το καταφέρναμε. Φέτος έγινε και οι συνθήκες για μένα είναι ιδανικές γιατί γνωρίζω πολύ καλά τον βοηθό του, Σταύρο Μυκονιάτη, έχουμε συνεργαστεί άψογα στο Ρέθυμνο, και είναι φίλος μου ο Γιώργος Τσιάρας, ο οποίος έχει αναλάβει το πόστο του τιμ μάνατζερ.
Επίσης, ο Ηρακλής είναι πολύ «υγιές» σωματείο, είναι σοβαρή και ιστορική ομάδα με «βάθος» στο ελληνικό μπάσκετ».
- Που θέλει, λοιπόν, να φτάσει ο Ηρακλής τη νέα σεζόν;
«Η σεζόν για μας ξεκινάει πολύ νωρίς, στις 15 Σεπτεμβρίου. Αρχίζουμε με τα προκριματικά του Basketball Champions League και ο πρώτος στόχος μας είναι προκριθούμε στους ομίλους της διοργάνωσης. Το Πρωτάθλημα τη νέα σεζόν θα είναι λίγο περίεργο λόγω της πανδημίας, αλλά θεωρώ ότι θα ευνοηθούν για να τερματίσουν ψηλά τα «υγιή» σωματεία όπως ο Ηρακλής.
Στόχος μας στην EKO Basket League είναι να φτάσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται, αρχίζοντας βήμα, βήμα την προσπάθεια μας και χωρίς να παίρνουν τα μυαλά μας αέρα».
- Τον περασμένο Ιανουάριο στην εντός έδρας αναμέτρηση του ΠΑΟΚ με αντίπαλο την Ντιζόν για το Basketball Champions League είχες ένα τραυματισμό που σόκαρε τους φιλάθλους. Τι θυμάσαι από αυτή την «περιπέτεια» που ευτυχώς είχε αίσιο τέλος;
«Ευτυχώς από μια άποψη δεν θυμάμαι τίποτα. Θυμάμαι ότι μπήκα στο παρκέ στο τρίτο δεκάλεπτο και στην συνέχεια κάποια στιγμή κοιμήθηκα. Ξύπνησα λίγο στο καροτσάκι, ύστερα λίγο στο ασθενοφόρο και μετά από αρκετές ώρες στο νοσοκομείο και δεν ήξερα που βρισκόμουν.
Ότι δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα είναι καλό από μια άποψη, γιατί δεν έχω φόβο και είμαι παίκτης που επιδιώκει τις επαφές. Από την άλλη πλευρά βέβαια είναι λίγο επικίνδυνο. Ήμουν τυχερός στην ατυχία μου θα μπορούσε να πει κάποιος.
Εκείνο το οποίο με στήριξε στην αποκατάσταση, πάντως, ήταν τα πολλά μηνύματα συμπαράστασης των φιλάθλων όλων των ομάδων και όχι μόνο του ΠΑΟΚ. Ήταν κάτι συγκινητικό».
- Είσαι παίκτης... ειδικών αποστολών. Ποιές είναι οι φιλοδοξίες για τη συνέχεια της καριέρας σου;
«Ναι και εκείνο που θέλω κάθε χρόνο είναι να βελτιώνομαι. Είμαι, επίσης, νικητής και θέλω να κερδίζω. Η μεγαλύτερη φιλοδοξία μου είναι να αγωνιστώ στην Εθνική, να παίξω με την γαλανόλευκη. Έστω και μια φορά. Και μετά θα βάλω ακόμη πιο ψηλά τον πήχη»!
- Είσαι, επίσης, ένα παιδί που άρχισες από πολύ χαμηλά και έχεις δείξει μεγάλη θέληση και πάθος για να φτάσεις έως εδώ.
«Μεγάλωσα στην Σαλαμίνα, που λόγω των συνθηκών δεν μπορούσα να παίξω μπάσκετ. Έτσι άρχισα από το Πέραμα και σε ηλικία 14-15 χρονών έκανα τρεις ώρες την ημέρα για να πάω στην προπόνηση και μετά να γυρίσω σπίτι μου. Μετά το στρατιωτικό μου πήγα στον Πορφύρα, που έπαιζε στην πρώτη τοπική κατηγορία.
Επειδή, όμως, ήταν σχεδόν αδύνατο να παίξω στην Α1 από την πρώτη τοπική κατηγορία, πήγα στις ΗΠΑ, στο Μίτσιγκαν για να σπουδάσω με αθλητική υποτροφία. Έτσι μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου, υπέγραψα στο Ρέθυμνο με προπονητή τον Θανάση Σκουρτόπουλο.
Από μικρός το όνειρο μου ήταν να γίνω μπασκετμπολίστας. Έβλεπα στην τηλεόραση την ταινία «Κόουτς Κάρτερ» και έλεγα ότι θέλω και εγώ να γίνω παίκτης του μπάσκετ. Για να γίνεις επαγγελματίας μπασκετμπολίστας δεν πρέπει απλώς να το θέλεις, αλλά να το... κυνηγάς κάθε μέρα.
Όταν έκανα τρεις ώρες να πάω και να έρθω στο Πέραμα, δεν το έβλεπα σαν κόπο. Είχα στο μυαλό μου μόνο το μπάσκετ. Με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω τον Σωτήρη Βούκια, που με βοήθησε να βρω την υποτροφία για τις σπουδές στις ΗΠΑ αλλά επίσης στις δύσκολες στιγμές να παραμείνω, να μην τα παρατήσω και γυρίσω πίσω.
Επίσης, είχα μεγάλη στήριξη από την οικογένεια μου. Τους γονείς μου και τα πέντε αδέλφια μου».
- Ποιά είναι η ευχή σου για τη νέα σεζόν;
«Εύχομαι καλή σεζόν. Θα είναι μια περίεργη χρονιά. Δεν ξέρω εάν θα έχουμε φιλάθλους στα γήπεδα ή όχι. Εύχομαι σε όλες τις ομάδες και τους αθλητές υγεία και ότι καλύτερο».
