Με όραμα την επιστροφή του μπάσκετ στο επίπεδο που του αρμόζει, κατέρχεται στις εκλογές της ΕΟΚ ως υποψήφιο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου ο Δημήτρης Αγγελόπουλος στηρίζοντας την υποψηφιότητα για την προεδρία του Βαγγέλη Λιόλιου.
Ο Αγγελόπουλος έγινε ευρύτερα γνωστός στην μπασκετική κοινότητα ως πρόεδρος του Ίκαρου, που ανέβηκε από τις τοπικές κατηγορίες στην Α1 και έφτασε μέχρι τα πλέι οφ.
Ρωτήσαμε αρχικά τον Δημήτρη Αγγελόπουλο για ποιο λόγο είναι υποψήφιος και γιατί στηρίζει τον Βαγγέλη Λιόλιο.
«Ο λόγος που κατεβαίνω ως υποψήφιος μέλος στις εκλογές για της ΕΟΚ είναι – και το λέω με πόνο καρδίας- η άθλια κατάσταση που βρίσκεται το ελληνικό μπάσκετ. Ο Βαγγέλης Λιόλιος με έπεισε να συμμετάσχω στην προσπάθεια που κάνει για να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα», τόνισε ο Αγγελόπουλος.
– Με ποιούς στόχους παίρνετε μέρος στην εκλογική διαδικασία;
«Ως Ίκαρος έχουμε καταθέσει το πρόγραμμα μας για τις εγκαταστάσεις, τη διαιτησία, την Α1 από το 2010. Δέκα χρόνια μετά είμαστε στο ίδιο σημείο σαν μπάσκετ, αν όχι χειρότερα. Χρειάζονται άμεσα αλλαγές για να αναστρέψουμε την κατάσταση, διαφορετικά το ελληνικό μπάσκετ θα καταδικαστεί σε ισόβια μετριότητα.
Τα ερασιτεχνικά σωματεία μπορούν να λειτουργούν σε επαγγελματικά πρότυπα. Οργάνωση και μεράκι χρειάζεται και μια ομοσπονδία που θα τα στηρίζει. Παραδείγματος χάριν, όταν παίζαμε στην Β’ Εθνική είχαμε εκδώσει το Yearbook της ομάδας, πράγμα που επαγγελματικοί σύλλογοι δεν έκαναν. Είχε, μάλιστα, κυκλοφορήσει εκείνη η έκδοση του Ικάρου ως ένθετο στο περιοδικό AllStar Basket. Για τέτοιες πρωτοβουλίες δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από αγάπη για αυτό που κάνεις και όρεξη για να φτιάξεις κάτι που θα σε γεμίζει περηφάνεια.
Αυτό χρειάζεται το άθλημα, όρεξη και αγάπη. Και φυσικά τα κατάλληλα άτομα σε κάθε θέση. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος μαζί με τον Νίκο Γκάλη ήταν οι δύο κύριοι πρωταγωνιστές της αναβάθμισης του ελληνικού μπάσκετ, γιατί και το αγαπούσαν και το νοιάζονταν όμως, με το πέρασμα του χρόνου, οι τοπικές ενώσεις, επειδή οι διοικήσεις του έχουν βασικό στόχο την επανεκλογή τους, έχουν εξελιχθεί σε βαρίδια για την ανάπτυξη του αθλήματος.
Θα σας δώσω ένα εξωφρενικό παράδειγμα κατά τη γνώμη μου. Δεν γίνεται να λειτουργούν οι ενώσεις με λογική εισπράκτορα, απλά και μόνο να πληρωθούν τα δελτία και να φτάνουμε στο σημείο να βάζουμε «πρόστιμο» αν κατεβάζεις δεύτερη ομάδα σε κάποιο κλιμάκιο. Από τη μία προσπαθούμε σαν τρελοί να φέρουμε παιδιά στο άθλημα και από την άλλη η Ένωση μας τιμωρεί για αυτό; Είναι αυτή λογική στρατηγική ανάπτυξης σε ένα άθλημα που χάνει παιδιά; Σας βγάζουν νόημα τα παραπάνω; Αυτή η λογική πρέπει να αλλάξει χθες, διαφορετικά στα επόμενα χρόνια θα δούμε πράγματα αδιανόητα για το ελληνικό μπάσκετ.
– Εσείς γιατί επανέρχεστε στο προσκήνιο του ελληνικού μπάσκετ σχεδόν οκτώ χρόνια μετά την απεμπλοκή σας από τον Ίκαρο που έφτασε μέχρι την Α1;
«Δεν μου ταίριαζε η Α1. Δεν συμφωνούσα με πολλά από όσα γίνονταν στον ΕΣΑΚΕ. Δεν πρέπει να επιτρέπεται σε ομάδες που έχουν τεράστια χρέη να κλείνουν μια ΚΑΕ και να δημιουργούν μια νέα. Κάθε ερασιτεχνικό σωματείο θα μπορεί να δημιουργεί μόνο μια ΚΑΕ με μοναδική άδεια που θα δίνει η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού.
Αν και ο Ίκαρος ήταν μια ομάδα η οποία στελεχωνόταν από ανθρώπους που δεν είχαν εμπειρία από την Α1, ήμασταν μια ομάδα η οποία είχε επιτυχημένες πορείες και από την οποία πέρασαν σπουδαίοι παίκτες. Όπως ο Άαρον Μπέινς, που παίζει ακόμη στο NBA, ο Ντιόν Τόμπσον, είχαμε φέρει στα 19 χρόνια του τον Γιάνις Τίμα, ενώ είχαμε «κλείσει» τον Άνταμ Χάνγκα.
Τότε ο εκπρόσωπος του Χάνγκα, ο κ. Δημητρόπουλος, ήθελε πενταετές συμβόλαιο για τον Όυγγρο περιφερειακό και επειδή δεν σκόπευα να συνεχίσω στον Ίκαρο για πέντε χρόνια στην Α1, δεν τον υπογράψαμε».
– Μπορεί πρόεδρος στην ΕΟΚ να είναι ταυτόχρονα και το «αφεντικό» μιας ομάδας που πρωταγωνιστεί στο επαγγελματικό μπάσκετ;
«Ο Βαγγέλης Λιόλιος είναι οραματιστής. Του αρέσει το μπάσκετ και θεωρώ ότι θα καλό για την Ομοσπονδία να έχει πρόεδρο έναν άνθρωπο που το αγαπά και έχει σημειώσει επιτυχίες και στον αθλητικό στίβο, αλλά και στον επιχειρηματικό. Πρόκειται για ένα άτομο που δεν έχει άλλο κίνητρο για να ασχοληθεί με την ΕΟΚ από την τρέλα του για το μπάσκετ. Για αυτό άλλωστε έχει εγκαταλείψει πλήρως την ενασχόλησή του με την επαγγελματική ομάδα του Προμηθέα, έχει στρέψει όλη του την προσοχή στην επικοινωνία με τα ερασιτεχνικά σωματεία και το αύριο της Ομοσπονδίας».
– Πόσο σημαντικό θεωρείτε το θέμα της διαιτησίας ή κρίνετε ότι γίνεται πολύ φασαρία για το τίποτα;
Διαιτησία χωρίς λάθη δεν γίνεται να υπάρχει. Άνθρωποι σφυρίζουν και οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Αλλά το θέμα είναι αυτά τα λάθη να οφείλονται στη δυσκολία του αθλήματος και σε μια κακή απόφαση και όχι σε άλλους, εξωαγωνιστικούς παράγοντες. Όλοι μας που ασχολούμαστε με το μπάσκετ γνωρίζουμε πότε μια διαιτησία είναι καλή και πότε είναι κακή. Άλλο 5 λανθασμένες αποφάσεις κι άλλο όλες οι αποφάσεις λανθασμένες.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα άτομα κατά τη γνώμη μου, αλλά η δομή, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και η διαφάνεια με την οποία λειτουργεί η διαιτησία. Όπως έχει τονίσει πολλάκις και ο ίδιος ο Βαγγελης Λιόλιος, πρέπει να εκσυγχρονιστούμε και να λειτουργήσουμε με επιτυχημένα μοντέλα που έχουν καταθέσει τα διαπιστευτήριά τους. Η λύση του Αρχιδιαιτητή με βρίσκει σύμφωνο. Αυτός από κοινού με τα μέλη της ΚΕΔ και ένα σώμα παρατηρητών, θα αξιολογούν τους διαιτητές, σε ένα πλαίσιο που θα αποπνέει διαφάνεια. Εξίσου σημαντική είναι και η εκπαίδευση των διαιτητών. Ένας καλά εκπαιδευμένος διαιτητής κάνει λιγότερα λάθη, που είναι και το ζητούμενο για όλους μας.
– Την κόντρα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού που αποτελεί τροχοπέδη για όλο το οικοδόμημα του μπάσκετ πως θα την αντιμετωπίσετε;
«Στα αθλήματα, γενικά στην κοινωνική ζωή, εκείνο που ταλανίζει τον τόπο μας είναι η έλλειψη πειθαρχίας. Είναι πρόβλημα του λαού μας. Βλέπουμε όταν παίζουν Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός ή Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός για την Ευρώπη να μην συμβαίνει τίποτα. Και όταν παίζουν οι «αιώνιοι» για τις εγχώριες διοργανώσεις σοβαρά επεισόδια και παραβατικές συμπεριφορές.
Πρέπει να αυστηροποιηθεί το πλαίσιο των ποινών για όλους, χωρίς εξαίρεση και μονομερείς αποφάσεις. Όλες οι ομάδες, οι παράγοντες, οι παίκτες και οι προπονητές τους, να αντιμετωπίζονται το ίδιο. Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε μπροστά. Χρειάζονται τολμηρές αποφάσεις από την ΕΟΚ, αλλά κυρίως και τον ΕΣΑΚΕ».
– Θέλετε κάτι να προσθέσετε;
«Ο αθλητισμός είναι υγεία. Ασφαλώς ο κορονοϊός υπάρχει, είναι μια απειλή και χρειάζονται μέτρα αντιμετώπισης του. Τηρώντας όλα τα προβλεπόμενα μέτρα προστασίας και τους κανόνες, ο αθλητισμός μπορεί να συνεχιστεί. Πρέπει να ανοίξουν τα γήπεδα σε συνδυασμό με την προσωπική ευθύνη προστασίας και μη μετάδοσης και τον εμβολιασμό που βρίσκεται σε εξέλιξη».
