Η Εθνική Γυναικών συνεχίζει την προετοιμασία της για το Ευρωμπάσκετ κι η Έλενα Μποσγανά μίλησε στο επίσημο site της ΕΟΚ για το μεγάλο ραντεβού του Ιουνίου στο ΣΕΦ.
Με αφορμή τη συγκινητική senior day που έζησε στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, στην τελευταία της εντός έδρας “παράσταση” στο NCAAW, η Mποσγανά κάνει τη σύνδεση με το σήμερα, αλλά και το αύριο που έχει γαλανόλευκο χρώμα.
“Ήταν πολύ συγκινητική στιγμή για μένα γιατί ήταν κάτι που δεν περίμενα και είμαι πολύ περήφανη που εκπροσωπούσα τη χώρα μου σε ένα τόσο καλό πανεπιστήμιο”, θα πει κάπως βιαστικά για να μην επιτρέψει στις θύμισες και στα συναισθήματα να επιστρέψουν, παρότι σύντομα μπορεί να ακούει ένα ολόκληρο γήπεδο να ψέλνει μαζί της τον Εθνικό Ύμνο.
“Ανυπομονώ να νιώσω το ίδιο και εδώ. Ελπίζω να έρθει ο κόσμος, να γεμίσει το γήπεδο, να έρθουν παιδάκια, και σίγουρα θα είναι συγκινητική η στιγμή της ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου”.
Κάπου ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, κάπου ανάμεσα στο πριν και το μετά, έχουμε το τώρα. Η Έλενα Μποσγανά έχει ενσωματωθεί στην προετοιμασία της Εθνικής, και προσπαθεί εκ νέου εξοικειωθεί με το διαφορετικό μπάσκετ από ήπειρο σε ήπειρο. Το μπάσκετ είναι και η μοναδική διαφορά, αφού από την ομάδα νιώθει ότι δεν αποκόπτεται ποτέ.
“Ήταν στενάχωρο που δεν μπορούσα να είμαι μαζί στους αγώνες, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ένιωθα τόσο μακριά από την ομάδα. Έβλεπα τα ματς κι ένιωθα ότι βρίσκομαι κοντά, μιλούσα με όλα τα κορίτσια, ήξερα το πλάνο, οπότε έστω κι από μακριά ένιωθα ότι ήμουν δίπλα τους”, θα πει για τις αναμετρήσεις στα «παράθυρα», όταν και δεν είναι σε θέση να ενισχύσει την προσπάθεια, με μια στιγμή και έναν αστερίσκο να συμπληρώνει την τοποθέτησή της.
Τη στιγμή που έκοψε τη ζωντανή μετάδοση του αγώνα στην Τσεχία. Τη στιγμή που τραυματίστηκε η Άννα Νίκη Σταμολάμπρου.
“Έκλεισα το παιχνίδι, δεν είδα τη συνέχεια. Δε μπορούσα. Το είδα μετά από πολλές μέρες.
Είμαι σίγουρη ότι η Άννα Νίκη θα επανέλθει. Έχει αυτή την ηρεμία, αυτή την στοχοπροσήλωση και είμαι σίγουρη ότι θα είναι μια χαρά”.
Η Έλενα ολοκλήρωσε την τετραετή της φοίτηση στο πανεπιστήμιο πριν από μερικές εβδομάδες. Δρόμο τον οποίο έχουν διαβεί και αρκετές συμπαίκτριές της, σχεδόν μια δεκάδα.
Πάντρεμα αμερικάνικης με ελληνική νοοτροπία, πάντρεμα επαγγελματισμού και συναισθήματος…
“Έχει, σίγουρα, σημασία ότι είμαστε αρκετές παίκτριες που έχουμε περάσει χρόνια σε κολέγια. Στην Αμερική μαθαίνεις πώς να λειτουργείς σε μια ομάδα, μαθαίνεις να βάζεις τον εαυτό σου πίσω από την ομάδα, μαθαίνεις να έχεις ενέργεια και να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς σε κάθε προπόνηση, και νιώθω ότι αυτό φαίνεται στις προπονήσεις μας”.
Για την ίδια από ‘δω και πέρα, οι προκλήσεις είναι δύο. Η πρώτη είναι ο ρόλος της. Προερχόμενη από δύο σεζόν που είχε μεγαλύτερο ρόλο και ηγετική παρουσία στο Stanford, θέλει να βρει τον τρόπο να βοηθήσει την Εθνική ομάδα.
“Σίγουρα είμαι έτοιμη. Είμαι πάντα έτοιμη για ό,τι με χρειαστεί και μου ζητηθεί από τον προπονητή. Στο πρώτο μου ευρωμπάσκετ είχα περισσότερο χρόνο συμμετοχής σε σχέση με το τελευταίο, οπότε πάντα εξαρτάται από την ομάδα και από τον προπονητή και το τι θέλει από μένα. Εγώ θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ”, απαντάει για την δική της αγωνιστική ανάπτυξη από το 2023 ως και σήμερα και έπεται η συνέχεια.
Το επαγγελματικό της μέλλον, με την Εθνική ομάδα να φαντάζει ως ο ιδανικός προθάλαμος επώασης.
“Είναι ένα πολύ καλό μεταβατικό στάδιο για μένα, γιατί καταρχάς θα παίξω ευρωπαϊκό μπάσκετ, σε σχέση με το αμερικάνικο που έχω συνηθίσει τόσα χρόνια, οπότε σίγουρα θα με βοηθήσει.
Πάντα νιώθω ότι βελτιώνομαι μέσα από την ομάδα, οπότε νιώθω ότι είναι ένα καλό μονοπάτι και ειδικά σε μια ομάδα που συνδυάζεται ο επαγγελματισμός και το συναίσθημα”.
Συναίσθημα…
Ιδανική πάσα για την τελευταία ερώτηση και γιατί πάντα ο επίλογος μοιάζει με τον πρόλογο, με τον ίδιο τρόπο που σχεδόν κάθε τέλος μοιάζει με την αρχή.
Έλενα, τι θα σε έκανε να κλάψεις στο Ευρωμπάσκετ;
“Να δω την ομάδα να πετυχαίνει, να δω τις συμπαίκτριές μου να πετυχαίνουν. Είναι κόποι πολλών χρόνων, τα κορίτσια έχουν περάσει δύσκολες στιγμές στην καριέρα τους – όπως και εγώ έχω περάσει δυσκολίες – και είναι το ιδανικό χρονικό σημείο να ανταμειφθούν οι κόποι μας”.
