Η γκαρντ του Πανσερραϊκού, Ρεμπέκα Ακλ, “φιλοξενήθηκε” στην εκπομπή “Κοινωνική δι…χτύωση” του EOK WebRadio με την Έλενα Βογιατζή και τη Μαριάννα Αξιοπούλου και μίλησε για τα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα της, τον Λίβανο.
Αναλυτικά είπε:
Για το πώς βίωνε τις καταστάσεις στον Λίβανο: “Αυτήν τη στιγμή σχεδόν όλα έχουν σταματήσει στον Λίβανο, οι δουλειές, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια. Ειδικά στην πρωτεύουσα, τη Βηρυτό. Φυσικά και στον Νότο όλα έχουν σταματήσει, γιατί είναι η βασική τοποθεσία του πολέμου.
Το να είσαι στο σπίτι σου είναι πολύ αγχωτικό, τρομακτικό, γιατί κάθε μέρα και νύχτα ακούς πυραύλους και βόμβες να έρχονται. Υπήρχαν όρια για το πού να πηγαίνεις. Συνήθιζα να κυκλοφορώ μόνο κοντά στη περιοχή που μένω, γιατί ήταν σχετικά ασφαλές το μέρος. Δεν ήθελα να ρισκάρω τη ζωή μου, το ίδιο και η οικογένειά μου, οπότε μέναμε σε μια ασφαλή ζώνη, που δεν υπήρχαν επιθέσεις.
Η ζωή στον Λίβανο δεν είναι εντάξει αυτήν τη στιγμή, γιατί υπάρχουν πολλά τραύματα, όλοι είναι φοβισμένοι ότι κάποια μέρα θα ξυπνήσουν και θα έρθει μια βόμβα στο σπίτι τους ή δίπλα τους”.
Για το αν σκεφτόντουσαν όταν ξεκίνησε ο πόλεμος ότι θα μπορούσε να φτάσει μέχρι τον Λίβανο:
“Όταν ξεκίνησε όλη αυτή η κατάσταση αρχικά στον Νότιο Λίβανο, δεν περίμενε κανείς ότι θα προχωρήσει τόσο πολύ. Είμαστε στο 2024, κανείς δεν περίμενε ότι θα γίνει πόλεμος καν.
Βλέποντας πλέον την κατάσταση αυτή, ακόμα δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει”.
Για το αν είναι καλύτερα να είναι εκτός πολέμου, αλλά και μακριά απ’ τους γονείς της:
“Όταν άφησα τον Λίβανο για να έρθω στην Ελλάδα, οι πρώτες μέρες ήταν πολύ αγχωτικές, γιατί μιλούσα στους γονείς μου απ’ το τηλέφωνο και καταλάβαινα στις φωνές τους το άγχος, τον φόβο, την αγωνία τους. Είναι πολύ δύσκολο να μην είσαι μαζί τους. Ήμουν πολύ αγχωμένη, αλλά τώρα ξέρω ότι προσπαθούν να μείνουν ασφαλείς σπίτι.
Η περιοχή που μένουν είναι αρκετά μακριά από εκεί που γίνεται ο πόλεμος. Μπορούν να τα ακούσουν όλα, αλλά δεν υπάρχει κάτι στην περιοχή τους. Αυτό με κάνει να νιώθω κάπως καλύτερα. Κάθε μέρα που ξυπνάω μιλάω με τους γονείς μου για να σιγουρευτώ ότι είναι εντάξει, κοιτάζω τα νέα του Λιβάνου για να ξέρω τι γίνεται. Σίγουρα είναι πολύ αγχωτικό, αλλά είναι καλύτερα να είσαι εκτός πολέμου απ’ το να είσαι εντός”.
Για το πώς καταφέρνουν οι κάτοικοι του Λιβάνου να παραμένουν θετικοί παρά τα όσα έχει περάσει η χώρα του:
“Ο Λίβανος έχει περάσει πάρα πολλά. Δυστυχώς αυτό είναι κάτι με το οποίο ζούμε κάθε μέρα όλα τα χρόνια. Αυτό είναι και καλό και κακό. Κακό, φυσικά, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, αλλά καλό γιατί πρέπει να τα ξεπεράσουμε ώστε να συνεχίσουμε τη ζωή μας.
Εμείς αγαπάμε τη χώρα μας, είμαστε άνθρωποι θετικοί που θέλουμε να ζούμε τη ζωή μας. Όμως, όσο και να το προσπαθούμε αυτό, στο πίσω μέρος του μυαλού μας θα υπάρχουν πάντα τα όσα συμβαίνουν στον Λίβανο”.
Για το αν υπάρχει λύση για να σταματήσει ο πόλεμος:
“Πρέπει να λύσουν τις πολιτικές τους διαφορές με πολιτικούς τρόπους και όχι με έναν τρόπο που θα πλήξει απλούς ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους. Έχουν επηρεαστεί πάρα πολλοί άνθρωποι, σκοτώνονται παιδιά, χάνονται οικογένειες, άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους.
Χρειάζεται να βρουν έναν τρόπο που δε θα επηρεάζει αθώους ανθρώπους. Όλοι θέλουμε να ζούμε σε ειρήνη. Όλοι, οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να έχουν ευαισθησία στο μυαλό τους και να βάλουν ένα τέλος σε όλο αυτό”.
Για το μήνυμα που θέλει να περάσει:
“Το βασικό μήνυμα που θέλω να περάσω είναι να σταματήσει ο πόλεμος, ο οποίος έχει φτάσει σε ένα σημείο που πλέον πλήττει ανθρώπους.
Ανθρώπους που χαλνούν τα σπίτια τους, που φεύγουν από αυτά, που χάνουν τις ζωές τους επειδή κάποιοι πολιτικοί έχουν τον δικό τους πόλεμο. Αυτό πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει”.
