www.allstarbasket.gr

Ο Ολυμπιακός προχωρά σταδιακά προς την έναρξη της προετοιμασίας για τη νέα απαιτητική σεζόν, σε Ελλάδα και Ευρωλίγκα.

Αρκετά πράγματα άλλαξαν στο “στρατόπεδο” των Πειραιωτών από την τελευταία τους επίσημη εμφάνιση και τα έχουμε γράψει ουκ ολίγες φορές, αλλά ένα βασικό χαρακτηριστικό το οποίο χρήζει περαιτέρω ανάλυσης είναι φυσικά…το τρίποντο.

Την προηγούμενη σεζόν, υπήρχαν διαστήματα που η επίθεση του Ολυμπιακού “κολλούσε”, εγκλωβιζόταν στο σετ παιχνίδι και δεν υπήρχε το εύκολο σουτ έξω από τα 6.75.

Αρκετά γεγονότα οδήγησαν προς αυτή τη κατεύθυνση, όπως οι “άστοχες” επιλογές των σουτέρ και οι πολυάριθμοι τραυματισμοί.

Έτσι, οι “ερυθρόλευκοι” σε μεγάλο βαθμό έγιναν προβλέψιμοι και μονότονοι ως προς τα επιθετικά τους συστήματα, εκτός από κάποια παιχνίδια που πράγματι υπήρχε επιθετική “πολυφωνία” στο μισό γήπεδο.

Ο Ντέιβιντ Μπλατ προσπάθησε με τις προσθήκες που πραγματοποίησε, να δώσει πλουραλισμό στο σουτ του Ολυμπιακού, να μην υπάρχουν μόνο 1-2 καθαροί σουτέρ στην ομάδα, αλλά να υπάρχουν αξιόπιστοι παίκτες σε κάθε θέση.

Σαν σκεπτικό είναι ιδιαίτερα ορθό, καθώς οι “ερυθρόλευκοι” θα έχουν σε κάθε φάση την επιλογή της έξτρα πάσας και δεν θα πασχίζουν να βρουν τους ολιγάριθμους σουτέρ όταν το σύστημα δεν “βγαίνει”. Έτσι, δεν θα περιορίζονται εύκολα από την εκάστοτε αντίπαλη άμυνα.

Ας τα δούμε όμως πιο αναλυτικά:

Ο καλύτερος σουτέρ του Ολυμπιακού την περσινή σεζόν πίσω από τα 6.75, ήταν ο Μπράιαν Ρόμπερτς με ποσοστό 43%, με χτυπητές αδυναμίες όμως στην άμυνα και στην δημιουργικότητα.
Ο Ρόμπερτς αντικαταστάθηκε από τον Νάιτζελ Ουίλιαμς-Γκος, ο οποίος στο Eurocup εκτελούσε με 50% (16/32), με μεγαλύτερη συμμετοχή στη δημιουργία ποιοτικών φάσεων (6,7 ασίστ) και φυσικά καλύτερη απόδοση στα αμυντικά του καθήκοντα, ακόμα και στις αλλαγές.
Παράλληλα, ο Ολυμπιακός διατήρησε στο ρόστερ του τον Γιάνις Στρέλνιεκς με ευστοχία 38% και συμμετοχή σε πολλές λειτουργίες του παιχνιδιού, ενώ “μελανό” σημείο ήταν η απόδοση του Βαγγέλη Μάντζαρη σε αυτόν τον τομέα με 27,5% στα σουτ τριών πόντων. Σε αυτούς προστέθηκε και ο Άξελ Τουπάν, ο οποίος θα “ανεβοκατεβαίνει” στο 2 και το 3, με ποσοστό 37,5%.
Λίγα έχουμε να πούμε για τον Βασίλη Σπανούλη, που αποτελεί την μεγαλύτερη σταθερά στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Ο “εμβληματικός” αρχηγός την περασμένη σεζόν σούταρε με 31,5% πίσω από τη γραμμή. Μένει να δούμε πόσο θα χρησιμοποιηθεί αυτή τη σεζόν ο Βασίλης Τολιόπουλος…
Στους φόργουορντ παρέμεινε ο Κώστας Παπανικολάου με ποσοστό ευστοχίας περίπου 37% , ενώ τον όχι τόσο αποτελεσματικό την προηγούμενη σεζόν Ιωάννη Παπαπέτρου (28,6%) στην Ευρωλίγκα, αντικατέστησε ο Γιάνις Τίμα, ένας ιδιαίτερα αξιόπιστος σουτέρ, που τη σεζόν 2017-18 “εκτελούσε” με 41%.
Στη θέση “4” πίσω από τον Γιώργο Πρίντεζη (34%), αποχώρησαν οι Κιμ Τιλί και Κάιλ Γουίλτζερ και προστέθηκε ο Σάσα Βεζένκοφ. Ο πρώην παίκτης της Μπαρτσελόνα, αν και την περασμένη σεζόν ταλαιπωρήθηκε από κάποιους τραυματισμούς και τον… συνεπήρε το κακό κλίμα στην ισπανική ομάδα, αξίζει να σημειωθεί ότι τη σεζόν 2016-17 σούταρε με 48% στην Ευρωλίγκα!
   
Επιπλέον, ο νέος Ζακ ΛεΝτέι στο πρωτάθλημα του Ισραήλ αποτελούσε μια αξιόλογη επιθετική λύση, με ποσοστό (37%). Το ποσοστό για έναν παίκτη που αγωνίζεται με ευκολία σαν σέντερ, αλλά και σαν πάουερ φόργουορντ είναι αρκετά υπολογίσιμο.
Όλα αυτά τα ποσοστά συνοψίζουν τη βασική ιδέα, τον επιθετικό πλουραλισμό που είναι επιτακτική ανάγκη του σύγχρονου μπάσκετ.
Βέβαια, αρκετοί παίκτες είναι “στοιχήματα” και η απόδοσή τους δεν μπορεί να θεωρηθεί σίγουρη.
Ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να μην έχει τις παθογένειες του παρελθόντος στο δεύτερο μισό του γηπέδου και τουλάχιστον για την ώρα, ο σχεδιασμός του Ντέιβιντ Μπλατ έχει πάει “ρολόι”.