Η Εθνική μας ομάδα δεν κέρδισε απλά την πρόκρισή της στο Παγκόσμιο της Κίνας. Πολύ περισσότερο κέρδισε ξανά την εμπιστοσύνη όλων και μάλιστα σε μια εποχή με ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες! Γράφει ο Πανορμίτης Κωνσταντινίδης.
Ένας δρόμος που φαινόταν δύσβατος, γεμάτος αγκάθια, εμπόδια κι αναποδιές ξαφνικά στρώθηκε με μετάξι και οδηγεί την Εθνική μας ομάδα στο στόχο της: Στην Κίνα!
Οι Έλληνες διεθνείς, με την εμπειρία, την προσωπικότητα και την κλάση τους κέρδισαν το ταξίδι στο “δρόμο του μεταξιού” όπως ονομαζόταν εκατοντάδες χρόνια πριν, η διαδρομή μέχρι την Κίνα, η οποία το 2019 θα φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Είναι δικό τους το επίτευγμα, δική τους η επιτυχία. Τον δικό τους εγωισμό έβγαλαν στο ντέρμπι με τη Σερβία, τον πραγματικά δυσκολότερο αντίπαλο, ο οποίος λόγω της βαθμολογίας έγινε στην πρεμιέρα της Β’ φάσης και κομβικός συνάμα!
Το δικό τους ταλέντο και μυαλό κατέθεσαν στο παρκέ για να μας φανεί έως και… αναμενόμενη η επικράτηση στο δεύτερο μισό του αγώνα όπου με αιχμή την άμυνά της, η Ελλάδα ξεκαθάρισε στους Σέρβους ότι δεν διαπραγματεύεται την ήττα μέσα στο σπίτι της!
“This is my house” που λέει και το slogan της FIBA για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου!
Το επίτευγμα της ελληνικής ομάδας που έφτασε αισίως στο 7-0 και ουσιαστικά εξασφάλισε την πρόκριση στο Παγκόσμιο, μολονότι απομένουν πέντε αγώνες, ξεπερνά τα όρια των 40 λεπτών του αγώνα με τη Σερβία.
Διότι η Εθνική ομάδα κέρδισε πολλά περισσότερα από έναν αγώνα με έναν ισχυρό αντίπαλο, ο οποίος εσχάτως μας έκανε -όπως παλιά- ζημιές και μας έκοβε “το βήχα” όταν σηκώναμε κεφάλι σε μεγάλες διοργανώσεις.
Κέρδισε την εμπιστοσύνη όσων την αγαπούν, των φιλάθλων δηλαδή που βλέπουν ξανά, την Εθνική Ελλάδας να αναγεννιέται και μάλιστα μέσα από σωρεία προβλημάτων.
Εν μέσω της κόντρας FIBA-Euroleague και με το ΝΒΑ μπλεγμένο στα πόδια τους, με τόση ίντριγκα και θεωρίες γύρω από την απουσία του Αντετοκούνμπο, με πολλά ερωτηματικά για τον τρόπο που η Ομοσπονδία χειρίζεται τα τελευταία χρόνια το ζήτημα των ξενιτεμένων στο ΝΒΑ, με, με με…
Για αυτό το λόγο η επιτυχία έχει μεγαλύτερη διάσταση στον κοινό νου του Έλληνα φιλάθλου.
Από όλα τα αγκάθια που είχαν φύτρωσαν εσχάτως στην Εθνική, για τη στελέχωσή της και τη διαδρομή της στα προκριματικά, βγήκε τελικά ρόδο!
Κι αυτό το οφείλουμε σε όλα τα παιδιά που με την υπομονή τη σύνεση και τα… κλειστά τους αφτιά -ίσως και στόματα- σε όλη αυτή τη δύσκολη διαδρομή, επέμειναν να δουλέψουν στο γήπεδο, αντί να προσθέσουν κι άλλους γύρους στο “γαϊτανάκι” καταγγελιών που εξαπολύουν δεξιά κι αριστερά όσοι δεν φορούν αθλητικές εμφανίσεις μα μόνο κοστούμια.
Αυτοί που κάθονται στις καρέκλες σε διάφορα γραφεία ανά την Ευρώπη δηλητηριάζοντας το μπάσκετ και πληγώνοντας τις Εθνικές ομάδες, οι οποίες -δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ- πως παραμένουν το “κύτταρο” για το παγκόσμιο μπάσκετ και τη δημοφιλία του!
