Όπως αναφέρει το σχετικό αφιέρωμα:
Η Ελλάδα το 1998 ετοιμαζόταν για το Παγκόσμιο Κύπελλο που φιλοξενούσε η Αθήνα. Η ΕΟΚ είχε κάνει με τη βοήθεια ενός επιτελείου δημοσιογράφων αρκετές εκδόσεις για την ιστορία του μπάσκετ και της Εθνικής Ομάδας. Μία από αυτές ήταν και η βίβλος των αγώνων της Εθνικής Ανδρών. Τότε ήταν 738. Ξεχωριστή θέση είχε ο πρώτος αγώνας της ομάδας που θα γινόταν με τα χρόνια η «επίσημη αγαπημένη».
Αντί προλόγου υπήρχαν ιστορίες για αγώνες και στιγμές. Ανάμεσά τους και δύο συζητήσεις με δύο από τους πρωταγωνιστές της αναμέτρησης που είχε γίνει στο 1936 με αντίπαλο την Τουρκία, τον Άλκη Αγγέλου και τον Νίκο Κουτσαλέξη! Αξίζει να διαβάσετε τα όσα είχαν πει τότε για εκείνο το ιστορικό παιχνίδι!
«Μας κάλεσαν οι Τούρκοι, δική τους ήταν η πρωτοβουλία και τη δεχθήκαμε μετά χαράς”, αφηγείται ο Αγγέλου και συνεχίζει: “Διαβάζω κι ακούω τώρα ότι ο Γιαννάκης σταμάτησε στις 351 συμμετοχές κι εκστασιάζομαι. Εμείς παίξαμε τότε δύο ματς, από τα οποία στα αρχεία διασώθηκε μόνο το πρώτο και χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια για να ξαναμαζευτεί η Εθνική Ομάδα, τις παραμονές του πολέμου.
Κι έξι χρόνια μετά, θυμάμαι ότι έγινε το τρίτο ματς στην ιστορία της Εθνικής Ομάδας, πάλι με τους Τούρκους. Δεν είχαμε και πολλές πολυτέλειες εκείνη την εποχή. Παίζαμε μία στις τόσες και κάθε φορά που τύχαινε κάτι τέτοιο, πετούσαμε τη σκούφια μας από τη χαρά μας. Άλλες εποχές τότε, άλλες τώρα, που το μπάσκετ κυριαρχεί στη ζωή μας».
Ο αγώνας είχε γίνει στις 25 Ιουνίου 1936. Ήταν ο πρώτος στην ιστορία της Εθνικής Ομάδας. Απέναντι στην Τουρκία, στην Κωνσταντινούπολη, όπου η Ελλάδα είχε φτάσει με το ρουμάνικο πλοίο «Ρομάνια». Οι γηπεδούχοι επικράτησαν 49-12. Ένας ακόμη από τους παίκτες εκείνης της ομάδας, ο Νίκος Κουτσαλέξης, θυμάται: «Οι Τούρκοι ήταν καλύτεροι από εμάς, αλλά είχα κι ένα πρόβλημα παραπάνω. Εμείς μέχρι τότε παίζαμε στο χώμα, ενώ οι Τούρκοι μας έβαλαν σε παρκέ, όπου η μπάλα έκανε διαφορετικό γεκλ και μέχρι να καταλάβουμε τι γινόταν χάσαμε».
Στον δεύτερο αγώνα ανάμεσα στις δύο ομάδες η Ελλάδα νίκησε 27-19 την Τουρκία με τις ομάδες να παίζουν ως Αθήνα και Κωνσταντινούπολη. Ίσως γι’ αυτό το λόγο δεν υπάρχει και αρχείο της αναμέτρησης. Η ελληνική αποστολή πάντως είχε ένα λόγο να είναι χαρούμενη επιστρέφοντας με το ρουμάνικο πλοίο «Ρέτζελ Καρόλ» στον Πειραιά.
Για την ιστορία να πούμε πως προπονητής της ομάδας της ο Μάικλ Στεργιάδης, μαθητής του πατέρα του μπάσκετ, του Τζέιμς Νέισμιθ και παίκτες του ήταν οι Φίλιππος Μπαχώμης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Άλκης Αγγέλου (Πανεπιστήμιο Αθήνων), Νίκος Κουτσαλέξης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Γιάννης Νανές (Ηρακλής), Θεοχάρης Αμαραντίδης (Πειραϊκός), Βασίλης Βάσσης (Πανιώνιος), Αντώνης Σκυλογιάννης (Πανελλήνιος), Γιώργος Σαπουτζάκης (Πανεπιστήμιο Αθηνών).
Τους 12 πόντους της ελληνικής ομάδας είχαν σημειώσει: Αγγέλου 4, Ναννές 2, Αμαραντίδης 2, Σκυλογιάννης 4
