Για να αρχίσω... ανάποδα, κατά την προσωπική, υποκειμενική μου άποψη, κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών στο ΝΒΑ είναι ο Μάικλ Τζόρνταν.
Φυσικά πολλοί έχουν διαφορετική άποψη. Κι είναι λογικό διότι πολλές φορές τα κριτήρια που χρησιμοποιούμε για να καταλήξουμε στην απάντηση ενός τόσο δύσκολου ερωτήματος, είναι διαφορετικά. Επειδή είναι υποκειμενικά.
Στην κουβέντα προστίθενται και οι αριθμοί. Για να μας βοηθήσουν, υποτίθεται να ξεδιαλύνουμε κάπως τα πράγματα, αλλά εκεί.... μπερδεύει ακόμη περισσότερο η κατάσταση επειδή αντί να αφαιρούνται, προστίθενται υποψήφιοι!
Τα δαχτυλίδια Πρωταθλητή, οι παρουσίες σε τελικούς, η διάρκεια, η επίδραση κάθε παίκτη στην ομάδα του, σε όλον τον οργανισμό που λέγεται ΝΒΑ.
Τα πιο πολλά δαχτυλίδια Πρωταθλητή τα έχει ο Μπιλ Ράσελ με 11 σε 13 τελικούς. Τα πιο σημαντικά ατομικά επιτεύγματα και ρεκόρ που δεν θα σπάσουν ποτέ στο ΝΒΑ, τα έχει ακόμα ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν!
Αλλά ακόμα και να αφήσουμε εκτός συζήτησης τους αριθμούς, η εικόνα που μπορεί να έχει κάποιος από ορισμένους παίκτες, δεν θα φθαρεί ποτέ.
Γιατί ο Τζούλιους Έρβινγκ ήταν ότι πιο θεαματικό είχε δει το μπάσκετ πριν από τον Τζόρνταν.
Γιατί ο Μάτζικ Τζόνσον χόρευε μέσα στο παρκέ και η φαντασία του σε συνδυασμό με την ποιότητα και την αποτελεσματικότητά του τον καθιστούσαν επίσης κορυφαίο πριν από την εποχή της αυτοκρατορίας του Τζόρνταν.
"Ο Μάτζικ ήταν ο κορυφαίος παίκτης που πάτησε ποτέ παρκέ στο μπάσκετ κι ο Τζόρνταν ο κορυφαίος όλων των εποχών στον... αέρα" έλεγε χαρακτηριστικά και τόσο εύστοχα, ο "πατριάρχης" των μπασκετικών δημοσιογράφων Φίλιππος Συρίγος.
Αργότερα εμφανίστηκε ο Κόμπε Μπράιαντ ο οποίος ήταν ό,τι πλησιέστερο είδαμε... στον Μάικλ Τζόρνταν! Και μάλιστα αν στα τρία πρώτα πρωταθλήματα των Λέικερς είχε δίπλα του τον Σακίλ Ο'Νιλ, τα δύο επόμενα τα πήρε -σχεδόν- μόνος του!
Η αίσθησή μου είναι ότι κάθε φορά που αρχίζει μια τέτοια συζήτηση, αδικούνται οι παλαιότεροι παίκτες.
Αυτοί που δεν πρόλαβε να δει ο καθένας μας, ανάλογα με την ηλικία του, αυτοί που δεν έπαιξαν μπάσκετ την εποχή της κυριαρχίας της τηλεοπτικής εικόνας και κατόπιν της επίδρασης στη διαμόρφωση ενός προφίλ από τα Social Μedia.
Κι όσο περνούν τα χρόνια και μπαίνουν και οι νεότεροι fans στην κουβέντα, τόσο αυξάνονται οι φωνές υπέρ των σύγχρονων, υπέρ εκείνων που παίζουν τώρα.
Η αλήθεια είναι ότι τα επιτεύγματα στην καριέρα του ΛεΜπρόν Τζέιμς ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Ειδικά φέτος που οι Καβαλίερς μοιάζουν και είναι τόσο "γυμνοί" σε υλικό, παρακολουθούμε ένα απολαυστικό προσωπικό showtime που δεν λέει να σταματήσει!
Το ρεσιτάλ του "Βασιλιά" στα φετινά play offs θα μείνει στην ιστορία ως η κορυφαία ατομική παράσταση που είδαμε ποτέ σε σειρές play offs στο ΝΒΑ, ανεξάρτητα από το τι θα γίνει στους τελικούς.
Κι είναι δεδομένο πια ότι με την όγδοη συνεχόμενη παρουσία του σε τελικούς, ο Τζέιμς βάζει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στη διαπίστωση ότι είναι ο κορυφαίος της δεκαετίας, ο καλύτερος παίκτης της σύγχρονης εποχής του μπάσκετ.
Το εάν κάποια στιγμή θα διεκδικήσει με ακόμη περισσότερες αξιώσεις, με ακόμη περισσότερα πειστήρια και κυρίως τίτλους, το "στέμμα", τον τίτλο του GOAT, είναι άλλη συζήτηση. Aν και πλέον έχει μπει στα 34 του χρόνια και το μέλλον του είναι πολύ βραχύ για να φτάσει στα επιτεύγματα άλλων μύθων του ΝΒΑ.
