Η σταθερότητα στη διοίκηση υπάρχει και μάλιστα... πλεονάζει.
Κι αυτή είναι η βάση για τα άλματα που έκανε τα χρόνια του Μάκη Αγγελόπουλου η ΑΕΚ, αλλά και για τα επόμενα που θα ακολουθήσουν.
Η ΑΕΚ ορθώς άπλωσε το... πάπλωμα μέχρι εκεί που φτάνουν τα πόδια της.
Δεν παρασύρθηκε από την... ποδοσφαιρική λογική, να πάει από τόσο νωρίς σε μετωπική (αγωνιστικά πάντα μιλώντας) με τους δύο μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ.
Τους κόντραρε άλλωστε στα μονά ματς του Κυπέλλου, εκεί που είχε μεγαλύτερη τύχη να τους "πάρει" κάτι και τελικώς αναδείχθηκε Κυπελλούχος Ελλάδας για πρώτη φορά από το 2001!
Προτίμησε τη διάκριση στην Ευρώπη, από την παράταση της χρονιάς στα play offs, τα έδωσε όλα για την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου, του τρίτου στην ιστορία της, δίχως να κάνει "εκπτώσεις" για να κρατήσει δυνάμεις για το Πρωτάθλημα.
Το πλήρωσε φυσικά αφού αποκλείστηκε από την πρώτη φάση των play offs, αλλά τι θα ήταν προτιμότερο; Να βγεις τρίτος στην Ελλάδα ή να κατακτήσεις έναν ευρωπαϊκό τίτλο;
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την απάντηση.
Την έδωσε ο κόσμος της που χειροκρότησε θερμά στο ΟΑΚΑ μόλις τελείωσε το απόγευμα του Σαββάτου ο δεύτερος αγώνας με τον ΠΑΟΚ που έμελλε να είναι ο τελευταίος της χρονιάς! Κι ας έπρεπε να είναι περισσότερος.
Η επόμενη μέρα θα πρέπει, φανταζόμαστε, να περιλαμβάνει την οριοθέτηση των αμέσως επόμενων αλλά κοντινών στόχων. Ένα βήμα τη φορά, ένα σκαλοπάτι σε κάθε κίνηση.
Ίσως το να προσπαθήσει να είναι πιο έτοιμη του χρόνου για να χωρέσει στη "μασχάλη" και το "καρπούζι" των play offs, σε περίπτωση που τραβήξει σε μήκος η ευρωπαϊκή υποχρέωση, μοιάζει με τον ιδανικότερο στόχο.
Να ΄χει το βάθος και την ποιότητα να ανταπεξέλθει σε ότι βρεθεί στο δρόμο της, δίχως να απωλέσει οτιδήποτε θα θεωρείτο δεδομένο υπό άλλες συνθήκες για τα δικά της κυβικά.
Μέχρι να τα καταστρώσει τα σχέδια, να τα ορίσει και να πάρει τις αποφάσεις, θα 'χει να καμαρώνει για το 2018, μια χρονιά που στάθηκε στο... ύψος του 1968!
