Μετέφερε τις έως τώρα εντυπώσεις του από την ομάδα, ενώ αναφέρθηκε και στην εμπειρία του απ’ την ιταλική Σαν Σαλβατόρε.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για το τριήμερο στο Λουτράκι: «Ήταν ένα camp που ήταν αποφασισμένο βάσει σχεδιασμού από την αρχή της χρονιάς. Πήγε πολύ καλά. Τα κορίτσια προφανώς και ήταν ταλαιπωρημένα και καταπονημένα, γιατί οι 13 από τις 15 αθλήτριες πριν μια βδομάδα έπαιζαν στο Πανελλήνιο. Ήταν ένα κομμάτι που έπρεπε να το διαχειριστούμε. Τα κορίτσια έδειξαν πολύ μεγάλη διάθεση και είμαι πολύ ευχαριστημένος».
Για τις τρεις κατηγορίες της ομάδας: «Υπάρχουν τρεις κατηγορίες σε αυτήν τη Νεανίδων. Υπάρχουν κάποια κορίτσια τα οποία είτε από φέτος είτε από τα προηγούμενα δύο χρόνια έχουν βασικό ρόλο και παίζουν στην Α1. Είναι κάποια παιδιά που έχουν βασικό ρόλο και παίζουν αρκετά σε ομάδες στην Α2. Υπάρχουν και εκείνα που είναι σε ομάδες υψηλού επιπέδου νεανίδων και συμμετέχουν στις πρώτες ομάδες, χωρίς να έχουν χρόνο, αλλά έχοντας εικόνες. Είναι σε ένα επίπεδο που θεωρώ ότι τα βοηθάει»
Για το επίπεδο των κοριτσιών αυτών των ηλικιών: «Σίγουρα υπάρχει ταλέντο. Σίγουρα βλέπω κάποια παιδιά που αν συνεχίσουν τη δουλειά μπορούν να παίξουν ακόμα πιο ψηλά. Η διαφορά μας έχει να κάνει και με τις “φουρνιές”. Υπάρχουν “φουρνιές” οι οποίες έχουν περισσότερα γκαρντ, άλλες “φουρνιές” που θα έχουν κάποια πολύ καλή ψηλή, οπότε παίζει ρόλο και αυτό στο πώς θα το διαχειριστείς. Εγώ νομίζω ότι είμαστε μια “φουρνιά” όπου κυρίως στη θέση των γκαρντ είμαστε πολύ καλά από άποψη παιδιών που έχουν εικόνες. Από ‘κει και πέρα, αυτό που βλέπω εγώ στο εξωτερικό, στην Ιταλία που ήμουν, είναι κάτι που το κάνουν από τα 10 μέχρι να σταματήσουν: ακολουθούν ίδιο στυλ παιχνιδιού. Έχει πολλά περισσότερα κορίτσια και αυτό δημιουργεί και περισσότερες συνθήκες για να βγάλεις παίκτρια υψηλού επιπέδου».
Για το Πανευρωπαϊκό Νεανίδων: «Είναι δύσκολη η συνθήκη, αν και είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος από αυτό που είδα στο τριήμερο και από το ρόστερ που πάμε να φτιάξουμε. Νομίζω είμαστε στον πιο δύσκολο όμιλο. Έχουμε την Ιταλία που είναι ομάδα κατά συνθήκη στα μετάλλια, είναι η Φινλανδία όπου ανεβαίνουν τα κορίτσια που πέρσι πήραν το Πανευρωπαϊκό κορασίδων και η Σλοβενία που είναι παραδοσιακή ομάδα Α’ κατηγορίας και είναι μια ομάδα που μας ταιριάζει πολύ».
Για τα περισσότερα παιχνίδια που έχουν πλέον τα κορίτσια: «Σίγουρα δεν ήταν έτσι πριν και νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια οι ομάδες έχουν μπει στη διαδικασία να δώσουν τα παπούτσια σε παιδιά μικρότερης ηλικίας ώστε να βγουν μπροστά. Και το τουρνουά W-Rising Stars φυσικά βοηθάει πάρα πολύ, είναι αυτό που μας έλειπε σε σχέση με κάποιες άλλες χώρες. Βέβαια, δε μπορείς να πεις ότι σε 1-2 χρόνια το τελειοποίησες. Θα χρειαστεί υπομονή, αλλά είναι σίγουρα προς την σωστή κατεύθυνση»
Για τη γενικότερη προσπάθεια στο αναπτυξιακό κομμάτι: «Βλέπω μια προσπάθεια να είμαστε πάνω από αυτές τις ηλικίες, τόσο στο W-Rising Stars όσο και στα “Γαλανόλευκα Αστέρια”. Γενικότερα η όλη διαδικασία που συνάντησα σε σχέση και με την προηγούμενη φορά είναι πιο θετική από άποψη ότι συμμετέχουν, υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν, παρακολουθούν. Μου έκανε εντύπωση αυτό. Είναι πολύ πιο κοντά στην όλη διαδικασία η Ομοσπονδία. Το μέλλον καθορίζεται και από το παρόν. Όσο είμαστε από πάνω και κάνουμε πράγματα για καλό, κάποια στιγμή θα έρθει, απλά χρειάζεται υπομονή και δουλειά».
Για την προσωπική του εμπειρία στην Ιταλία με την Σαν Σαλβατόρε: «Δεν το περίμενα. Ήρθε πολύ ξαφνικά. Είναι δύσκολο να έχεις ομάδα, ειδικά στην Α2, που να βρίσκεται σε νησί. Και στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Είναι ένα γκρουπ ανθρώπων που μου έδειξαν ότι θέλουν να κάνουν κάτι όμορφο και σοβαρό. Πραγματικά μέχρι στιγμής είμαι πολύ ευχαριστημένος. Θα βρίσκομαι στην ομάδα και του χρόνου».
