Δ. Γουλιέλμος: Ο Άρης βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού

Η επαναφορά της ομάδας στην κανονικότητα, στην ορθή λειτουργία της ΚΑΕ, υποστηρικτικά στην ομάδα και κυρίως, η οικονομική σταθερότητα σε συνδυασμό με την εξόφληση οφειλών, αποτέλεσαν το κύριο αντικείμενο των όσων είπε ο Δημήτρης Γουλιέλμος.

“Σας καλωσορίζω στο σπίτι του ελληνικού μπάσκετ, στο σπίτι του Άρη. Ένας χώρος που εκπροσωπεί αυτό που θέλουμε να κάνουμε τον Άρη.

Έχω την τύχη να έχω δίπλα μου με πολλή αγάπη, τον άνθρωπο που τα ξεκίνησε όλα, τον Χάρη Παπαγεωργίου. Ήρθαν τεράστια ονόματα, ο μεγάλος Νίκος Γκάλης, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, που έκαναν θαύματα στην εποχή τους. Μία ομάδα από την Ελλάδα, που δεν είχε έδρα την πρωτεύουσα και κυριάρχησε στο ευρωπαϊκό μπάσκετ για μία δεκαετία. Έφτιαξε γενιές Ελλήνων που αγάπησαν και ακολούθησαν τον αθλητισμό.

Η ομάδα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού. Αν δεν βρισκόταν κάποιος να κάνει ένα βήμα και να δώσει βοήθεια, είναι πολύ πιθανό σήμερα να μην ήμασταν εδώ και η ομάδα να μην έπαιζε στην Α1.

Είχαμε την τύχη και πήγαν όλα καλά. Δεν φτάνουν οι ικανότητες και τα χρήματα. Χρειάζεται και τύχη. Το πρώτο βήμα έγινε με άγχος και δυσκολία. Δεν θα μπω ιδιαίτερα σε αυτό το κομμάτι. Για μένα ήταν μία περίοδος που δεν κοιμόμουν.

Όταν κλειδώσαμε και μαθηματικά την παραμονή πέρυσι, ντροπή βέβαια να λέγεται κάτι τέτοιο για τον Άρη, τότε καταφέραμε να κοιμηθούμε.

Από την επόμενη μέρα ξεκίνησε η δουλειά, έπρεπε να στήσουμε ξανά την ομάδα και να τη φέρουμε σε μία κανονικότητα. Από τη δουλειά μου είμαι μαθημένος σε προβληματικές καταστάσεις. Κανείς δεν πάει σε δικηγόρο για να του διαπιστώσει πόσο ευτυχισμένος είναι. Μαζευτήκαμε μία παρέα και έκτοτε σιγά-σιγά με τιμιότητα και ηθική και σεβασμό στις αξίες που πρεσβεύει ο Άρης και ο καθένας μας, με λογική και αιματηρή οικονομία, πήραμε τον δρόμο για να επιστρέψει η ΚΑΕ στην κανονικότητα.

Ακόμα δεν τα έχει καταφέρει αλλά είναι σε πολύ καλύτερο δρόμο. Όλοι κάναμε οικονομικές και προσωπικές θυσίες. Δεν μιλάω μόνο για μένα αλλά για όλους τους ανθρώπους. Όσοι είναι εδώ, το προπονητικό τιμ, αλλά και όλους τους Αρειανούς και στέκονται δίπλα μας. Ακόμα και γι αυτούς που δεν είναι αλλά ταυτίζονται με αυτό που είναι ο Άρης. Μιλάω για τον κ. Αγγέλου, πίσω από τον οποίο στεκόμαστε και στηρίζουμε την προσπάθειά του.

Πριν αποφασίσω να πάρω τις μετοχές για να σωθεί η ομάδα, δεν είδα καμία επίθεση, καμία αντίθεση, κανένα πρόβλημα από τον απλό Αρειανό.

Αντίθετα, όλοι στάθηκαν δίπλα μας με αγάπη, σχετική εμπιστοσύνη και υπομονή. Ο Άρης είναι η μόνη ομάδα στη χώρα, που είναι μία μεγάλη μπασκετική οικογένεια.

Θέλω να έχουμε μία εταιρία που θα αντεπεξέρχεται οικονομικά και σιγά-σιγά θα πληρώσει τα χρέη της για να αποταμιεύει ένα ποσό, να μεγαλώσει και να έχει ένα δικό της ταμείο. Αυτό το κάνουμε με οικονομία.

Τα τρέχοντα έσοδα της ΚΑΕ να εξυπηρετούν τα έξοδα. Ότι βγάζουμε, αυτό να ξοδεύουμε.Η αρχή του νοικοκύρη είναι αυτή και θα την εφαρμόσουμε. Η φετινή σεζόν θα είναι ισοσκελισμένη.

Με τα χρήματα που έχουμε διαθέσει, εγώ και όσοι με στηρίζουν, να εξυπηρετήσουμε το χρέος των πέντε και πλέον εκατομμυρίων που έχουμε αναλάβει.

Στα παλιά χρέη, θέλω να πω πως είμαστε σε καλό δρόμο, θέλω να δηλώσω εντυπωσιασμένος από την αντιμετώπιση των αθλητών που χρωστάει η ΚΑΕ.

Την κατανόηση και την αντίληψη πως ο Άρης πρέπει να υπάρχει, γιατί ελληνικό μπάσκετ χωρίς τον Άρη, είναι κάτι λιγότερο. Δεν αναφέρομαι στην έννοια του Αυτοκράτορα, την οποία θέλω να ζήσω μελλοντικά, αλλά τώρα δεν έχω μπροστά μου.

Η απάντηση του τι κάνω εδώ, είναι απλή. Στις ομάδες σαν τον Άρη δεν μπαίνει κανείς γιατί θέλει να αλλάξει τον τρόπο ζωής του ή έχει πολιτικές φιλοδοξίες. Μπαίνουν άνθρωποι που θέλουν να επιστρέψουν κάτι στην κοινωνία, να αλλάξουν πράγματα.

Μπήκα γιατί  έβλεπα τον Άρη να γκρεμίζεται και δεν το αξίζει. Πίστεψα πως αν διορθώσει ένα μέρος των οικονομικών η ομάδα θα σωζόταν. Δεν ήταν τόσο απλό. Τα καταφέραμε όμως.

Τώρα το επόμενο σκαλί, είναι να ακολουθήσουμε τον ανοδικό του δρόμο, για να γίνει σιγά-σιγά αυτό που θα έπρεπε να είναι. Ο Άρης είναι το τελευταίο όνειρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο Άρης κυριάρχησε γιατί όλη η πόλη και κυρίως όλη η χώρα, έγινε μία αγκαλιά. Γιατί δεν υπήρχαν συμφέροντα πίσω από την ομάδα. Τότε, το μόνο θέμα που υπήρχε ήταν ποιος από όλους τους υποψήφιους θα έμπαινε μπροστά για να δώσει κάτι. Το όραμα που έχουμε είναι να φέρουμε την ομάδα εκεί που εξ΄αρχής έπρεπε να ήταν.

Νιώθω πολύ τυχερός που μέσα από όλο αυτό, συνεργάστηκα και συνεργάζομαι με τον κ. Αγγέλου. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ ικανό γιατί τον έπεισα να μείνει στην ομάδα. Οι συνθήκες ήταν δύσκολες. Θα μας συνδέουν για πάντα σχέσεις τιμής, ηθικής, αρχών και αξιών και πίστη στο Θεό. Και αυτές είναι οι βασικές γραμμές που βλέπουμε το μπάσκετ και τον Άρη.

Λύσαμε προβλήματα, όπως πρόσφατα για τις ακαδημίες. Κάποια παιδιά που είχαν προσκλήσεις από άλλες ομάδες να φύγουν. Όλα γύρισαν πίσω, όχι γιατί προσφέραμε κάτι παραπάνω, αλλά γιατί τους μιλήσαμε με ειλικρίνεια. Έχουμε καλά παιδιά. Και στο παιδικό-εφηβικό, να μας αξιώσει ο Θεός να μεγαλώσουμε τις ακαδημίες μας. Θέλουμε να αλλάξουμε το μπάσκετ, το προϊόν, να το κάνουμε ελκυστικό.

Στον Άρη παραμένει, αλλά το θέλουμε και για όλη την Ελλάδα. Ο δρόμος είναι ένας. Να μπαίνει η μπάλα στο πλεχτό, αλλά να διατηρήσουμε και τις αρχές μας. Να μην κάνουμε συμβιβασμούς. Στόχος όλων μας, να είμαστε περήφανοι. Να μην χάνουμε κανένα παιχνίδι, να είμαστε οικονομικά σωστοί.

Στόχος για φέτος είναι να είμαστε καλύτεροι από πέρσι. Αν θα ήθελα να πάρω πρωτάθλημα; Υπάρχει τυφλός που δεν θέλει το φως του; Αλλά πατάω στη γη.

Έχουμε κάνει μία δυνατή ομάδα που θα τιμά τα αστέρια του Αυτοκράτορα. Θα παίζει καλύτερα στο Παλέ από τα άλλα γήπεδα, γιατί έτσι είναι το Παλέ. Να ματώνουν την φανέλα όποτε την φοράνε, είναι αδύνατον να έχω την απαίτηση να κερδίσουν όλα τα ματς. Όχι γιατί πληρώνονται και θα πληρώνονται στην ώρα τους, αλλά γιατί παίζουν σε αυτή την ομάδα”.

Για τη μεταβίβαση των μετοχών από τη διοίκηση Λάσκαρη στη δική του ο Δημήτρης Γουλιέλμος ανέλυσε τα εξής: 

“Η διαδικασία μεταβίβασης των μετοχών δεν ήταν τόσο γρήγορη, όσο φαντάζεστε. Ήταν μία διαδικασία όχι και τόσο απλή. Η σκέψη ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2017. Ο προβληματισμός τότε ξεκίνησε. Συνεπώς ήταν μία διαδικασία, πραγματικά μία υπογραφή, γιατί είχαν συμφωνηθεί τα πάντα. Έγιναν όμως συζητήσεις, διαπραγματεύσεις, υπήρχαν δύο ακόμα προτάσεις που η οικογένεια Λάσκαρη δεν θα τις έκανε δεκτές. Κάναμε τους συμβιβασμούς μας σε αυτό το επίπεδο”

Άρα δεν ήταν ούτε απλή απόφαση. Είχαν υπολογιστεί περίπου 3.5 εκ, τα υπόλοιπα λογιστικοποιήθηκαν στην πορεία, ούτε καν τα χρήματα που απέμειναν τότε για το αγωνιστικό δεν είχαν υπολογιστεί.

Θα μπορούσαν να ήταν… 15 εκατ. ευρώ, αλλά ευτυχώς δεν ήταν. Χρειάζεται πολύ γερό στομάχι, να μπαίνει κανείς σε μία εταιρία που χρωστάει χρήματα, κόσμο απογοητευμένο, επίσχεση εργασίας, τα γραφεία κλειστά και κλειδωμένα. Εννοώ να έχεις λεφτά και να μην μπορείς να πληρώσεις γιατί λογαριασμοί ήταν κλειδωμένοι. Παίκτες σε απόγνωση, γιατί κι αυτοί άνθρωποι  είναι κι έχουν έξοδα.

Να μην υπάρχει εμπορικό, να μην υπάρχει μάρκετινγκ, σόσιαλ μίντια. Δεν λέω κάτι για τους όσους ήταν παλιά. Ήταν απλήρωτοι κι έφυγαν. Εγώ έρχομαι από ένα κόσμο που δεν χρωστάω τίποτα σε κανέναν. Στη δική μου τη ζωή όλα είναι ξεκάθαρα. Μπήκα σε έναν άλλο κόσμο. Όλοι μου συμπεριφέρθηκαν με απόλυτο σεβασμό. Δεν δώσαμε στην οικογένειά μου ποτέ αφορμές στη ζωή μας.

Άρχισα να αντιμετωπίζομαι ως ένας άνθρωπος που δεν έπρεπε να μου μιλάνε στο τηλέφωνο, γιατί η ομάδα θα έπεφτε κι ότι δεν θα πετύχαινα. Να αρνείται κόσμος να μου μιλήσει στο τηλέφωνο, που υπό άλλες συνθήκες θα χαιρόταν. Υπομονή, πίστη, αρχές, αξίες και ένας δρόμος. Ο δρόμος του ότι θα πετύχεις! Και φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα που δεν έχει καμία σχέση με το πριν, αλλά έχουμε ακόμα πολύ μπροστά μας”.