Είναι πλέον προφανές και δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η Euroleague δεν θέλει τον Παναθηναϊκό στο Final 4 και το ‘δαμε από το πρώτο κι όλας ημίχρονο του τρίτου αγώνα με τη Ρεάλ.
Η κόντρα των “πράσινων” με τη διοργανώτρια δεν θα μπορούσε να μην επηρρεάσει, ή να μην αφορά τα κριτήρια των διαιτητών στον αγώνα όπου η Ρεάλ νίκησε με 81-74, στην τρίτη αναμέτρηση μεταξύ των δύο ομάδων στα play offs.
Όσο κι αν πάλεψε ο Παναθηναϊκός στη Μαδρίτη, όσα τρίποντα κι αν έβαζε ο Νικ Καλάθης, όσες υπερβάσεις κι αν έκαναν οι “πράσινοι” δεν θα μπορούσαν να φύγουν νικητές από τη WiZink Center. Όλοι όσοι είδαν τον αγώνα μπορούν να το αντιληφθούν, να το εξηγήσουν.
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε κάθε μια φάση ξεχωριστά. Δεν είναι μια, δεν είναι δύο, είναι πάρα πολλές για να συνειδητοποιήσουμε ότι πλέον η συζήτηση δεν αφορά στο μπάσκετ, αλλά σε άλλα ζητήματα, σε θέματα που αποφασίζονται και κρίνονται μακριά από τις τέσσερις γραμμές του παρκέ.
Κι είναι συνέχεια και συνέπεια όσων έχουμε δει να συμβαίνουν τόσο καιρό τώρα στις σχέσεις του Παναθηναϊκού με τη διοργανώτρια, στις σχέσεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με τον Τζόρντι Μπερτομέου.
Και φαίνεται από την προδιάθεση των διαιτητών να σπεύσουν να δώσουν συγκεκριμένα σφυρίγματα, που είτε δεν δικαιολογούνται, όπως η τεχνική ποινή στον Πασκουάλ -πριν μπει στο παρκέ- ή το φάουλ στο τρίποντο του Κάρολ, σφύριγμα που εκβιάζεται, πριν δούμε που θα καταλήξει η μπάλα.
Υπό αυτό το πρίσμα βέβαια, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν έχει επίσης καμία σημασία να μιλήσουμε και για τον τέταρτο αγώνα της σειράς των play offs της Euroleague. Ό,τι κι αν γίνει την Παρασκευή, όπως κι αν αγωνιστούν οι δύο ομάδες, το έργο θα είναι το ίδιο.
Έγινε απολύτως ξεκάθαρο με όσα είδαμε να συμβαίνουν στο παρκέ και δυστυχώς δεν αφορούν στο μπάσκετ.
Το μπάσκετ έχει ξεφύγει πλέον από τη συζήτηση, κι αυτό τελικά είναι η μεγαλύτερη ήττα της Euroleague. Να υπερισχύει ο εγωισμός ενός ανθρώπου, έναντι μιας ολόκληρης διοργάνωσης στην οποία παίζουν ομάδες με τεράστια παράδοση!
