Στην πρώτη του συνέντευξη έπειτα από τη μεταγραφή του, μιλάει για όλα αυτά στο επίσημο site του Ολυμπιακού, Olympiacosbc.gr.
"Double, αλλά όχι trouble! Ο Άαρον Χάρισον μίλησε στο olympiacosbc.gr για τα παιδικά του χρόνια, τον δίδυμο αδελφό του Άντριου (επίσης επαγγελματία μπασκετμπολίστα), το ΝΒΑ, την Γαλατάσαραϊ και -φυσικά- το νέο «ερυθρόλευκο» κεφάλαιο της καριέρας του.
Τα παιδικά χρόνια
Στις 28 Οκτωβρίου του 1994 οι Άαρον και Μαράια Χάρισον καλωσόρισαν στον κόσμο τους γιους τους με διαφορά ενός λεπτού!
«Μεγάλωσα στο Χιούστον του Τέξας με τον δίδυμο αδελφό μου και τους γονείς μου. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου είναι υπέροχοι άνθρωποι και είχα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια. Ο μπαμπάς μου μετά τη δουλειά έπαιζε μπάσκετ και εγώ με τον αδελφό μου πηγαίναμε πάντα μαζί του και παρακολουθούσαμε. Κάπως έτσι άρχισε να μας αρέσει πολύ το μπάσκετ, να παίζουμε και εμείς και ‘κολλήσαμε’…».
Τις περισσότερες φορές ανάμεσα στα αδέλφια δημιουργείται ανταγωνισμός, όχι, όμως, στη δική τους περίπτωση.
«Παίζαμε για ώρες μονά στην μπασκέτα του σπιτιού μας. Παίζαμε μέχρι τελικής πτώσεως, όμως, δεν κρατούσαμε σκορ. Ποτέ δεν ήμασταν ανταγωνιστικοί μεταξύ μας. Στόχος μας ήταν να κάνει ο ένας καλύτερο παίκτη τον άλλο. Όταν είχαμε τη δυνατότητα θέλαμε πάντα να είμαστε στην ίδια ομάδα. Και ήμασταν πάντα μαζί μέχρι και το Πανεπιστήμιο».
[caption id="attachment_157198" align="alignnone" width="700"]
Η οικογένεια Χάρισον[/caption]
Την αγάπη του για την πορτοκαλί μπάλα ενίσχυσαν και τα ινδάλματά του.
«Μου άρεσε πολύ ο Άλεν Άιβερσον και ο Κόμπι Μπράιαντ. Αυτοί ήταν οι αγαπημένοι μου παίκτες. Μου άρεσε να παρακολουθώ τα παιχνίδια τους και καθώς μεγάλωνα ένιωθα πως γίνομαι καλός σε αυτό και άρχισα να ερωτεύομαι το μπάσκετ».
Ανταγωνισμός ανάμεσα στον ίδιο και τον αδελφό του δεν υπήρχε, υπήρχε, ωστόσο -αναπόφευκτα- η σύγκριση από τους τρίτους. Μάλιστα, όταν αμφότεροι φορούσαν τη φανέλα του Kentucky, αγαπημένο θέμα των ΜΜΕ ήταν το ποιος από τους δύο είναι καλύτερος.
Συχνά «ριγμένος» της υπόθεσης ήταν ο Άαρον, με τον αδελφό, Άντριου και τον πατέρα του, να δηλώνουν το αντίθετο!
«Είναι αλήθεια, συχνά μας συνέκριναν. Είναι και καλό και κακό αυτό… Οι άνθρωποι κάνουν συγκρίσεις όλη την ώρα για τα πάντα, όμως, εμάς δεν μας απασχολούσε. Με το πέρασμα του χρόνου το συνηθίσαμε κιόλας».
Τα δύο αδέλφια έκαναν τα πάντα μαζί, όμως, κάποια στιγμή μετά το Πανεπιστήμιο, αναγκάστηκαν να «χωριστούν». Και όπως παραδέχθηκε ο γκαρντ του Ολυμπιακού:
«Μου ήταν πραγματικά δύσκολο, όμως, έπρεπε να προσαρμοστώ σε όλο αυτό. Πάντα ένιωθα ότι ο αδελφός μου κάλυπτε τα νώτα μου και εγώ τα δικά του. Και τους δύο μας επηρέασε ο αποχωρισμός στην αρχή, όμως, στην συνέχεια προσαρμοστήκαμε.
Ίσως μια μέρα ξανασυναντηθούμε στο παρκέ. Αν τα πράγματα είναι καλά για εμάς, η στιγμή και η κατάσταση κατάλληλη, τότε σίγουρα θα θέλαμε να παίξουμε ξανά στην ίδια ομάδα. Θέλω να πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε πριν τελειώσουν οι καριέρες μας».
[caption id="attachment_157195" align="alignnone" width="583"]
Τα αδέλφια Χάρισον[/caption]
Η μπασκετική διαδρομή του μέχρι την Τουρκία
Τον Απρίλιο του 2014 ο Άαρον Χάρισον «σφράγισε» πολλά από τα στόματα που αρέσκονταν σε συγκρίσεις, όταν «σημάδεψε» τη March Madness και το τελικό τουρνουά του NCAA.
Πως; Με τρία buzzer beaters οδήγησε το Κεντάκι στον τελικό!
«Ένιωσα απίστευτα! Είναι κάτι που θα το θυμάμαι για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ήταν υπέροχο που σε εκείνα τα παιχνίδια κατάφερα να βγω μπροστά και μπόρεσα να ξεχωρίσω στο τουρνουά».
Στις 9 Απριλίου του 2015 τα αδέλφια Χάρισον, λειτούργησαν και πάλι ως... ένα.
Αμφότεροι "εγκατέλειψαν" τα δύο τελευταία χρόνια του Πανεπιστημίου και δήλωσαν συμμετοχή στο ΝΒΑ ντραφτ. Ο Άντριου Χάρισον επιλέχθηκε στο Νο44 από τους Φίνιξ Σανς, όμως, ο παίκτης των «ερυθρολεύκων» δεν άκουσε ποτέ το όνομά του.
«Μετά από δύο χρόνια στο Πανεπιστήμιο έφυγα. Προτίμησα να μπω νωρίς στην διαδικασία του ΝΒΑ ντραφτ, όμως, δεν επιλέχθηκα και αυτό ήταν κάτι που με απογοήτευσε πολύ. Χάρηκα πολύ, ωστόσο, για τον αδελφό μου. Και για να πω την αλήθεια προτιμούσα που ήμουν εγώ και όχι εκείνος που δεν επιλέχθηκε. Όπως είπα το συγκεκριμένο γεγονός με στενοχώρησε, παράλληλα, όμως, με πείσμωσε κιόλας. Πήγα στο Summer League έχοντας τεράστιο κίνητρο, έκανα πραγματικά πολύ καλά παιχνίδια και οι Χόρνετς μου έδωσαν την ευκαιρία!».
[caption id="attachment_157197" align="alignnone" width="700"]
Με τη φανέλα των Σάρλοτ Χόρνετς[/caption]
Χάρη στο πείσμα του και την αποφασιστικότητά του, λοιπόν, ο Άαρον ήταν εκείνος που βρέθηκε πρώτος στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ και όχι ο αδελφός του. Στις 20 Νοεμβρίου του 2015 έκανε το ντεμπούτο του με τη φανέλα των Χόρνετς κόντρα στους Φιλαδέλφια 76ερς.
«Ήταν συναρπαστικό το ό,τι βρισκόμουν εκεί. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, όμως, τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελα. Ήταν πολύ δύσκολο γιατί τον πρώτο χρόνο δεν έπαιζα καθόλου. Το να μην μπορείς να παίξεις ενώ δεν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα τραυματισμού, νομίζω πως είναι ό,τι πιο δύσκολο για έναν αθλητή. Σίγουρα ήταν μια σπουδαία εμπειρία, πραγματοποίησα το όνειρό μου, έπαιξα στο ΝΒΑ, αλλά έδινα πραγματική μάχη με το γεγονός ό,τι δεν είχα χρόνο συμμετοχής».
Αποφασισμένος να μην ξανακάτσει στην άκρη του πάγκου αποφάσισε να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι.
«Είχα μερικές προσφορές από την Ευρώπη, όμως, η προσφορά της Γαλατάσαραϊ ήταν η καλύτερη. Είναι μια ομάδα με παράδοση. Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολο, γιατί είχα αφήσει πίσω την οικογένειά μου και χρειαζόμουν λίγο χρόνο να προσαρμοστώ. Όμως, μέχρι να ξεκινήσει η σεζόν είχα ήδη προσαρμοστεί και άρχισα πραγματικά να απολαμβάνω τη ζωή στην Κωνσταντινούπολη και το μπάσκετ φυσικά».
Ο Άαρον Χάρισον ήταν ο αγαπημένος της εξέδρας και αυτό φάνηκε (και) στην φυγή του, όταν οι υποστηρικτές της Γαλατασαράι τον κατέκλυσαν με μηνύματα αγάπης και ευχές μέσα από τα social media.
«Οι φίλαθλοι, ειδικά στην Ευρώπη, είναι πολύ παθιασμένοι. Μου αρέσει να είμαι κοντά τους και να κάνω τα πάντα για να κερδίζει η ομάδα ώστε να κάνω και εκείνους χαρούμενους.
Οι φίλαθλοι της Γαλατάσαραϊ ήταν σπουδαίοι! Είμαι σίγουρος πως θα δεθώ πολύ και με τους φιλάθλους του Ολυμπιακού. Και αυτό γιατί μοιράζομαι το ίδιο πάθος με εκείνους, θέλω πάντα να κερδίζω».
Κεφάλαιο Ολυμπιακός...
Ο Αμερικανός γκαρντ ένιωσε πως ήρθε η ώρα να κάνει το step up στην καριέρα του και η ομάδα του Πειραιά κρίθηκε ως ο ιδανικός προορισμός.
«Είχα και άλλες προτάσεις, όμως, μόλις δέχθηκα την πρόταση του Ολυμπιακού ενθουσιάστηκα! Πρόκειται για μια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα, με πλούσια ιστορία.
Επιπλέον, η Ελλάδα είναι μια πολύ όμορφη χώρα και η ευκαιρία που μου παρουσιάστηκε ήταν σπουδαία. Είναι ένα σπουδαίο κλαμπ και είναι τιμή να αγωνίζεσαι για αυτό».
Οταν πρόκειται για στόχους οι περισσότεροι παίκτες είναι... εγκρατείς. Ο Άαρον Χάρισον, ωστόσο, δεν κρατά κρυφές τις προσδοκίες του.
«Θέλω να έχουμε μια απίστευτη χρονιά. Θέλω να φτάσουμε όσο πιο μακριά γίνεται στην Ευρωλίγκα και γιατί όχι μέχρι το τέλος!
Προσδοκία μου είναι όσο προχωρά η σεζόν να γινόμαστε όλο και καλύτερη ομάδα. Όσον αφορά εμένα, θέλω να έχω σταθερότητα και να βοηθάω πάντα την ομάδα μου να κερδίζει».
Αναφερόμενος στα δυνατά και στα αδύναμα σημεία του παιχνιδιού του, είπε:
«Σίγουρα το δυνατό μου σημείο είναι η επίθεση, το σκοράρισμα. Όσον αφορά στις αδυναμίες μου, θα ήθελα να είμαι πιο σταθερός.
Στόχος μου είναι να είμαι ο ίδιος παίκτης σε κάθε παιχνίδι και ακριβώς πάνω σε αυτό δουλεύω. Στο να παρουσιάζω κάθε φορά την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου».
Ο Αμερικανός γκαρντ θα επισκεφθεί για πρώτη φορά το ΣΕΦ τον Αύγουστο, όταν θα ξεκινήσει η προετοιμασία της ομάδας και αυτό γιατί δεν έχει παίξει ποτέ ως αντίπαλος των «ερυθρολεύκων».
Οι λιγοστές πληροφορίες που έχει για την ατμόσφαιρα που επικρατεί στο Φαληρικό Παλέ είναι από τον πρώην παίκτη του Παναθηναϊκού, Ζακ Όγκουστ, με τον οποίο ήταν συμπαίκτης στην τουρκική ομάδα.
«Ο Ζακ Όγκουστ μου έχει πει μερικά πράγματα, όμως, δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να παίξω στο ΣΕΦ ώστε να έχω άποψη για την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι φίλαθλοι. Ανυπομονώ, ωστόσο, να το ζήσω!».
Αντί επιλόγου, το μήνυμά του στους φίλους του Ολυμπιακού:
«Θα κάνω ότι χρειάζεται για να κερδίζει η ομάδα και η χρονιά που έρχεται να είναι επιτυχημένη. Είμαι ευγνώμων που έχω την ευκαιρία να παίξω για μια τόσο σπουδαία ομάδα!».
