Αρχικά είπε τα εξής: "Η επαφή ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι λόγω του γεγονότος ότι μου ζητήθηκε να καθίσω στον πάγκο της ίδιας ομάδας που υπέγραψα και τώρα για λίγες ημέρες. Θέλησαν έναν τεχνικό σύμβουλο για να δουλέψει πάνω στην άμυνα. Η αλήθεια είναι ότι πήγα για τρεις εβδομάδες, αλλά ο προπονητής έμεινε ευχαριστημένος και κάθισα παραπάνω. Έμεινα συνολικά 35 ημέρες.
Έπειτα είχαμε μια συνεργασία και συνεχόμενη επαφή. Τον περασμένο μήνα μού έγινε πρόταση και δε μπορούσα να αρνηθώ. Η Ιαπωνία είναι μια ανερχόμενη χώρα στο μπάσκετ. Προτού πάω, είχα μιλήσει με τον Βαγγέλη Ζιάγκο που πέρασε από το ιαπωνικό πρωτάθλημα και είχα ακούσει ενθαρρυντικά λόγια. Όταν πηγαίνεις και το βιώνεις είναι ακόμα καλύτερα.
Το Σαν-Εν είναι ο νομός της ομάδας. Είναι ένας σύλλογος που δεν βρίσκεται κοντά στο Τόκυο και έχει 350.000 κατοίκους. Για τα δεδομένα της χώρας, είναι μικρή πόλη. Ωστόσο, ζει και αναπνέει για το μπάσκετ και γεμίζουν κάθε αγωνιστική τα γήπεδα.
Υποστηρίζουν το άθλημα και ο κόσμος κάθε ομάδας ακολουθεί τους παίκτες στα εκτός έδρας παιχνίδια. Είναι εντυπωσιακό, αλλά το μπέισμπολ κυριαρχεί. Τα τελευταία πέντε χρόνια έρχονται και αθλητές από την EuroLeague.
Για να είμαι ειλικρινής, στην Ιαπωνία δεν έχει φτάσει ακόμα η... χάρη των Ελλήνων προπονητών. Πιστεύω ότι η δουλειά που θα κάνει οποιοσδήποτε Έλληνας προπονητής είναι ενδεικτική για το τι να περιμένουν οι ομάδες. Οποιοσδήποτε θα πάει εκεί θα εκπροσωπήσει τους υπόλοιπους συναδέλφους. Αυτό γίνεται για κάθε χώρα".
Ερωτηθείς πώς μπορεί να πείσει η Ιαπωνία έναν διακεκριμένο προπονητή να έρθει, απάντησε: "Αυτό το κατάλαβα όταν το είδα από κοντά. Αρκετοί Αμερικανοί παίκτες ψάχνουν και πιέζουν τους εκπροσώπους τους ώστε να βρουν μια ιαπωνική ομάδα. Βλέποντας ένα πρωτάθλημα που έχει τεράστια άνοδο σε δημοτικότητα, χορηγήσεις, οργάνωση και θέαμα, λειτουργεί πολύ καλά. Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Το ίδιο ισχύει και για τους προπονητές. Αυτό που χαρακτηρίζει τους προπονητές είναι ότι πρέπει να ελέγχεις τις αντιδράσεις σου και να μην είναι ακραίες. Πρέπει να τα προσέχουμε αυτά".
Σχετικά με τη νοοτροπία της χώρας και των ανθρώπων, δήλωσε: "Είναι πολύ συνεπείς, με ευγένεια και σεβασμό. Είναι κομμάτι της κουλτούρας τους. Κακά τα ψέματα, τους προπονητές στην Ελλάδα τους απαξιώνουμε. Αισθάνθηκα μετά από πολλά χρόνια το πώς είναι να είσαι προπονητής και να σε σέβονται. Σεβάστηκαν το τι τους έλεγα. Στην αρχή νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα, έπειτα συνειδητοποίησα ότι υπάρχει ιεραρχία, σεβασμός και κατανόηση προς τον άνθρωπο. Είναι κάτι αδιανόητο. Είναι, επίσης, πολύ καθαρή χώρα".
