Αναλυτικά όσα είπε:
Για την προετοιμασία ενόψει της νέας σεζόν: «Είναι μια προετοιμασία που εγώ γενικώς είχα τους λιγότερους τραυματισμούς. Είναι λίγο… άγρια η δική μας προετοιμασία. Δεν είχαμε προβλήματα. Αν αντέξουμε και τις επόμενες 15 μέρες, θα κυλήσει μια καλή χρονιά σε θέματα υγείας. Αυτό έχει να κάνει και με το ότι κάποια παιδιά ήρθαν καλύτερα προπονημένα, σε καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι ερχόντουσαν τα τελευταία χρόνια. Οι περισσότεροι που θυμάμαι έβγαζαν… φουσκάλες μόλις έβαζαν παπούτσια, γιατί είχαν να φορέσουν τρεις μήνες».
Για τον φετινό στόχο της Δόξας Λευκάδας: «Να ξεκινήσουμε από τα περσινά, να μπορέσουμε να σωθούμε λίγο πιο εύκολα απ’ ό,τι πέρυσι. Έχουμε ένα κενό, δεν είμαστε καλά, μας λείπει ένα παιδί και υπάρχει περίπτωση να μη μπορέσουμε να το καλύψουμε. Θα είναι δύσκολη χρονιά για εμάς, θα είναι και αυτή μια εμπειρία».
Για το ότι απέκτησαν δύο ξένους κοντούς: «Εγώ ήμουν πάντα με το ότι έπρεπε να φέρεις με έναν ξένο ψηλό, γιατί δε βρίσκεις πολλούς καλούς Έλληνες ψηλούς. Και σίγουρα δεν ερχόντουσαν στην επαρχία. Φέτος είχαμε τη σκέψη και την τύχη ότι μπορούσαμε να βρούμε τέσσερα ψηλά παιδιά που να καλύψουν τις θέσεις και να πάρουμε δύο κοντούς ξένους. Το ψάξαμε, το οργανώσαμε και τελικά έγινε το… τσαφ σε μια θέση ψηλού. Αν μπορούσα τώρα θα έπαιρνα ψηλό».
Για την Elite League της νέας σεζόν: «Σαν τον περσινό Πανιώνιο δεν είναι κανείς, ασχέτως αν βγήκε 2ος. Δε φαντάζει κανένας σε αυτό το επίπεδο. Υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες που είναι πολύ καλές. Μια απ’ αυτές είναι και η Μύκονος. Δεν ξέρω αν θα γίνει τόσο πρωταγωνίστρια. Έχει την εμπειρία απ’ την περσινή σεζόν, που θα την έλεγες και… στραπάτσο, γιατί πάλι είχε ένα πολύ μεγάλο ρόστερ. Επειδή έχω ζήσει πολύ την κατηγορία, πάντα απ’ τις 5-6 ομάδες που λέμε ότι θα κάνουν πολύ καλά πράγματα, η μία κάνει “τσαφ” και απ’ τις ομάδες που λέμε ότι θα κινδυνεύσουν, η μία κάνει ένα μεγάλο “μπαμ”. Το περσινό “τσαφ” ήταν η Μύκονος και το περσινό “μπαμ” ήταν ο Κόροιβος».
Για τα πρόβλημα με τις μετακινήσεις και τα ταξίδια: «Και η Θεσσαλονίκη δεν έχει πολλά λιγότερα από εμάς. Οι επαρχιακές ομάδες βιώνουν όλες την ίδια ταλαιπωρία και γίνεται δυσκολότερη όταν υπάρχουν “διαβολοβδομάδες”. Χειρότερη από εμάς σε αυτό το κομμάτι είναι η Ελευθερούπολη και έπειτα οι δεύτεροι χειρότεροι εμείς. Οι άλλοι είναι πιο κοντά. Χιλιομετρικά, δηλαδή, τη μεγαλύτερη απόσταση την κάνει η Ελευθερούπολη και μετά εμείς».
Για το αν ήταν εύκολα διαχειρίσιμη στη συνέχεια της σεζόν η περσινή παρουσία τους στο Final-4 – UNICEF Trophy: «Όταν ξεκινούσε το Κύπελλο έλεγαν οι Λευκαδίτες ότι δεν έχουμε περάσει ποτέ τον 1ο γύρο και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. Βέβαια, για να πούμε την αλήθεια, είχαμε την τύχη να μην παίξουμε πολύ μεγάλα παιχνίδια. Το ότι φτάσαμε στο Final-4 – UNICEF Trophy ήταν πάρα πολύ καλό για την εμπιστοσύνη που “χτίζαμε”. Όταν πήγαμε εκεί ήμασταν με το ένα ξένο, το “τεσσάρι”, 2 μήνες έξω. Προχωρούσαμε με προβλήματα και αυτό μάς δυνάμωσε. Σε αυτό το κομμάτι βοήθησε αυτήν την ομάδα πολύ να πιστεύει ότι μπορεί να παλέψει και με λιγότερα μέλη. Βέβαια, μάς “πόνεσε” πολύ και μας κούρασε πολύ, γιατί βρεθήκαμε με 7 παίκτες να παίζουμε “διαβολοβδομάδες” και Κύπελλο».
