O 30χρονος σέντερ του Λαυρίου που μετά από τη 10η αγωνιστική, μεταγράφηκε από τον Κολοσσό Ρόδου στο Λαύριο, μίλησε στο ΕΟΚ Web Radio για τη νίκη επί του Προμηθέα, τους στόχους της ομάδας του στη συνέχεια κι άλλα ενδιοαφέροντα θέματα.
Αναλυτικά όσα είπε στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» του EOK WebRadio με την Έλενα Βογιατζή και τον Γιάννη Λαμπίρη.
Για την πίεση του αποτελέσματος:
«Σ’ αυτό το σημείο της σεζόν και περιμένοντας τον 3ο γύρο, πραγματικά η κάθε νίκη μετράει και πραγματικά υπάρχει πίεση για όλες τις ομάδες που είναι απ’ την 6η θέση και κάτω.
Μία η δύο νίκες μπορούν να κάνουν τεράστια διαφορά. Λίγο η πίεση, λίγο το άγχος και λίγο το ότι είμαστε σχεδόν καινούργια ομάδα, πρέπει όλα να “δέσουν” μαζί για να δημιουργηθεί το καλύτερο αποτέλεσμα».
Για τα παιχνίδια που ακολουθούν:
«Είναι όλα τα παιχνίδια εξίσου σημαντικά και πρέπει να δώσουμε το 100% σε όλα. Όπως βλέπουμε και στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας, τις ομάδες τις χωρίζουν 1-2 νίκες.
Σίγουρα είναι απ’ τα ισχυρότερα πρωταθλήματα των τελευταίων ετών, γιατί όλες οι ομάδες έχουν προσπαθήσει να δυναμώσουν περισσότερο έτσι ώστε να μπορούν να κερδίζουν όλους.
Δε μιλάμε για τους δύο “αιώνιους”, γιατί δεν έχουν καμία σχέση ποιοτικά και οικονομικά, αλλά όλες οι υπόλοιπες ομάδες προσπαθούν να είναι αντάξιες ή ανταγωνιστικές».
Για τη δύναμη της έδρας τους:
«Ο κόσμος μας μάς δίνει ενέργεια και δύναμη κι έτσι παίζουμε πιο αποφασιστικά, οπότε εννοείται πως μας βοηθάει η έδρα μας».
Για τις ευκαιρίες που παίρνουν οι Έλληνες στο Λαύριο:
«Όσο πιο πολύ μάς εμπιστεύονται οι προπονητές, τόσο περισσότερα προσπαθούμε να δώσουμε πίσω.
Μια ομάδα σαν το Λαύριο έχει τη δυνατότητα ν’ αναδείξει Έλληνες. Διαχρονικά αναδεικνύει rookie Αμερικάνους και Έλληνες όσο περισσότερο μπορεί».
Για τις προσωπικές και ομαδικές του φιλοδοξίες:
«Θα ήθελα να εξασφαλίσουμε τον πρώτο μας στόχο, δηλαδή να σωθεί η ομάδα. Από ‘κει και πέρα, θα ήθελα να δω ομαδικά και ατομικά να βελτιώνονται οι παίκτες.
Το τι “ταβάνι” έχει η ομάδα θα το δούμε στην πορεία, δε μπορούμε να το ξέρουμε από πριν. Σαν προσωπική φιλοδοξία, είναι να βρω ξανά τον εαυτό μου.
Μετά τον τραυματισμό μου τον περασμένο Απρίλιο, ήταν 8 δύσκολοι μήνες».
Για το αν σκέφτηκε στο παρελθόν να ασχοληθεί με το βόλεϊ, όπως ο πατέρας του:
«Είχαμε δοκιμάσει και εγώ και ο αδερφός μου μικροί, ο αδερφός μου το συνέχισε μέχρι και την ηλικία 18-20 ετών.
Εμένα δε μου ταίριαζε από μικρή ηλικία, το δοκίμασα αρκετά νωρίς, 10-11 χρονών, παίζοντας ποδόσφαιρο και μπάσκετ παράλληλα σε σχολείο, ακαδημίες. Το μόνο που μου “κόλλησε” εν τέλει ήταν το μπάσκετ».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
