Αναλυτικά όσα είπε:
Για τον Γιώργο Πρίντεζη όταν ξανασυνεργάστηκε μαζί του στον Ολυμπιακό: «Μιλάμε για έναν τελείως διαφορετικό παίκτη, ο οποίος είχε βελτιώσει το παιχνίδι του, ακόμη και μέσα. Έδινε μια σιγουριά, ένα βάθος στην επίθεση της ομάδας, πολλές φορές κρατώντας και δύο αμυντικούς απασχολημένους, δημιουργώντας καταστάσεις για τους άλλους. Ήταν ένας παίκτης ο οποίος σεβόταν στους διαιτητές, πολύ σπάνια βρισκόταν σε καταστάσεις θυμού ή αντιπαλότητας. Τον σέβονταν όλοι οι αντίπαλοι και αυτός εκείνους. Το κομμάτι τού inside game, σε συνάρτηση με πολλά παιχνίδια στα οποία ήταν πάρα πολύ εύστοχος έξω απ’ το καλάθι, δυσκόλευε πάρα πολύ την αντίπαλη άμυνα και αυτό ήταν πλεονέκτημα για τον Ολυμπιακό. Και στις προπονήσεις πήγαινε στο 100%, πάντα θα έκανε τη ρουτίνα του. Ήταν γενικά ένας πολύ θετικός παίκτης σε όλα. Με την πλάκα του, δεν ήταν μονότονος με το μπάσκετ, έκανε χαβαλέ με τους συμπαίκτες του. Αυτό είναι το προφίλ του, αυτό που φαίνεται κιόλας».
Για το πόσο δούλευε το «πεταχτάρι»: «Ξεκινώντας απ’ τη μία πλευρά της τελικής γραμμής και πηγαίνοντας προς την άλλην το δούλευε. Έκανε πολύ αυτήν την προπόνηση. Πολλές φορές ανακαλύπτεις σαν παίκτης κάποια στοιχεία που δεν τα ξέρεις. Το “πεταχτάρι” σε αυτόν έδινε μια σιγουριά και μια αυτοπεποίθηση. Πολλές φορές και απ’ το τρίποντο το έκανε. Ήταν αυτό το feeling για το συγκεκριμένο στυλ σουτ, το οποίο τού έδινε πολύ ψηλά ποσοστά ευστοχίας».
Για το τρίποντό του απέναντι στη Μπαρτσελόνα: «Το τρίποντο αυτό, επειδή ήταν στο ΣΕΦ με απίστευτο κόσμο και ήταν buzzer-beater πρόκρισης στο Final-4, πραγματικά ήταν μια φάση… εκρηκτική. Ήταν φοβερό».
Για το αν ο Γιώργος Πρίντεζης ήταν η χαρά του προπονητή: «Αδιαμφισβήτητα. Δεν είχε “κολλήματα” που έχουν άλλοι παίκτες. Δεν επηρεαζόταν από τέτοια πράγματα. Καταρχάς, είναι ένας χαρακτήρας ο οποίος με την έλευση κάποιου παίκτη έκανε αυτό το καινούργιο παιδί να αισθανθεί άνετα. Ήταν ο πρώτος ο οποίος έκανε τον άλλον να αισθάνεται άνετα, οικεία με το χώρο, στην υποδοχή. Ο τρόπος του σε κάνει να χαλαρώσεις και να αισθάνεσαι άνετα. Και, μάλιστα, ήταν αυθόρμητο αυτό, ο τρόπος του χαιρετισμού και της συνομιλίας μαζί του καταλάβαινες ότι ήταν αυθόρμητο, και αυτό ήταν το πιο σημαντικό».
Για μια ιστορία που θυμάται απ’ τον Γιώργο Πρίντεζη: «Το 2006-07 ήταν η πρώτη χρονιά του Γιώργου, καθώς και του Μπαρτζώκα, στην Ολύμπια Λάρισας. Ξεκίνησε η προετοιμασία και ο Γιώργος ήταν με ενθουσιασμό. Δεν ήταν ο παίκτης όπως όταν είδαμε τα επόμενα χρόνια, ήταν στα πρώτα του στάδια. Δεν είχε το “πεταχτάρι”, δεν είχε το low-post. Πάντα κάποιο νέο παιδί που έρχεται σε ομάδα έχει την τάση να δείξει ότι ήρθε να βελτιωθεί, να παίξει και να γυρίσει στη μεγαλύτερη ομάδα απ’ την οποία ξεκίνησε. Έτσι, κάποια στιγμή δεν έδινε πασά σε κανέναν, έπαιρνε όλες τις προσπάθειες και τότε τον φώναξε ο Γιώργος Μπαρτζώκας και του είπε “Γιώργο, δίνουμε και καμιά πάσα μερικές φορές”. Το καλό με τον Πρίντεζη είναι πως πρόκειται για ένα παιδί που πολύ δύσκολα θυμώνει ή παρεξηγείται, πάντα είναι θετικός. Δε θυμάμαι να τον έχω δει να είναι θυμωμένος, πάντα ήταν μια παρουσία χαμογελαστή».
