Αναλυτικά όσα είπε:
Για το ότι πρόσθεσε στο βιογραφικό του άλλη μια άνοδο, αυτήν τη φορά με τον Ηλυσιακό: «Πάνω απ’ όλα είναι η θετική μου αύρα, όχι το μπασκετικό κομμάτι. Πέρα απ’ την πλάκα, είναι ομαδικό το άθλημα, δεν έχω ανεβάσει καμία ομάδα μόνος μου και δε γίνεται αυτό έτσι κι αλλιώς. Πάντα είχα και θα έχω εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες μου. Είμαι ευλογημένος γιατί πάντα ήμουν σε καλές ομάδες, με καλούς παίκτες. Σίγουρα βάζω κι εγώ το “λιθαράκι” μου κι έρχεται ένα όμορφο αποτέλεσμα».
Για τη διαφορά αυτής της ανόδου με αυτήν με τον Μύκονο: «Όταν ανέβηκα με την Μύκονο ανέβαινε μόνο ο 1ος, ενώ τώρα παίξαμε 8 παιχνίδια στα play-offs. Τα play-offs είναι ένα διαφορετικό πρωτάθλημα. Η πίεση ήταν σε εμάς γιατί όλον τον χρόνο ήμασταν 1οι και αν δεν τα καταφέρναμε θα ήταν και μια μορφή αποτυχίας. Τέλος καλό, όλα καλά».
Για τη φετινή του σεζόν με τον Ηλυσιακό: «Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, ενώ πήγα στον Ηλυσιακό και θεωρούσα τον Δεκέμβριο ότι θα ήταν πολύ εύκολα τα πράγματα, δεν ήταν έτσι για πολλούς λόγους. Είχα μάθει τόσα χρόνια σε ένα πολύ διαφορετικό μοτίβο, ήταν λίγο πιο σκληρά τα πράγματα όσον αφορά τη νοοτροπία των παικτών ως επί το πλείστων. Στον Ηλυσιακό ήταν λίγο πιο χαλαρά, όχι ότι δεν είχαν νοοτροπία τα παιδιά. Σε αυτό ίσως παίζει ρόλο και το ότι η ομάδα ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη με στόχο την παραμονή και αυτό επετεύχθη πάρα πολύ γρήγορα. Σίγουρα οι στόχοι μες στη σεζόν αναπροσαρμόζονται. Ευτυχώς όλα πήγαν τέλεια».
Για τις ανόδους στην καριέρα του: «Αρχικά ο Σπόρτιγκ είναι η ομάδα της καρδιάς μου, ήταν φοβερές στιγμές, ήμουν εκεί από παιδί. Στον Ίκαρο είχαμε επίσης πολύ καλή ομάδα, με Λυκογιάννη. Εκεί υπήρχε και φοβερό κλίμα, πολλά τα παιδιά ήταν ένας κι ένας. Τη χρονιά με την ΑΕΝΚ όλοι θυμούνται τον… Αντετοκούνμπο, δε θυμούνται εμένα. Με την ΑΕΚ ήταν άλλο μέγεθος. Ήταν τρομακτικά τα συναισθήματα, γιατί ανεβάσαμε έναν σύλλογο που δεν είναι γι’ αυτές τις κατηγορίες. Η Καβάλα είναι η ομάδα που έχασε την προηγούμενη χρονιά, τότε που ανέβηκε η ΑΕΚ, την άνοδο, με τρίποντο του Καρύδα μες στην Αμαλιάδα. Δηλαδή κι εμένα να μην έπαιρναν εκείνη τη χρονιά, θα ανέβαινε η Καβάλα. Απλά προφανώς ήθελαν να το… κλειδώσουν από παντού. Στον Φάρο, ο τότε πρόεδρος είχε πει ότι θα είμαι εγώ και ο Λιακόπουλος και ό,τι κάνουμε. Ξαφνικά παίρνει Σκορδίλη, Παπαμακάριο, Μπατή, Κακιούζη, Αγγελόπουλο. Κι εκείνη ήταν φοβερή άνοδος, απλά εκείνη τη χρονιά έκλεψε όλη τη λάμψη ο τελικός που πήγαμε στο Κύπελλο. Με τον Ιωνικό ήταν… διαστημική η ομάδα για επίπεδο Β’ Εθνικής. Και με τον Διαγόρα ήταν φοβερή χρονιά, γιατί και τότε φτάσαμε ημιτελικά Κυπέλλου και παίξαμε με την ΑΕΚ. Με την Μύκονο ανεβήκαμε αρκετά εύκολα, είχαμε μακράν πολύ καλύτερη ομάδα. Στον Ηλυσιακό πήγα τα Χριστούγεννα, έκαναν τρομερή προσπάθεια μαζεύοντας παιδιά τελευταία στιγμή και βρήκαν παιδιά που βοήθησαν πολύ».
Για την άνοδο που ξεχωρίζει: «Κι ας είναι πολλές, η καθεμία έχει τη δική της “γλύκα”. Αν ξεχώριζα μία ήταν του Φάρου τη 2η χρονιά εκεί, όπου “σπάσαμε” την έδρα και του Δούκα και του Ηρακλή για να ανέβουμε. Ήταν η δυσκολότερη άνοδος. Μέσα στο “Ιβανώφειο” γινόταν αυτό ακριβώς που έγινε φέτος με τη ΝΕΜ».
Για την επόμενη σεζόν: «Η αλήθεια είναι πως δεν έχω μιλήσει με κανέναν. Είναι νωρίς ακόμη. Θεωρώ ότι όλο και κάποιος θα μου κάνει πρόταση, κι ας είμαι 42. Συνεχίζω κανονικά. Πιστεύω θα το καταλάβω όταν δε θα μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά κάποια ομάδα, τότε θα το σταματήσω».
