Η γκαρντ και ο πρόεδρος του Αμύντα, Έλλη Καλομιτσίνη και Σπύρος Ζούπας αντίστοιχα, μίλησαν EOK WebRadio για την άνοδο της ομάδας τους στην Α1 Γυναικών.
Η Έλλη Καλομιτσίνη είπε:
Για τον τελευταίο τελικό με τον Ιωνικό Νέας Φιλαδέλφειας: «Υπήρξε πάρα πολύ μεγάλη κούραση, ψυχολογική και σωματική. Ήταν όλα βαριά. Απλά νιώθαμε πολύ οικεία σε ένα ξένο γήπεδο, δεν υπήρχε. Μπήκαμε στα αποδυτήριά τους και νιώθαμε σαν να είναι το δεύτερο σπίτι μας. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα τελείωνε οριστικά η σειρά μετά από αυτό το ματς. Ήμουν σίγουρη ότι για άλλη μια φορά θα πήγαινε στον πόντο. Στα τελευταία 2.5 λεπτά υπήρχε το αίσθημα ότι όποιος έβαζε ένα καλάθι θα κέρδιζε το παιχνίδι».
Για τη σειρά των τελικών: «Ήταν πολύ μεγάλη σειρά, υπήρξαν και τραυματισμοί. Το μυαλό μας είχε κουραστεί, το σώμα μας είχε κουραστεί και φάνηκε και απ’ το σκορ του τελευταίου αγώνα. Ήταν όλα τα κορίτσια πάρα πολύ κουρασμένα και υπήρχε και εγκεφαλική κούραση».
Για το «συστατικό» της επιτυχίας: «Επειδή κρίθηκαν όλα καθαρά σε μια λεπτή γραμμή, το συστατικό ήταν αυτό που έγραφε και το μπλουζάκι μας, το “Όλες Μαζί”. Αυτό μας οδήγησε, απ’ την πρώτη έως την τελευταία παίκτρια. Θα τα βάλω όλα τα ματς, γιατί θεωρώ ότι η σειρά ήρθε 3-1 όχι 2-1. Στο τελευταίο ματς βγήκαν όλες οι κοπέλες μπροστά, βγάλαμε ωραίες φάσεις, παίξαμε πολύ η μία για την άλλη μέχρι την τελευταία στιγμή. Ήταν πολύ δίκαιο και έγινε πράξη».
Για το ότι έμεινε η ομάδα του Ιωνικού στο γήπεδο μετά τη λήξη του τελευταίου τελικού: «Η αλήθεια είναι πως όταν τελείωσε το ματς εγώ έπεσα στο πάτωμα κυριολεκτικά. Δεν είχα πολλή επαφή, ούτε είδα τα κορίτσια, δεν πρόλαβα δυστυχώς να χαιρετήσω καμία απ’ τις κοπέλες, μόνο τον κόουτς Σκαλωμένο πρόλαβα ο οποίος ήρθε προς τιμήν του και μου έδωσε το χέρι του. Δεν είχα καμία επαφή με άλλη κοπέλα η εικόνα απ’ το τι γίνεται. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια, όλη η σειρά ήταν εκπληκτική».
Για το πώς ένιωσε στον Αμύντα: «Ένιωθα μεγάλη οικειότητα εξ αρχής, γιατί έκανα και παρέα με κοπέλες που ήδη έπαιζαν στον Αμύντα. Ήταν λίγο… στέκι για εμένα ο Υμηττός πριν πάω στον Αμύντα. Ένιωθα οικεία και φάνηκε απ’ τους πρώτους αγώνες. Βοηθήθηκα πάρα πολύ φέτος και νομίζω ότι καθ’ όλη τη διάρκεια βοήθησα κι εγώ την ομάδα. Νιώθω ευλογημένη και είμαι πάρα πολύ καλά με τον εαυτό μου. Δύο χέρια με “αγκάλιασαν” πάρα πολύ ζεστά και ευχαριστώ τον σύλλογο και τους πάντες. Για ‘μένα ήταν δικαίωση αυτή η επιλογή μου. Είμαι σίγουρη ότι έδωσα τα πάντα. Και πήρα και έδωσα και γι’ αυτό νιώθω πάρα πολύ καλά».
Για την προπονήτρια της ομάδας, Φρόσω Δρακάκη: «Είναι εξαιρετική προπονήτρια, απ’ τις καλύτερες προπονήτριες που είχα. Θεωρώ ότι ταίριαξα πάρα πολύ με την κόουτς και φάνηκε και στο γήπεδο αυτό και για εμένα και για εκείνη. Με όλες τις κοπέλες υπάρχει αντίκτυπο, φαίνεται πάρα πολύ και η δουλειά που έχει κάνει στον σύλλογο και όλα. Φέτος ήρθαν νέες παίκτριες στην ομάδα, οι οποίες ενσωματώθηκαν πολύ όμορφα μες στο σύνολο και αυτό ήταν 100% δουλειά της κόουτς και του Γιάννη Παπαναστασίου φυσικά».
Για το πώς πιστεύει ότι πρέπει να «χτιστεί» η ομάδα για την Α1: «Τα θεμέλια είναι αρκετά γερά. Είναι μια κατηγορία της οποίας δεν είμαι πάρα πολύ fan. Σκεφτόμουν ότι δεν ξέρω αν θα ξαναπαίξω. Θεωρώ ότι πρέπει να κρατήσει πολλές απ’ τις κοπέλες που έκαναν αυτήν την προσπάθεια και την έφτασαν σε αυτό το επίπεδο. Από ‘κει και πέρα, δεν ξέρω τι βλέψεις έχει ο σύλλογος, γιατί θα πρέπει να προστεθούν και κάποιες ξένες αθλήτριες. Θεωρώ ότι θα παίξουν ρόλο οι προσθήκες που θέλουν να κάνουν. Νομίζω ότι πολλές απ’ τις κοπέλες μπορούν να παίξουν στην Α1».
Για τις σκέψεις της ενόψει Α1: «Η δουλειά μου είναι πολύ απαιτητική. Το μπάσκετ είναι κάτι που μου αρέσει, αλλά σήμερα δε μπορείς να ζήσεις από αυτό και η Α1 έχει απαιτήσεις. Για να φτάσουμε να στεφθούμε πρωταθλήτριες οι ώρες που σπαταλήσαμε στο γήπεδο ήταν αρκετές, ήμασταν 2.5-3 ώρες κάθε μέρα στο γήπεδο, εκτός απ’ τη Δευτέρα. Όσον αφορά τις απαιτήσεις και τους χρόνους, εκεί λίγο ενίσταμαι και σκέφτομαι πώς θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα και λόγω δουλειάς».
Για τα highlights που ξεχωρίζει: «Έχω πολλά όμορφα, από ένα σουτ μέχρι μία συνεργασία που έβγαλαν δύο συμπαίκτριές μου. Για ‘μένα, μεγάλο στήριγμα ήταν η Λία (σ.σ. Ντάνου), ειδικά μέσα στο γήπεδο. Οπότε έχω το πρώτο ματς που αναβλήθηκε, εκεί είχα αρκετά highlights που ήταν κι εκείνη μες στο γήπεδο και ένιωθα πολύ όμορφα».
Ο Σπύρος Ζούπας μίλησε:
Για την άνοδο στην Α1 Γυναικών: «Ήταν η σημαντικότερη στιγμή του γυναικείου τμήματος του συλλόγου μας. “Χτυπούσαμε την πόρτα” της Α1 τα τελευταία 3 χρόνια. Ήμασταν σχετικά κοντά και πέρυσι, αλλά φέτος απ’ ό,τι φάνηκε ήταν η σειρά μας. Και πρόπερσι είχαμε αρκετά καλή πορεία, είχαμε βγει 2οι, όπου ο Πρωτέας ήταν πολύ πιο δυνατός και πήρε δίκαια την άνοδο. Φέτος, ήταν το καλύτερο πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων, είχε ενδιαφέρον. Ήμασταν κοντά και τα κατάφεραν τα κορίτσια σε μια πάρα πολύ όμορφη και σκληρή σειρά τελικών, ανάμεσα σε δύο ισοδύναμες ομάδες».
Για το αν ήταν στόχος εξ αρχής η άνοδος: «Ξεκινώντας της σεζόν είχαμε ουσιατσικά τα τρία τέταρτα της περσινής ομάδας που έφτασε μέχρι τον τελικό. Φέτος το πρωτάθλημα ήταν πολύ δυνατό, ήταν πολύ πιο δυνατές και οι άλλες ομάδες. Η Αγία Παρασκευή, ο Ιωνικός νέας Φιλαδέλφειας και η Δάφνη Αγίου Δημητρίου ήταν πάρα πολύ δυνατές και οι αθλήτριες ήταν ποιοτικότερες απ’ του δικού μας ρόστερ. Απ’ τη στιγμή που η Λία Ντάνου επέστρεψε απ’ τις υποχρεώσεις που είχε, ήμασταν η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος. Έστω κι αν τερματίσαμε στην 3η θέση της βαθμολογίας, τα κορίτσια είχαν πιστέψει στους εαυτούς τους και ήταν πολύ “ζεστές”. Μπαίνοντας στα play-offs ήμασταν σε πολύ καλή κατάσταση και αυτό φαινόταν στους αγώνες και την προπόνηση».
Για τη στήριξη του κόσμου: «Στο πρώτο κομμάτι της σεζόν δεν είχαμε σοβαρή προσέλευση κόσμου. Είναι ένα συγκεκριμένο κοινό αυτό του μπάσκετ γυναικών. Εξαρτάται πάρα πολύ απ’ το ποια άλλα ματς έχει κοντά στην περιοχή. Στον 1ο γύρο δεν είχαμε κόσμο, αλλά το 2024 πήγαμε πολύ καλύτερα. Στα play-offs γινόταν το αδιαχώρητο, ήταν πάρα πολύ ωραία και όμορφη η ατμόσφαιρα».
Για τον σχεδιασμό τους ενόψει της νέας σεζόν στην Α1 Γυναικών: «Όταν ανεβαίνεις απ’ την Α2 στην Α1 πρέπει να κάνεις πολύ σωστές και προσεκτικές κινήσεις για να μη γίνεις “ασανσέρ”. Σε συνεργασία και με τη Φρόσω Δρακάκη που είναι τα τελευταία 16 χρόνια προπονήτρια σε εμάς, θα πρέπει να το δούμε πάρα πολύ προσεκτικά και να μας πουν και τα κορίτσια που είχαμε φέτος τι ακριβώς θέλουν να κάνουν. Δεν είναι μόνο το συναισθηματικό κομμάτι. Θέλει πάρα πολλή προσοχή όλο αυτό. Έχοντας τρεις ξένες αθλήτριες στην Α1 κατηγορία, δεν είναι τόσο απλό αθλήτριες που έχουν έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια ομάδα να δεχθούν να είναι δεύτερες οι τρίτες λύσεις στο ψηλότερο επίπεδο».
Για τις ακαδημίες του συλλόγου: «Έχουμε κορίτσια, συμμετέχουμε σε όλα τα τμήματα. Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα επαφής και στα κορίτσια δεν αρέσει πολύ η επαφή. Οπότε πάρα πολλά παιδιά σε μικρές ηλικίες δεν προτιμούν το μπάσκετ. Εμείς είμαστε σε μια γειτονιά που έχει αρκετές ομάδες με παράδοση στο μπάσκετ γυναικών, όπως για παράδειγμα ο Αθηναϊκός, ο Κρόνος και η Δάφνη Αγίου Δημητρίου, σωματεία που παραδοσιακά έχουν αρκετά κορίτσια και επιτυχίες στα τμήματα των υποδομών. Εμείς στις υποδομές δεν είμαστε πολύ καλά. Έχουμε κάποια κορίτσια και θέλουμε να τα εξελίξουμε. Κάνουμε προσπάθεια και προσφέρουμε κάποιες υπηρεσίες εξειδικευμένες, όπως ο γυμναστής. Προσπαθήσαμε στα πιο μικρά μας κορίτσια να χρησιμοποιήσουμε τον διατροφολόγο».
Για τη φετινή σεζόν στο ανδρικό τμήμα: «Γλυκόπικρη η “γεύση” της φετινής σεζόν. Στο ανδρικό τμήμα μετά από 8 συνεχόμενες χρονιές στην κατηγορία, υποβιβαστήκαμε. Το υλικό δεν ήταν άσχημο, απλά δεν είχαμε χημεία και ειδικά στον 2ο γύρο ήμασταν πολύ κακοί. Στο κομμάτι αυτό ήταν μια αποτυχημένη σεζόν. Άλλαξαν τα δεδομένα στην Elite League με την είσοδο των δύο ξένων, έχει αλλάξει πάρα πολύ η δυναμική του πρωταθλήματος και οι ισορροπίες. Εμείς δεν είχαμε ποτέ στην ιστορία μας ξένους αθλητές και πήραμε τον πρώτο ξένο πέρυσι στον 2ο γύρο για να αντιμετωπίσουμε τον ανταγωνισμό, όπου και σωθήκαμε στα play-out. Φέτος αργήσαμε να φέρουμε τον πρώτο ξένο και τον δεύτερο τον φέραμε στα μέσα του Νοέμβρη. Και πάλι ήταν σημαντικός ο ανταγωνισμός του πρωταθλήματος, πολύ δυνατό το πρωτάθλημα, πολύ δυνατές οι ομάδες, πολλά ματς κρίθηκαν στις λεπτομέρειες. Είχε το ενδιαφέρον του, ήταν πολύ ωραίο. Έκλεισε ένας “κύκλος” και θα ξεκινήσει ένας καινούργιος. Καλά να είμαστε, να απολαμβάνουμε το παιχνίδι και θα βρούμε τον δρόμο μας και στο ανδρικό τμήμα».
Για την είσοδο του Αμύντα στο πρόγραμμα «Empower Forward»: «Είναι μια πάρα πολύ ωραία πρωτοβουλία, γιατί όσο κι αν θέλουμε σαν σωματείο να εξελίξουμε τα παιδιά και να τα κρατήσουμε μες στο γήπεδο, δεν είναι εφικτό να ξέρουμε τι συμβαίνει στο σπίτι του κάθε παιδιού. Είναι πάρα πολύ σημαντικό ο συναισθηματικός κόσμος και η διανοητική κατάσταση του παιδιού να έχουν τη βοήθεια που μπορούν να δώσουν οι επιστημονικές ομάδες. Αυτή η πρωτοβουλία θα έχει πολύ μεγάλη αξία και είμαι πολύ χαρούμενος που το σωματείο μας είναι μέρος αυτού του προγράμματος».
