Ένα… overcoaching το’χουμε πάθει όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας, από λίγο έως πολύ. Ακόμα κι εμείς που δεν… το ‘χουμε, που δεν είμαστε προπονητές. Ακόμα κι οι φίλαθλοι στην εξέδρα ή στον καναπέ τους!
Αναλύσεις τακτικές, συστήματα, 50-100-200 plays, pick’ n’ roll, motion, post up, figure eight κι όλο το αγγλικό λεξιλόγιο του μπάσκετ.
Το πρώτο επεισόδιο του σήριαλ “ο Ρικ Πιτίνο στον Παναθηναϊκό και το ευρωπαϊκό μπάσκετ” το είδαμε την Παρασκευή στο ΟΑΚΑ κι είναι γεγονός, ότι δεν είχε στους τίτλους τέλους την υποσημείωση “δεν προλαβαίνω να κάνω πολλές αλλαγές”, επειδή ο Αμερικανός θρύλος του NCAA βρισκόταν μόλις 48 ώρες στην Ελλάδα.
Ασφαλώς θα προσθέσει πράγματα, αλλά πάνω σε αυτό που είδαμε θα πορευτεί. Στα βασικά, τα απλά, τα απαραίτητα. Αλλά σε μεγάλη ένταση! Με τσίτα τα γκάζια και τέρμα το volume!
Η παρουσία του Ρικ Πιτίνο στα μέρη μας θα βοηθήσει ώστε να επιστρέψουμε κι εμείς στα βασικά. Να αποδεχτούμε τη λογική που υπαγορεύει όχι μόνο το αμερικανικό μπάσκετ, αλλά και πολλές σχολές ταυτόχρονα, αν συμφωνήσουμε ότι στις μέρες μας, υπάρχουν πολλές σχολές.
Κι αν υπάρχουν, τις συναντάμε πιο πολύ στις μικρές ηλικίες, εκεί που τα παιδιά μαθαίνουν τα βασικά. Το τρέξιμο με την μπάλα, το σουτ, την πάσα. Αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.
Μακάρι η έλευση του Πιτίνο μάς βγάλει λίγο από τη λογική που έμοιαζε να βαλτώνει το ευρωπαϊκό μπάσκετ κι αφορά την πολυπλοκότητα του μπάσκετ σε επίπεδο τακτικής, σε βαθμό που “πνίγει” τον παίκτη.
Όχι πως δεν χρειάζονται plays, τακτική, μυαλό, συστήματα, μην πάμε στο άλλο άκρο.
Αλλά ας τονίσουμε λίγο περισσότερο τα στοιχεία που σε εμάς τους παρατηρητές προσφέρουν και θέαμα. Γιατί πάνω από όλα αυτό είναι το παιχνίδι. Θέαμα, ψυχαγωγία.
Η επιστροφή στα χρόνια της απλότητας θα βοηθήσει όλους κι όχι μόνο εμάς.
Κυρίως τους παίκτες, γιατί αυτό ενδιαφέρει πρωτίστως, εν προκειμένω του Παναθηναϊκού, να βγάλουν αυτό το κάτι που τόσο έλειπε στο παρκέ τόσο καιρό.
Να τρέξουν, να παίξουν, να βγάλουν αυτό για το οποίο τους πήρε ο Παναθηναϊκός -και λέγεται ταλέντο- σε όλα τα κομμάτια του γηπέδου. Δίχως να νιώθουν ότι υπάρχουν κάποια αόρατα χαλινάρια που τους κρατάνε πίσω, δίχως να νιώθουν ότι προσπαθούν να τρέξουν σε λάσπη.
Κι επειδή όλα τα σπορ θέλουν και την… ψυχολογία τους, είδαμε την Παρασκευή πώς μεταμορφώθηκαν από παίκτες… για -ποδοσφαιρικό- σουτ, σε ανήμερα θηρία, που “έπνιξαν” στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα μια πανίσχυρη ομάδα όπως είναι η ΤΣΣΚΑ Μόσχας!
Υ.Γ. Το επόμενο επεισόδιο του σήριαλ, θα λέγεται “όταν ο Ρικ Πιτίνο συνάντησε τον Ντέιβιντ Μπλατ”! Μακάρι να σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων και να το απολαύσουμε, να πάρουμε τα θετικά τους και να αφήσουμε εκτός όσα πολλές φορές δηλητηριάζουν το σπορ.
Και μακάρι η πρόταση που άκουσα το βράδυ της Παρασκευής στη NOVA, για κοινή συνέντευξη Τύπου πριν από την τιτανομαχία της 4ης Ιανουαρίου μεταξύ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού να γίνει πράξη, ώστε -επιτέλους- να απολαμβάνουμε κι εμείς τις κορυφαίες προσωπικότητες του μπάσκετ, δίχως “πολεμικές κραυγές” κι αντιπαλότητα που ξεπερνά τα όρια.
Υ.Γ.2 Η… Πιτινο–μάνια που έχει καταβάλει το ελληνικό μπάσκετ ας μην παρεξηγηθεί, ή παρεκτραπεί στη λογική… ότι ήρθε να μάθει μπάσκετ όλη την Ελλάδα ο Πιτίνο.
Φυσικά και είναι από τη μεριά του, προπονητής-μυθος. Όπως και οι Έλληνες προπονητές είναι πολύ υψηλού επιπέδου, σε όλα τα επίπεδα, σε όλες τις ηλικίες.
Τη λογική που διέπει τη σκέψη του, θα θελαμε να βλέπαμε λίγο πιο συχνά κι από τους δικούς μας, την απλότητα ή χαλαρότητα που συναντάμε και στον Μπλατ, την ώρα που οι Έλληνες ειδικά στο ψηλότερο επίπεδο είναι τόσο “μαγκωμένοι” προφανώς από την πίεση που αισθάνονται.
