Το “θαύμα” του Προμηθέα Πάτρας… δεν είναι θαύμα! Δεν ήλθε στην τύχη. Είναι προϊόν σκληρής δουλειάς, πολλών ανθρώπων ταυτόχρονα. Κι είναι μια όαση. Όχι μόνο για το μπάσκετ.
“Ο Προμηθέας Πάτρας στους τελικούς του Πρωταθλήματος”!
Όποιος έλεγε αυτή τη φράση σε οποιαδήποτε στιγμή της φετινής σεζόν θα τον… περνούσαν για τρελό!
Κι όμως αυτή η ομάδα-πρότυπο το έκανε πράξη!
Ναι, δεν είναι ο Ολυμπιακός στο κάδρο, η μια θέση των τελικών είχε ανοίξει για όλους τους υπόλοιπους, αλλά αυτό το γεγονός δεν μπορεί να μειώσει την προσπάθεια των Πατρινών!
Μιας ομάδας πρότυπο, από την αρχή της, μέχρι το τέλος της.
Από τη διοίκηση, τον προπονητή, τους παίκτες, Έλληνες και ξένους, μέχρι τις… Ακαδημίες.
Που δουλεύει με μέθοδο, με πρόγραμμα, με όραμα, από τότε που έβαλε στόχο να φτάσει στην ελίτ και τη μεγάλη κατηγορία. Και μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, όχι απλώς είναι στη μεγάλη κατηγορία, αλλά είναι στους τελικούς!
Κι είναι όαση για όλους μας αυτή η επιτυχία. Είναι η απόδειξη του τι σημαίνει σκληρή δουλειά, τι σημαίνει πρόγραμμα, τι σημαίνει συνεργασία. Αυτό κι αν είναι δύσκολο σε οργανισμούς με τόσα πολλά στελέχη! Και ειδικά σε αυτή την εποχή της εσωστρέφειας.
Εντός… κι εκτός μπάσκετ.
Για αυτό είναι όαση η επιτυχία του Προμηθέα και εκτός.. μπάσκετ. Γιατί είναι ένα μήνυμα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία που περνάει η χώρα μας αυτή τη δεκαετία.
Η αγωνιστική εκτίμηση των όσων πέτυχε ο Προμηθέας επιβεβαιώνει τον νόμο των playoffs: Ο Προμηθέας Πάτρας στη γενική εικόνα των ημιτελικών, ήταν καλύτερος από την ΑΕΚ. Και σε σειρές best of 5, συνήθως νικάει ο καλύτερος!
Η ΑΕΚ από την άλλη ταλαιπωρήθηκε φέτος. Ήταν προφανές ότι όλες οι αλλαγές στο φινάλε δεν θα μπορούσαν να τις λύσουν το μεγάλο πρόβλημα που εμφανίστηκε όταν τραυματίστηκε ο Γιόνας Ματσιούλις. Ο παίκτης-εγκέφαλος σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού.
Κι οι νέοι ξένοι δεν προλάβαιναν να δημιουργήσουν την απαραίτητη καλή χημεία για να δώσουν στην ομάδα του Λούκα Μπάνκι αυτό που ήθελε.
Ο δε Προμηθέας Πάτρας, με πολύ μεγάλο βάθος στον πάγκο δικαιώθηκε για το μεγάλο του rotation. Είχε πολλούς διαφορετικούς πρωταγωνιστές και κυρίως είχε χαρακτήρες που ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν στα δύσκολα.
Η ομάδα του Μάκη Γιατρά σφυρηλατήθηκε όλη τη σεζόν με την ευρωπαϊκή της πορεία, ταυτόχρονα με τα ματς του ελληνικού Πρωταθλήματος. Έμαθε να παίζει σε δύσκολες έδρες, με δύσκολες ομάδες, με σκληρό πρόγραμμα, με ταξίδια, μετακινήσεις, αλλαγή συναισθημάτων από την μια μέρα στην άλλη. Όλη αυτή η εμπειρία, το όμορφο ευρωπαϊκό ταξίδι του Προμηθέα, ήταν παράλληλα διδακτικό και πολύτιμο για τη σειρά των ημιτελικών με back to back αγώνες.
Το ελληνικό μπάσκετ μόνο να χαίρεται μπορεί μα τη δημιουργία ενός νέου πόλου υψηλών στόχων και φιλοδοξιών. Η Πάτρα είναι μια μεγάλη πόλη, με πολύ κόσμο και μπασκετικό κόσμο και τα άλματα του Προμηθέα θα έχουν ανταπόκριση από αυτό το κοινό!
Το ζητούμενο πλέον είναι η διάρκεια. Η υπομονή, η επιμονή και παραμονή στο πλάνο. Να μην αλλοιωθεί από επιτυχίες ή αποτυχίες. Όλα αυτά υπάρχουν στον αθλητισμό. Είναι στο πρόγραμμα και η νίκη και η ήττα.
Η πραγματική ήττα όμως έρχεται όταν εγκαταλείπεις.
Κι αυτό ισχύει και για την ΑΕΚ.
Το γεγονός ότι κλείνει άσχημα τη χρονιά δεν αναιρεί τα βήματα προόδου που έκανε τα τελευταία χρόνια. Το ότι δεν επαναλήφθηκαν οι περυσινές επιτυχίες δεν σημαίνει ότι ήρθε το τέλος του κόσμου. Έχει έναν εγγυητή σταθερότητας που προσφέρει πολλά περισσότερα από όσα του επιστρέφονται, που αγαπάει την ομάδα του κι ήδη κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα, με την μετεγκατάσταση σε νέο γήπεδο.
Μετά την καταιγίδα, θα βγει το ουράνιο τόξο και μετά θα λάμπει ξανά και ο ήλιος.
Είπαμε έτσι είναι το μπάσκετ και ο αθλητισμός. έχει και νίκες και ήττες…
