Την αποτίμηση της παρουσίας της Εθνικής Κορασίδων στο Ευρωπαϊκό Β’ κατηγορίας, έκανε ο προπονητής της, Παντελής Καλογερόπουλος, πριν από τον αποψινό, τελευταίο αγώνα, με την Ισλανδία.
Αρχικά ο ομοσπονδιακός προπονητής, αναφέρθηκε στο χθεσινό θετικό αποτέλεσμα με το Λουξεμβούργο αλλά και στη σημερινή αντίπαλο:
“Χθες αντιμετωπίσαμε μια ομάδα που ήταν καλύτερη από τη Νορβηγία. Μια ομάδα που δεν είχε πολύ ταλέντο αλλά προσπαθούσε να τρέξει στο γήπεδο, να κάνει πολλές κατοχές, να σουτάρει πολύ, έναν τρόπο παιχνιδιού τον οποίο θέλουμε και εμείς να παίξουμε.
Ωστόσο δεν είχαν ιδιαίτερο ταλέντο, οπότε επειδή τις χτυπήσαμε στο ανοιχτό γήπεδο και στα γκαρντ τους, που δεν ήταν ιδιαίτερα απειλητικά, νομίζω πως ελέγξαμε όλο το παιχνίδι.
Ακόμα και τις στιγμές που μείωσε το Λουξεμβούργο δεν νομίζω ότι μπήκε μέσα στο ματς.
Καταφέραμε ως ένα βαθμό να ανοίξουμε το ροτέισον ενόψει το σημερινού παιχνιδιού.
Η Ισλανδία έχει μια πάρα πολύ καλή παίκτρια η οποία αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη σκόρερ του πρωταθλήματος. Θα προσπαθήσουμε να την περιορίσουμε και από εκεί και πέρα να επιβάλλουμε τον ρυθμό μας, να παίξουμε το παιχνίδι μας και να φτάσουμε σε αυτό τον μικρό στόχο που βάλαμε μετά από τον αποκλεισμό μας από τον όμιλο που είναι η 9η θέση”.
Για το γεγονός ότι Βουλγαρία και Λιθουανία είναι στον τελικό της διοργάνωσης ο Παντελής Καλογερόπουλος εξήγησε:
“Κάνοντας καιρό πριν, την ανάλυση των ομάδων γνωρίζαμε ότι τα φαβορί της Β΄ κατηγορίας ήταν Ελλάδα, Βουλγαρία, Λιθουανία, Τουρκία και σε μια δεύτερη ταχύτητα έμπαινε η Πορτογαλία.
Πήγαμε σε ένα παιχνίδι (Βουλγαρία) όπου δυστυχώς είχαμε παίκτριες “κλειδιά” σε μέτριο βράδυ.
Για εμένα (χωρίς να αποτελεί καμιά δικαιολογία αυτό) είχαμε και μία διαιτησία η οποία ως ένα βαθμό ήταν εχθρική απέναντί μας και χάθηκε ένας “τελικός”. Ο όμιλός μας αποδείχθηκε ότι ήταν ο πιο δυνατός της διοργάνωσης.
Επειδή πολλά ακούμε και πολλά διαβάζουμε, αυτό το οποίο εγώ ζητάω σαν παράκληση για τα παιδιά και σε δεύτερη μοίρα προς εμάς, είναι να μην υπάρχουν αφορισμοί, να μην υπάρχει η λογική εκμηδενισμού της προσπάθειας η οποία έχει γίνει πολύ καιρό τώρα.
Διότι έχει γίνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια η οποία αξιολογείται από ένα αποτέλεσμα ως αποτυχημένη ή επιτυχημένη, σωστά μεν, αλλά πρέπει παράλληλα να δούμε πάρα πολλά οφέλη τα οποία υπάρχουν.
Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά που έχουν μπει στην εξίσωση. Υπάρχουν πολλά παιδιά στη 12άδα που ήταν φέτος στις παγκορασίδες. Γενικά υπάρχει μια φουρνιά του 2010-11-12 που αξίζει να ασχοληθούμε τεχνοκρατικά και διοικητικά και να βάλουμε σαν προτεραιότητα το πως θα είμαστε σε 3-4 χρόνια”.
Σε ότι αφορά στα κορίτσια που αποχαιρετούν την Εθνική Κορασίδων ο προπονητής της Εθνικής είπε:
“Σήμερα κλείνει ο κύκλος των κοριτσιών που είναι γεννημένα το 2009, κορίτσια τα οποία γίνονται Νεάνιδες. Θέλουμε να κλείσουμε με μια νίκη για να τους πούμε το “αντίο” από το κομμάτι των κορασίδων με μια θετική ανάμνηση”.
Μιλώντας απολογιστικά ο Καλογερόπουλος ανέφερε:
“Τα κορίτσια ήταν συγκινητικά. Όχι μόνο αυτά τα 12 κορίτσια, αλλά όλα τα παιδιά τα οποία έχουν συμμετάσχει σε όλη αυτή τη χρονιά σε αυτή τη διαδικασία, ήταν εξαιρετικά.
Οι 12 ήταν συγκινητικές καθ΄ όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος, παρότι μπήκαμε σε μια άχαρη διαδικασία διεκδίκησης της 9η θέσης που μας αξίζει με βάση το σύστημα διεξαγωγής του τουρνουά, αλλά δεν μας αξίζει με βάση τη δυναμικότητα των ομάδων.
Τα κορίτσια πάλεψαν κάθε κατοχή, δεν σταμάτησαν ποτέ να παίζουν, έπαιζαν η μία για την άλλη και αυτό είναι επίσης ένα πάρα πολύ μεγάλο κέρδος. Η νοοτροπία η οποία προσπαθήσαμε να βάλουμε όλη τη χρονιά σε κάτι εντελώς διαφορετικό το οποίο περιλαμβάνει πολύ το κομμάτι ένας-ένας, του σουτ, της αυτοπεποίθησης.
Προσπαθήσαμε να βάλουμε πράγματα και έννοιες τις οποίες ενδεχομένως μέσα στα χρόνια να μην τις έχουν συνηθίσει και αυτό θέλει χρόνο. Αν θέλουμε κάποια στιγμή να πανηγυρίσουμε κάτι θα πρέπει να έχουμε υπομονή και να δώσουμε χρόνο.
Τα παιδιά δεν είναι πίσω τεχνικά, είναι πίσω σωματικά σε σχέση με κάποιες χώρες, αλλά όχι τόσο όσο θεωρούμε ότι είμαστε. Χρειάζεται τα παιδιά να πάρουν πολύ αυτοπεποίθηση, να γίνουν οικογένεια, να παίξουν με έναν πιο σύγχρονο τρόπο παιχνιδιού και να πιστέψουμε ότι στα επόμενα χρόνια μπορούμε να κάνουμε κάτι μεθοδευμένα.
Όσο διατηρούμε τις αφοριστικές λογικές δεν καταλήγουμε κάπου. Και αυτό δεν το λέω για εμένα, για να μείνω στην Εθνική ομάδα. Καθόλου.
Εγώ θα στηρίξω τον όποιο προπονητή επιλέξει η ομοσπονδία, αν δεν είμαι εγώ και είναι κάποιος άλλος, θα στηρίξω όπως έκανα από το πόστο του προπονητή μιας ομάδας.
Κάποια στιγμή πρέπει κάτι να στηριχθεί για να δούμε αν μπορεί να αποδώσει καρπούς.
Τουλάχιστον αυτό είναι και το feedback που παίρνουμε από όλες τις χώρες.
Η Βουλγαρία που ανέβηκε πλέον κατηγορία είναι μια φουρνιά που από τα U12 είναι τα ίδια παιδιά μαζί με την ίδια προπονήτρια και το ίδιο προπονητικό staff. Δεν είναι τυχαίο, δεν έχει να κάνει με το τι έγινε στο Βουλγαρία-Ελλάδα, είναι αποτέλεσμα μεγάλης διαδικασίας”.
