Ο έμπειρος φόργουορντ της Δάφνης Δαφνίου, Διονύσης Καραμπάτσος, παραχώρησε συνέντευξη στο AllStarBasket και τον Γιώργο Γραμματικό. Μιλάει για την άνοδο στην Α2, τα προβλήματα των παικτών στις πιο μικρές κατηγορίες και εκφράζει την επιθυμία να παραμείνει στην ομάδα! 

 

Η Δάφνη Δαφνίου πανηγύρισε την άνοδο στην Α2 Ανδρών μαζί με τον Οίακα Ναυπλίου.

Στην επέτειο των 50 χρόνων του συλλόγου, οι ”μπέμπηδες” του Μάη Κωνσταντινίδη κατάφεραν να εντυπωσιάσουν και να κερδίσουν τον προβιβασμό της ομάδας!

Η συνεργασία με το Περιστέρι Βίκος Cola γέμισε το ρόστερ νεαρά παιδιά με άφθονο ταλέντο. Όμως, επειδή η Β’ Εθνική παραμένει δύσκολη και οι ”μικροί” χρειάζονται έμπειρους συμπαίκτες, κομβικό ρόλο στη φετινή πορεία είχε ο Διονύσης Καραμπάτσος.

Οδεύοντας στα 33 (γεννημένος στις 19/10/86), ο Διονύσης είναι ο παίκτης με τις περισσότερες παραστάσεις και ο μεγαλύτερος στην ομάδα!

Μεγάλη διαδρομή και με πολλές ιστορίες που θα μπορούσαν να γραφτούν σε βιβλίο, καθώς έχει αγωνιστεί από το Β’ τοπικό μέχρι την Α2, ενώ ”άγγιξε” και την Α1!

Παράλληλα με το Πάντειο Πανεπιστήμιο και τις σπουδές στα ΜΜΕ (αποφοίτησε το 2010), ο γκαρντ/φόργουορντ της Δάφνης φόρεσε τις φανέλες των Αθηναϊκού (Β’ ΕΣΚΑ), Προοδευτικής, Σπόρτινγκ, Φαλήρου (Γ’ Εθνική), Ερμή Περάματος (Α2), Κύμης (Α’ ΕΣΚΑ-Γ’ Εθνική), Ζακύνθου (Γ’ Εθνική), Δούκα (Α2) και πέρυσι Μανδραϊκού (Β’ Εθνική).

Αφετηρία του η Ακαδημία Λυκαβηττού, που δημιουργήθηκε στη Νεάπολη Εξαρχείων.

Τον συναντήσαμε στην έδρα της Δάφνης, το δημοτικό ”Χρήστος Αγγουράκης”, που βρίσκεται στο Χαϊδάρι και πιθανόν θα αποτελέσει, ξανά, το ”όπλο” στην απαιτητική Α2.

Όμως, θα πρέπει οι δημοτικές αρχές να προχωρήσουν σε αρκετές βελτιώσεις που θα διευκολύνουν την καθημερινότητα των αθλητών τον χειμώνα, αλλά και το καλοκαίρι.

Η κουβέντα ξεκίνησε, φυσικά, γύρω από τη Δάφνη και το επίτευγμα της ανόδου:

”Πρωταρχικός στόχος ήταν η παραμονή. Η αλήθεια είναι ότι ήρθε νωρίς, κοντά στο τέλος του πρώτου γύρου. Παίζαμε καλά, πηγαίναμε παιχνίδι με παιχνίδι. Κερδίζαμε και είπαμε να πάμε για το βήμα παραπάνω. Ήταν μια κούρσα για τέσσερις και μετά για τρεις. Προς το τέλος δείξαμε κάποια σημάδια χαλάρωσης και το πρωτάθλημα πήγε στο Ναύπλιο.” 

Για τον Διονύση, κομβικό σημείο ήταν ο αγώνας με τον Τρίτωνα: ”Κερδίσαμε τον Τρίτωνα στον πρώτο γύρο και μετά στην έδρα του. Εκεί το πιστέψαμε για τα καλά μέσα μας. Μιλάμε για μια πολύ καλή, σκληρή, ομάδα, με ρόστερ και στόχο την άνοδο εξαρχής. Κάνοντας τη νίκη μέσα στα Εξάρχεια ήταν το πιο κομβικό σημείο, το ”κλειδί” για την άνοδο.” 

Μιλώντας για την οργάνωση του συλλόγου, είχε μόνο καλά λόγια: ”Η ομάδα λειτουργεί σε πρότυπα μεγαλύτερων κατηγοριών. Οι άνθρωποι που τοποθετήθηκαν σε κάθε θέση ανταποκρίθηκαν στο έπακρο. Η λειτουργία εσωτερικά ήταν πολύ καλή και μας βοήθησε.

Γίναμε μια όμορφη παρέα. Νομίζω ότι επηρεάσαμε και τον κόσμο, ήταν ένα στοίχημα να γεμίσουμε, όσο μπορούμε, το γήπεδο, το οποίο χρειάζεται βελτιώσεις. Βρίσκεται σε μια μπασκετική γειτονιά, από τις πολλές που συναντάς στα δυτικά προάστια.” 

Μάλιστα, έδωσε και… είδηση: ”Θα ήθελα να συνεχίσω, φυσικά, στη Δάφνη. Είμαι 33, έχω μπροστά μου παραγωγικά χρόνια θαρρώ. Με αυτά που είδαμε φέτος, ποιος δεν θα ήθελε; Συνεπή οργάνωση, το κλίμα πολύ καλό, όμως είναι θέμα διοίκησης και προπονητή.

Ήμουν η τελευταία προσθήκη. Ο ρόλος μου ήταν πολύ καλός και ιδιαίτερος, ειδικά με τόσα νέα παιδιά και όταν είσαι ο μεγαλύτερος. Στην αρχή είχα έναν τραυματισμό πάνω που έμπαινα στο κλίμα, αλλά ήμουν εκεί για να δώσω συμβουλές και ψυχολογία, να βοηθάω.”    

Το περσινό καλοκαίρι, ο Αργύρης Πεδουλάκης εμπιστεύτηκε στη Δάφνη μερικούς νεαρούς αθλητές, όπως οι Διονύσης Τάταρης και Γιώργος Αρνόκουρος, έχοντας ως στόχο την εξέλιξη τους και δικαιώθηκε:

”Πολύ θετική η συνεργασία με το Περιστέρι. Για τα νέα παιδιά είναι ευκαιρία, όμως έχουμε δει στην πορεία κάτι να χαλάει είτε λόγω των παιδιών, είτε λόγω συλλόγων. Είχαμε παιδιά που ήταν μαζί από το Περιστέρι, τις Εθνικές και δημιουργήθηκε μια παρέα που ταίριαξε και μπόρεσε να παίξει ωραία και αποτελεσματικά.

 

Πρέπει να γίνονται τέτοιες ενέργειες, επειδή βλέπουμε τι γίνεται στην Α1 με τους έξι ξένους. Μπράβο στα παιδιά και φυσικά στο Περιστέρι. Βγάζουμε παίκτες, έχουμε παίκτες, δεν είναι κακό το επίπεδο. Γιατί να ζηλεύουμε τον κάθε… Ντόντσιτς (γέλια) και να μην βγάλουμε τον δικό μας; Είμαστε μπασκετοχώρα παρά τα όσα γίνονται, πρέπει να βγουν παίκτες.”

Στη συνέχεια της συζήτησης γύρω από τα νέα παιδιά, ως ”παλιός” συνιστά το ”step-back” στην Α2: ”Το επίπεδο της Β’ Εθνικής και της Α2 δεν συγκρίνεται, φυσικά, με της Α1 σε καμία περίπτωση και μάλιστα, ανάλογα με τη χρονιά αυξομειώνεται το επίπεδο. Πάντα είναι καλύτερο να παίζεις από το να κάθεσαι στον πάγκο και να κοιτάς ανυπομονώντας.

Από την προπόνηση βελτιώνεσαι, όμως θα πάρεις παραστάσεις με αντιπάλους αγωνιστικούς και όχι στην προπόνηση. Στις μεγάλες ομάδες, (π.χ. Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός) είναι άλλο το επίπεδο, άλλες οι ταχύτητες. Δυνατές οι εμπειρίες, αλλά όσο το ζεις πάντα είναι καλύτερο. Δεν έχουν να χάσουν αν κάνουν το βήμα πίσω στην Α2. Μπορεί να χάσουν κάτι, όμως όταν παίζεις κερδίζεις πολλά μπασκετικά.”

Σε αυτό το σημείο, όμως, φρόντισε να τονίσει κάτι πολύ σημαντικό για τους παίκτες που έχουν αφοσιωθεί στην Α2 και κάτω: ”Πέρα από τις επιτυχίες που βλέπει, πανηγυρίζει και χειροκροτεί ο κόσμος, πρέπει να επισημάνουμε κάτι σημαντικό. Από την Α2 και κάτω πολλά παιδιά δουλεύουν παράλληλα. Άλλοι φορτηγό, άλλοι δικηγόροι. Όλοι, όμως, ”σκοτώνονται” για να αυξήσουν το εισόδημά τους. 

Μην βλέπουμε την Α2 και λέμε ”ανταγωνιστικό πρωτάθλημα”. Καθόλου επαγγελματικό το επίπεδο και θέλω να θυμίσω ότι γενικά δεν έχουμε δικαιώματα οι παίκτες από την Α2 και κάτω. Είναι πολύ δύσκολο να ξεκινήσει μια προσπάθεια. Δεν υπάρχουν η οργάνωση, ο επαγγελματισμός, τα δικαιώματα (πχ σε έναν τραυματισμό). Συνολικά, είναι απλήρωτοι οι περισσότεροι. Ο κόσμος το ευχαριστιέται απ’έξω, όμως πρέπει να το ευχαριστιόμαστε και εμείς και οι προπονητές που αγαπάμε το μπάσκετ.” 

Οδεύοντας στο τέλος της συνάντησης μας, δεν γινόταν να μην τον ρωτήσουμε για την Euroleague και το NBA, με τις απαντήσεις του να μην είναι οι… κλασσικές: ”Να σου πω την αλήθεια, δεν παρακολουθώ πολύ μπάσκετ. Θα παίζω όσο αντέχω και μετά θα το απολαύσω καλύτερα απ’έξω. Euroleague είδα μόνο με την ομάδα το Εφές-Φενέρ, τον πρώτο ημιτελικό, αλλά για το ΝΒΑ κάνω μια θυσία παραπάνω! Βάζω ξυπνητήρι από τότε που τελειώσαμε και έχω δει τους τελικούς των περιφερειών και τώρα του ΝΒΑ.”

”Θέλω Ράπτορς!”, μας είπε και εξήγησε τους λόγους: ”Είμαι με τον Λέοναρντ, από τους πιο πλήρεις παίκτες σήμερα και ο καλύτερος 2-way. Επίσης, μου αρέσει που μια ομάδα του Καναδά, από όπου κατάγεται ο εμπνευστής του μπάσκετ, σπάει την κυριαρχία ενός αμερικανικού πρωταθλήματος και των Γουόριορς του απίθανου, Στεφ Κάρι. 

Δίκαια αποκλείστηκαν οι Μπακς και ο Γιάννης.

Είναι τρομεροί στην άμυνα οι Ράπτορς. Είδε τι πρέπει να δουλέψει για να εκτοξευτεί περισσότερο και να βοηθήσει, επίσης, την Εθνική στην Κίνα.”