Ο Φώτης Λαμπρόπουλος, που συνεχίζει επί Ισλανδικού εδάφους, αλλά με τη φανέλα της Θορ, μίλησε στην εκπομπή “Μπασκετικοί μετανάστες” με τον Γιάννη Σταυρουλάκη.
Ο 39χρονος φόργουορντ-σέντερ μίλησε για την εμπειρία του απ’ την Ισλανδία και όχι μόνο.
Αναλυτικά όσα είπε στο Web Radio της ΕΟΚ:
Για το λόγο που επέλεξε να παραμείνει στην Ισλανδία για 2η σερί σεζόν: «Το Ισλανδικό πρωτάθλημα είναι γνωστό ως ένα πρωτάθλημα για τους rookies που ξεκινούν την καριέρα τους, αλλά απ’ την άλλη είναι ένα πολύ σταθερό πρωτάθλημα. Στην Ελλάδα είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα για τους Έλληνες, ενώ εδώ βρίσκεις μια σταθερότητα και την οικονομική και την αγωνιστική, που σ’ όποιον αρέσει να παίζει ακόμα μπάσκετ είναι μια πολύ καλή λύση».
Για το αν σκέφτηκε την επιστροφή του στην Ελλάδα: «Δεν το ψάχνω, ούτε καν υπήρχε τέτοιο θέμα. Στην οικονομική πλευρά και γενικότερα στα «θέλω» μου δεν υπήρχε «φως». Με τόσους ξένους και με τόσα νέα παιδιά που πρέπει να παίξουν και να πάρουν χρόνο συμμετοχής στην Ελλάδα είναι ακόμα πιο δύσκολο για ‘μας. Στην Ισλανδία, άμα αφήσεις στην άκρη το κρύο, όλα τ’ άλλα είναι πάρα πολύ καλά σ’ επαγγελματικό επίπεδο. Έγινε μια κρούση από μικρότερες κατηγορίες, αλλά δεν άξιζε, δεν υπήρξε κάποια καλύτερη περίπτωση».
Για την αντιμετώπιση που έχει απ’ τους συμπαίκτες του: «Επειδή οι περισσότεροι ντόπιοι που είναι εδώ με ξέρουν από πέρυσι που παίζαμε αντίπαλοι, δεν υπάρχει ιδιαίτερη μεταχείριση, με αντιμετωπίζουν ας πούμε σα να ‘μαι ντόπιος. Γενικά φέρονται το ίδιο σε όλους τους ξένους, είναι αρκετά φιλικοί. Το μόνο δύσκολο εδώ είναι η γλώσσα τους».
Για τα θετικά και τα αρνητικά του ισλανδικού πρωταθλήματος: «Ακόμα δεν είναι τελείως επαγγελματικό σε όλα τα επίπεδα, γιατί οι ντόπιοι δουλεύουν, στις πρωινές προπονήσεις είναι μόνο οι ξένοι, γενικά έχει κάποια πράγματα που δεν είναι όπως στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι πάντως μια πολύ καλή λίγκα οικονομικά, όπου και να πας είναι οργανωμένα, δε σου λείπει τίποτα. Το χειρότερο είναι το χιόνι, ότι πας ένα ταξίδι 3 ώρες και μπορεί ο δρόμος να είναι κλειστός».
Για το πόσο ασχολούνται με το μπάσκετ στην Ισλανδία: «Εδώ βλέπουν τα πάντα σε ό,τι αφορά το μπάσκετ, ειδικά αν έχει να κάνει με Ισλανδούς παίκτες, και γενικά βλέπουν όλα τα σπορ, τους αρέσει πολύ ο αθλητισμός. Παίρνουν αρκετό χρόνο συμμετοχής στην Ισλανδική λίγκα αρκετοί ντόπιοι νεαροί παίκτες και βελτιώνονται, απλά κάποιοι άλλοι, μετά το σχολείο πάνε σε κολλέγιο».
Για το στυλ παιχνιδιού στο Ισλανδικό πρωτάθλημα: «Στη δική μου ομάδα είμαστε με 5 ξένους. Είμαστε απ’ τις λίγες ομάδες που έχουμε τόσους, οι περισσότερες ομάδες έχουν τρεις ή τέσσερις. Το στυλ είναι πολύ γρήγορο, με πολλές κατοχές, πολλά καλάθια. Δεν έχει τόσο πολύ τακτική στην άμυνα, έχει τακτική στην επίθεση. Γενικά κυμαίνεται σε πολύ ψηλό τέμπο. Στο πρωτάθλημα είμαστε 12 ομάδες, παίζουμε διπλούς αγώνες και ενδιάμεσα έχει κι ένα Κύπελλο, αυτό που κατέκτησα πέρυσι με τη Νιάρντβικ».
Για την καθημερινότητα στην Ισλανδία: «Αν δεν είσαι στην πρωτεύουσα δεν έχεις και πολλές επιλογές στην καθημερινότητα. Οι άλλες πόλεις είναι αραιοκατοικημένες, έχει ένα-δύο καφετέριες, ένα φούρνο, να πας στην προπόνηση και τέλος η μέρα. Αν ζεις στην πρωτεύουσα έχεις πιο πολλά πράγματα. Εμείς συνήθως, πέρυσι που την επόμενη ημέρα του αγώνα είχαμε ρεπό, πηγαίναμε στην πρωτεύουσα, να τη δούμε, να κάνουμε πράγματα, αν το επέτρεπε και ο καιρός».
Για το τι του ‘χει κάνει εντύπωση απ’ την Ισλανδία: «Επειδή τώρα που είμαστε εδώ πέρα έχει ένα σχολείο που πηγαίνω και το γιο μου, αυτό που μου ‘χει κάνει εντύπωση είναι ότι τα παιδιά πάνε μόνα τους, με τα ποδήλατα ή τα πατίνια τους, τ’ αφήνουν έξω απ’ το σχολείο χωρίς να τα κλειδώσουν και μετά τα παίρνουν και γυρνούν μόνα τους σπίτι. Η ζωή εδώ είναι πολύ εύκολη και δεν υπάρχει παραβατικότητα».
Για το αν σκέφτεται που θα παίξει μετά τη Θορ: «Το διετές συμβόλαιο που υπέγραψα με τη Θορ έχει να κάνει με το ότι είσαι καλυμμένος για του χρόνου, δεν ξαναψάχνεις ομάδα, δεν ψάχνεις που θα είσαι, γενικά ότι του χρόνου θα ‘σαι πιο άνετος. Δεν έχω σκεφτεί ακόμη κάτι για μετά τη Θορ, δε θέλω να παίξω και πολλά χρόνια ακόμα γιατί είμαι και μεγάλος, αλλά όσο μού βγαίνει θα παίζω».
Για το ποια λίγκα απ’ όσες έχει αγωνιστεί του ταιριάζει: «Και η Αργεντινή και γενικά η Λατινική Αμερική έχει τακτική, απλά όχι σε τέτοιο βαθμό όσο στην Ευρώπη. Γενικά μου ταιριάζουν όλα τα γρήγορα πρωταθλήματα, όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Ισλανδία. Βέβαια, εδώ παραείναι γρήγορο, αφού μπορεί ο ίδιος παίκτης που θα πάρει τη μπάλα να κάνεις τρεις ντρίμπλες και να σουτάρει τρίποντο».
